credibilis
Latin > English
credibilis credibilis, credibile ADJ :: credible/trustworthy/believable/plausible/convincing/likely/probable/conceivable
Latin > English (Lewis & Short)
crēdĭbĭlis: e, adj. credo,
I worthy of belief, credible: credibile est quod sine ullo teste auditoris opinione firmatur, Cic. Inv. 1, 30, 48 (class. in prose and poetry): tametsi verissimum esse intellegebam, tamen credibile fore non arbitrabar, id. Verr. 2, 5, 61, § 158: narrationes, id. Or. 36, 124; cf. Quint. 4, 2, 52: imago rerum, id. 4, 2, 123: ratio, id. 5, 12, 13: suspicio, id. 9, 2, 90 et saep.: magnum narras, vix credibile, * Hor. S. 1, 9, 52; cf.: vix credibile dictu, Curt. 5, 13, 22: credibile est, with acc. and inf., Quint. 2, 3, 5; 5, 6, 2; 5, 10, 19 al.: credibili fortior illa fuit, Ov. F. 3, 618; cf. id. Tr. 1, 5, 49: aliquid credibile facere, Quint. 4, 2, 47; 4, 2, 110; 9, 1, 19; Just. 5, 5, 7: animo tyranni credibile judicium facere, Liv. 24, 5, 13.—Comp., Quint. 4, 2, 124; 6, 3, 4.— Adv.: crēdĭbĭlĭter, credibly, Cic. Deiot. 6, 17; Quint. 2, 15, 36; 3, 11, 1 al.
Latin > French (Gaffiot 2016)
crēdĭbĭlis,¹¹ e (credo), croyable, vraisemblable : Cic. Verr. 2, 5, 158 ; Or. 124 ; credibile est, avec prop. inf. Cic. Nat. 2, 133 ; Quint. 2, 3, 5, ou avec ut et subj. Ter. Andr. 265, il est croyable que || [avec interr. indir.] : credibile non est quantum... Cic. Att. 2, 23, 4, il n’est pas croyable combien..., cf. de Or. 2, 89 ; Att. 4, 5, 1 || [n. subst.] credibili fortior Ov. F. 3, 618, plus courageuse qu’on ne saurait croire || credibilior Quint. 4, 2, 124.
Latin > German (Georges)
crēdibilis, e, Adi. m. Compar. (credo), glaublich, glaubhaft (Ggstz. incredibilis), vix credibili celeritate, Plin.: vix credibili modo, Plin.: cr. ratio (Grund), Quint.: sit tibi cr. sermo consuetaque verba, Ov. – alqd credibile facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, Iustin. – nihil his credibilius fingi potest, Quint. – alqd pro credibili sumere, als glaublich annehmen, Cic. – credibile aliquid habere, etwas Glaubwürdiges haben, Cic. – est alqd credibile, zB. quid ea commemorem, quae nisi iis qui videre nemini credibilia sunt, Sall.: narrationes credibiles sint, Cic.: credibilis erit narratio ante omnia, si etc., Quint.: an credibile sit veneficium in noverca, Quint.: neque idem credibile est in dite et paupere, Quint. – credibile est (fit, videtur) m. folg. Acc. u. Infin., credibile erat neminem hoc ausum sine auctore, Plin. ep.: ita fit credibile deorum et hominum causā factum esse mundum, Cic.: credibile videbatur voluisse exire de vita, cum defendi non posset, Plin. ep.: eo sit credibilius illa ab oratore non ficta, Quint. – credibile est m. folg. ut u. Konj., hocine est credibile aut memorabile, tanta vecordia innata cuiquam ut siet, ut malis gaudeant, Ter. Andr. 625: non esse credibile, ut quem tantopere amaret ab eo invicem non diligeretur, Val. Max. 4, 1. ext. 2. – credibile est m. folg. indir. Fragesatz, non est credibile quid interesse mihi sit visum inter eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat, Cic. de or. 2, 89. – vix credibile est, zB. magnum narras, vix credibile, Hor.: quod credibile vix esset (parenthetisch), Cic.: u. m. folg. 2. Supin., zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., credibili fortior illa fuit, als man glauben sollte, Ov.: u. so multa credibili tulimus maiora, Ov.: in Prosa im Plur., credibilium genera sunt tria, Quint.: veris credibilia praeferre, Quint.: utri magis credibilia dixerint, Quint.
