Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

impurus

From LSJ

Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us

Apollonius of Rhodes, Argonautica, 3.1129f.

Latin > English

impurus impura, impurum ADJ :: unclean, filthy, foul; impure; morally foul

Latin > English (Lewis & Short)

impūrus: (inp-), a, um, adj. 2. inpurus,
I unclean, filthy, foul (cf.: obscenus, spurcus, immundus).
I Lit. (very rare): impurae matris prolapsus ab alvo, Ov. Ib. 223.—
II Trop., unclean (in a moral sense), impure, defiled, filthy, infamous, abandoned, vile.
   A Of living beings: impudens, impurus, inverecundissimus, Plaut. Rud. 3, 2, 38: in his gregibus omnes aleatores, omnes adulteri, omnes impuri impudicique versantur, Cic. Cat. 2, 10, 23: persona illa lutulenta, impura, invisa, id. Rosc. Com. 7, 20: o hominem impurum! Ter. Ad. 2, 1, 29: impuri cujusdam et ambitiosi sententia, Cic. Lael. 16, 59: cum impuris atque immanibus adversariis decertare, id. Rep. 1, 5: (dux) audax, impurus, id. ib. 1, 44: impurus et sceleratus, id. Att. 9, 15 fin.: erat hic Corinthia anus haud impura, tolerably decent, Ter. Heaut. 4, 1, 16: homo haud impurus, id. Eun. 2, 2, 4: libidine omni, Petr. 81.—Comp.: quis illo qui maledicit impurior? Cic. Phil. 3, 6, 15.— Sup.: omnium non bipedum solum, sed etiam quadrupedum impurissimus, Auct. Or. pro Dom. 18, 48.—
   B Of inanim. and abstr. things: lingua, Sen. Ep. 87 med.: animus, Sall. C. 15, 4: mores, Cat. 108, 2: adulterium, id. 66, 84: historia, Ov. Tr. 2, 416: medicamina, i. e. venena, Flor. 2, 20: quid impurius, quam retinuisse talem (adulteram), Quint. 9, 2, 80. —Hence, adv.: impūrē (acc. to II.), impurely, basely, shamefully, vilely: impure atque flagitiose vivere, Cic. Fin. 3, 11, 38: multa facere impure atque taetre, id. Div. 1, 29, 6: atque intemperanter facere, id. Phil. 2, 21, 50: a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est, id. Att. 9, 12, 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

impūrus,¹⁰ a, um,
1 qui n’est pas pur : Ov. Ib. 223 ; Flor. 2, 20, 7
2 [fig.] impur, corrompu, infâme : Cic. Cat. 2, 23 ; Com. 20 ; Læl. 59 || -rior Cic. Phil. 3, 15 ; -issimus Cic. Verr. 2, 4, 77 ; Phil. 5, 20.

Latin > German (Georges)

im-pūrus, a, um (in u. purus), I) unrein, matris alvus, Ov. Ib. 219: medicamina (= venena), Flor. 2, 20, 7, – II) übtr., unrein, befleckt, a) m. Abl.: adulescens omni libidine impurus, Petron. 81, 4. – b) m. ab (von seiten) u. Abl.: non erat ille ab uno tantummodo sexu impurus, sed tam virorum quam feminarum avidus, Sen. nat. qu. 1, 16, 2. – c) absol., unflätig = schändlich, schuftig, lasterhaft, sittenlos, leno, Plaut.: homo, ein Wüstling, Ter., Cic. u. Sen.: animus, Sall.: adulterium, Catull.: historia, Ov.: homo non impurus, kein unebener, ganz ehrenwerter, Ter.: u. so anus haud impura, ganz nette, ganz ehrenwerte, Ter.: quid impurius, quam retinuisse talem adulteram, Quint.: hic impurissimus, dieser erzgemeine Kerl, Plaut. Men. 853: orationem ex ore impurissimo evomuit, Cic. Phil. 5, 20.

Latin > Chinese

impurus, a, um. adj. c. s. :: 邪淫不潔者