indigeo

Latin > English

indigeo indigere, indigui, - V :: need, lack, require (w/GEN or ABL)

Latin > English (Lewis & Short)

indĭgĕo: ŭi, ēre, v. n. indu-egeo,
I to need, want, to stand in need or want of any thing (class.).
I Lit., with abl.: bona existimatione, Cic. Rosc. Com. 15, 44: pecunia, Nep. Ages. 7: medicina, id. Att. 21: iis rebus, quae ad oppugnationem castrorum sunt usui, Caes. B. C. 4, 35: cibo, Suet. Galb. 7: constantia inter dubia, Tac. H. 3, 73: pecunia, Val. Max. 7, 2, ext. 9.—
II In gen.
   A To need, be in want of, require.
   (a)    With gen. (class.): ingenii et virtutis, Cic. Fam. 6, 4, 2: indigeo tui consilii, id. Att. 12, 35, 2: alterius, id. Lael. 14, 51.—
   (b)    With abl., Cic. Fam. 12, 11, 2; Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1; Cic. ad Q. Fr. 1, 3, 2.— Pass.: cum praesidio earum (avium) indigetur, Plin. 10, 27, 39, § 75: fruges indigebant tecto, Col. 12 praef. § 3: pax et quies bonis artibus indigent, Tac. H. 4, 1; 4, 51; Suet. Aug. 29. —
   (g)    With acc. (ante-class.): nihil, Varr. L. L. 5, § 92 Müll.—
   (d)    With inf.: hoc plane indigeo discere, Gell. 4, 1, 6.—
   B To long for, desire; with gen. (class.): non auri, non argenti, non ceterarum rerum indigere, Cic. Sull. 8, 25.—Hence, indĭgens, entis, P. a., in want of, needing any thing
   (a)    With gen.: quid enim? Africanus indigens mei? minime hercle: at ne ego quidem illius, Cic. Lael. 9, 30: alienarum opum, Nep. Reg. 3: praesidii, Auct. B. Hisp. 17.—
   (b)    With abl. (post-Aug.): cotes oleo indigentes, Plin. 36, 22, 47, § 164: disceptatio multā curā indigens, Gell. 14, 2, 13.—
   B Subst.: indĭgens, ntis, comm., a needy or indigent person: indigentibus benigne facere, Cic. Off. 2, 15, 52; id. Fin. 2, 35, 118.

Latin > French (Gaffiot 2016)

indĭgĕō,¹⁰ ŭī, ēre (indu et egeo), intr.,
1 manquer de : [avec abl.] Cæs. C. 2, 35, 4 ; Nep. Ages. 7, 2 ; Tac. H. 3, 73 ; 4, 17 || indigentes Cic. Off. 2, 52, ceux qui sont dans le besoin, cf. Cic. Fin. 2, 118
2 avoir besoin de : [avec gén.] Cic. Att. 12, 35, 2 ; Fam. 6, 4, 2 ; Inv. 1, 9 ; 1, 65 ; Læl. 51 || [avec abl.] Cic. Q. 1, 3, 2 ; Inv. 1, 63 ; Fam. 12, 11, 2 ; Tusc. 1, 88 || [avec inf.] Gell. 4, 1, 6.

Latin > German (Georges)

ind-igeo, guī, ēre (indu [= in] u. egeo), I) an etw. Mangel haben (es mangelt jmdm. an etw.), einer Sache bedürfen, bedürftig sein, α) m. Genet., porti, Turpil. fr.: omnium rerum, Plaut.: armorum, Nep.: Ggstz., quarum et abundemus rerum et quarum indigeamus, Lucil. 308. – β) m. Abl.: iis rebus, quae ad oppugnationem castrorum sunt usui, Caes.: quibus rebus indiguerunt, adiuvit, Nep.: cum praecipue Lacedaemonii indigerent pecuniā, Nep.: Passiv unpers., si vero indigetur hoc genere, Pallad. 8, 4, 1. – γ) m. allg. Acc.: nihil ind., Varro LL. 5, 92: ne quid ex his indigeat architectus, Vitr. 1, 1, 14. – δ) Partiz. indigēns absol., ita utrumque (corpus et animus) per se indigens (mangelhaft, unzureichend) alterum alterius auxilio eget, Sall. Cat. 1, 7: Superl. m. Genet., aquarum indigentissimae (an W. großen Mangel habende) terrae, Iul. Val. 3, 1. – subst., indigēns, entis, m., der Dürftige, Bedürftige, indigens et mendicus, Vulg. deut. 15, 4: gew. Plur., Cic. de off. 2, 52 u. de fin. 2, 118. Eutr. 7, 19. – II) einer Sache bedürfen, etw. nötig haben, brauchen, nicht entbehren können, a) v. leb. Wesen, α) m. Genet.: mei, illius, Cic.: minime alterius, Cic.: huius patris, Ter.: argenti, Lucil. fr.: non auri, non argenti, Cic.: pecuniae (Ggstz. habere pecuniam), Cic.: opis eius, Nep.: tui consilii, Cic.: indigens somni, schlaftrunken, Suet.: anser indigens ciborum, Colum. – β) m. Abl.: aliis, Cic.: cibo, Suet.: longinquis auxiliis, Liv.: ope virtutum alienarum, Plin. pan.: ferri auxilio non ind., Iustin.: non ind. clementiā ullius, Plin. ep.: annis triginta medicinā non ind., Nep.: cohortatione non ind., Cic.: monitione, Suet. – γ) m. Infin., ich habe nötig, es verlangt mich, sed hoc plane indigeo discere, quid sit ›penus‹, Gell. 4, 1, 6: multum eis arbitrer profutura, si non indigeant libris posthac Hieronymi coërceri, Sulp. Sev. dial. 1, 21, 5. – b) v. Lebl.: α) m. Genet.: aliquid (eorum), quorum indiget usus, eins der notwendigsten Wirtschaftsgeräte, Verg.: totius corporis et ipsius linguae motus et exercitationes non tam artis indigent quam laboris, Cic.: hoc bellum indiget celeritatis, Cic. – β) m. Abl.: oleo utraeque (cotes) indigentes, Plin.: aula indiget oleo, Gell.: a quo, quod indigent potu, poma dicta esse possunt, Varro: est enim disputatio illa multā et anxiā curā et circumspicientiā indigens, Gell.: cum plurimis amicitiis fortuna principum indigeat, Plin. pan. – / Depon. Nbf. indigērī, Itala (Verc.) Ioann. 16, 30.

Latin > Chinese

indigeo, es, ui, ere. n. 2. (egeo.) :: 緊要。欠。需。— ejus vel eo 緊要彼。Indigetur 人缺少。