συμμιμητής: Difference between revisions
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
(T22) |
(39) |
||
Line 24: | Line 24: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=([[συμμορφίζω]]) (Tdf. συνμορφίζω (cf. [[σύν]], II. at the [[end]])): [[present]] [[passive]] participle συμμορφιζόμενος; ([[σύμμορφος]]); to [[bring]] to the [[same]] [[form]] [[with]] [[some]] [[other]] [[person]] or [[thing]], to [[render]] [[like]] (Vulg. configuro): τίνι (R. V. [[becoming]] conformed [[unto]]), L T Tr WH. Not [[found]] [[elsewhere]]. | |txtha=([[συμμορφίζω]]) (Tdf. συνμορφίζω (cf. [[σύν]], II. at the [[end]])): [[present]] [[passive]] participle συμμορφιζόμενος; ([[σύμμορφος]]); to [[bring]] to the [[same]] [[form]] [[with]] [[some]] [[other]] [[person]] or [[thing]], to [[render]] [[like]] (Vulg. configuro): τίνι (R. V. [[becoming]] conformed [[unto]]), L T Tr WH. Not [[found]] [[elsewhere]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ὁ, Α [[συμμιμοῡμαι]]<br />ο από κοινού με άλλον [[μιμητής]] («συμμιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοί», ΚΔ). | |||
}} | }} |
Revision as of 12:33, 29 September 2017
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A joint imitator, Ep.Phil.3.17.
German (Pape)
[Seite 983] ὁ, der mit oder zugleich Nachahmende (?).
Greek (Liddell-Scott)
συμμῑμητής: -οῦ, ὁ, ὁ ἀπὸ κοινοῦ μιμητής, Ἐπιστ. πρ. Φιλιππ. γ΄, 17.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
imitateur avec d’autres.
Étymologie: σύν, μιμέω.
English (Strong)
from a presumed compound of σύν and μιμέομαι; a co-imitator, i.e. fellow votary: follower together.
English (Thayer)
(συμμορφίζω) (Tdf. συνμορφίζω (cf. σύν, II. at the end)): present passive participle συμμορφιζόμενος; (σύμμορφος); to bring to the same form with some other person or thing, to render like (Vulg. configuro): τίνι (R. V. becoming conformed unto), L T Tr WH. Not found elsewhere.
Greek Monolingual
ὁ, Α συμμιμοῡμαι
ο από κοινού με άλλον μιμητής («συμμιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοί», ΚΔ).