κήδειος: Difference between revisions
λέγεις, ἃ δὲ λέγεις ἕνεκα τοῦ λαβεῖν λέγεις → you speak, but you say what you say for the sake of gain (Menander, fr. 776)
(20) |
(5) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[κήδειος]], -ον (Α) [[κῆδος]]<br /><b>1.</b> αυτός τον οποίο φροντίζει [[κάποιος]], [[αγαπητός]], [[αγαπημένος]] («τρεῑς τε κασιγνήτους τους μοι μία γείνατο [[μήτηρ]], κηδείους», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που φροντίζει για κάποιον ή για [[κάτι]] («τροφαὶ κήδειοι κεδνῶν γε τέκνων», <b>Ευρ.</b>)<br /><b>3.</b> αυτός που ανήκει σε [[κηδεία]] ή τάφο, [[νεκρώσιμος]], [[επικήδειος]], [[επιτάφιος]] («τύμβῳ χέουσα τάσδε κηδείους χοάς», <b>Αισχύλ.</b>). | |mltxt=[[κήδειος]], -ον (Α) [[κῆδος]]<br /><b>1.</b> αυτός τον οποίο φροντίζει [[κάποιος]], [[αγαπητός]], [[αγαπημένος]] («τρεῑς τε κασιγνήτους τους μοι μία γείνατο [[μήτηρ]], κηδείους», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που φροντίζει για κάποιον ή για [[κάτι]] («τροφαὶ κήδειοι κεδνῶν γε τέκνων», <b>Ευρ.</b>)<br /><b>3.</b> αυτός που ανήκει σε [[κηδεία]] ή τάφο, [[νεκρώσιμος]], [[επικήδειος]], [[επιτάφιος]] («τύμβῳ χέουσα τάσδε κηδείους χοάς», <b>Αισχύλ.</b>). | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''κήδειος:''' -ον ([[κῆδος]]),<br /><b class="num">I. 1.</b> [[αγαπητός]], [[αγαπημένος]], αυτός που φροντίζεται, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">2.</b> [[προσεκτικός]], αυτός που επιμελείται, μεριμνά για [[κάτι]], με γεν., σε Ευρ.<br /><b class="num">II.</b> λέγεται για [[κηδεία]] ή τάφο, [[επικήδειος]], [[επιτάφιος]], σε Αισχύλ., Ευρ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:44, 30 December 2018
English (LSJ)
ον,
A cared for, beloved, τρεῖς τε κασιγνήτους, τούς μοι μία γείνατο μήτηρ, κηδείους Il.19.294. 2 Act., careful of, or caring for, c.gen., τροφαὶ κ. τέκνων E.Ion487 (lyr.). II of a funeral or tomb, sepulchral, χοαί A.Ch.87, 538; κ. θρίξ offered on a tomb, ib.226; κ. οἴκτοισιν E.IT147 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1429] 1) der Fürsorge od. Achtung würdig, Gegenstand der Fürsorge, lieb, theuer; τρεῖς τε κασιγνήτους, τούς μοι μία γείνατο μήτηρ, κηδείους Il. 12, 293; ἑταῖροι Od. 11, 521, v. l. Κήτειοι; vgl. κήδεος; – sorgsam, κήδειοι τροφαὶ τέκνων Eur. Ion 487. – 2) zum Leichenbegängniß gehörig, die Trauer andeutend; κήδειοι χοαί Aesch. Ch. 85, vgl. 531; so auch κουρὰν δ' ἰδοῦσα τήνδε κηδείου τριχός ib. 224 zu nehmen, von der zum Zeichen der Trauer abgeschnittenen Locke, Trauerlocke, nicht Locke des Bruders; vgl. κήδειοι οἶκτοι Eur. I. T. 147.
Greek (Liddell-Scott)
κήδειος: -ον, (κῆδος) περὶ οὗ φροντίζει τις, ἀγαπητός, πεφιλημένος, τρεῖς τε κασιγνήτους τούς μοι μία γείνατο μήτηρ, κηδείους Ἰλ. Τ. 293. 2) ἐπιμελόμενός τινος, μεριμνῶ διά τι, μετὰ γεν., τροφαὶ κ. τέκνων Εὐρ. Ἴων. 487. ΙΙ. ἀνήκων εἰς κηδείαν ἢ τάφον, ἐπικήδειος, ἐπιτάφιος, εἰς πένθος ἀνήκων, χοαὶ Αἰσχύλ. Χο. 87. 538· κ. θρίξ, κόμη προσφερομένη ἐπὶ τοῦ τάφου, αὐτόθι 226· ἐν κ. οἴκτοις Εὐρ. Ι. Τ. 147.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 digne de soins ou d’égards, cher, précieux;
2 qui marque le deuil, la tristesse, funéraire.
Étymologie: κῆδος.
English (Autenrieth)
(κῆδος): of any object of solicitude, dear; esp. of those who claim burial service, Il. 19.294 and Il. 23.160.
Greek Monolingual
κήδειος, -ον (Α) κῆδος
1. αυτός τον οποίο φροντίζει κάποιος, αγαπητός, αγαπημένος («τρεῑς τε κασιγνήτους τους μοι μία γείνατο μήτηρ, κηδείους», Ομ. Ιλ.)
2. αυτός που φροντίζει για κάποιον ή για κάτι («τροφαὶ κήδειοι κεδνῶν γε τέκνων», Ευρ.)
3. αυτός που ανήκει σε κηδεία ή τάφο, νεκρώσιμος, επικήδειος, επιτάφιος («τύμβῳ χέουσα τάσδε κηδείους χοάς», Αισχύλ.).
Greek Monotonic
κήδειος: -ον (κῆδος),
I. 1. αγαπητός, αγαπημένος, αυτός που φροντίζεται, σε Ομήρ. Ιλ.
2. προσεκτικός, αυτός που επιμελείται, μεριμνά για κάτι, με γεν., σε Ευρ.
II. λέγεται για κηδεία ή τάφο, επικήδειος, επιτάφιος, σε Αισχύλ., Ευρ.
