ἐπιμύζω: Difference between revisions
τὸ γὰρ πράττειν τοῦ λέγειν καὶ χειροτονεῖν ὕστερον ὂν τῇ τάξει, πρότερον τῇ δυνάμει καὶ κρεῖττόν ἐστιν (Demosthenes 3.15) → for action, even though posterior in the order of events to speaking and voting, is prior in importance and superior
(1ab) |
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+)<\/b>" to "$1") |
||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epimyzo | |Transliteration C=epimyzo | ||
|Beta Code=e)pimu/zw | |Beta Code=e)pimu/zw | ||
|Definition=<span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> | |Definition=<span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> [[murmur]] or <b class="b2">mutter at</b> another's words, αἱ δ' ἐπέμυξαν <span class="bibl">Il. 4.20</span> (also expld. as = [[ἐμυκτήρισαν]], <span class="bibl">Trypho <span class="title">Trop.</span>p.205S.</span>):—Med., ἐπεμύξατο Hsch.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape |
Revision as of 14:35, 29 June 2020
English (LSJ)
A murmur or mutter at another's words, αἱ δ' ἐπέμυξαν Il. 4.20 (also expld. as = ἐμυκτήρισαν, Trypho Trop.p.205S.):—Med., ἐπεμύξατο Hsch.
German (Pape)
[Seite 964] (s. μύζω), dazu stöhnen, murren, Ausdruck des Unwillens, αἱ δ' ἐπέμυξαν Il. 4, 20. 8, 457, von einem unartikulirten, mit geschlossenen Lippen hervorgebrachten Laut, VLL. ἐπιμυκτηρίζω. – Das med. ἐπεμύξατο erkl. Hesych. ἐπεστέναξεν.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιμύζω: κάμνω διὰ τῶν μυκτήρων τὸν ἦχον μῦ μῦ, «μουρμουρίζω» εἰς τὸ τέλος ὁμιλίας τινός, ὡς ἔφαθ’· αἱ δ’ ἐπέμυξαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη, «δυσανασχετοῦσαι ἐπεμυκτήρισαν» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Δ. 20, Θ. 457. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «ἐπιμύζει· ἐπιστενάζει, ἐπιγογγύζει». ― Μέσ. ἐπεμύξατο· «ἐπεστέναξεν, ἐπεγόγγυσεν» Ἡσύχ.
French (Bailly abrégé)
ao. ἐπέμυξα;
murmurer contre.
Étymologie: ἐπί, μύζω.
English (Autenrieth)
(μύζω, ‘say μῦ’), aor. ἐπέμῦξαν: mutter, murmur at. (Il.)
Greek Monolingual
ἐπιμύζω (Α)
μουρμουρίζω, στενάζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + μύζω «μουρμουρίζω»].
Greek Monotonic
ἐπιμύζω: μέλ. -ξω, μουρμουρίζω, γκρινιάζω στα λόγια κάποιου, σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιμύζω: (в ответ на что-л.) роптать, недовольно бормотать: ὣς ἔφαθ᾽, αἱ δ᾽ ἐπέμυξαν Hom. так сказал (Зевс), (Афина же и Гера) возроптали.
Middle Liddell
fut. ξω
to murmur at one's words, Il.