κισσύβιον

English (LSJ)

[ῠ], τό,

   A rustic drinking-cup of wood, used by the Cyclops, Od.9.346; by Eumaeus, 14.78; κ. ἀμφῶες Theoc.1.27 (but expld. as μόνωτον ποτήριον, Philem.Gloss. ap. Ath.11.476f); ὀλίγῳ ἥδετο κ. Call.Aet.1.1.12.—So called, either as made of ivy-wood, Eumolp. ap. Ath.11.477a; or because adorned with ivy-wreaths, Poll.6.97: in late Prose, οἴνου κ. Prisc.p.316 D.

German (Pape)

[Seite 1443] τό, ein hölzernes Trinkgefäß, wie es die Landleute brauchten, nach den Alten aus Epheuholz, κίσσινον ποτήριον, Ath. XI, 476 f. oder, nach Poll. 6, 97, mit Epheu bekränzt; zum Wein gebraucht, beim Cyclopen, Od. 9, 346, u. beim Eumäus, 16, 52; vgl. Theocr. 1, 27; Callim. bei Ath. a. a. O. u. sp. D., wie Agath. 7. 9 (V, 289. 296). – Auch ein hölzernes Gefäß zur Milch, Eumath. Ismen. 1 p. 10.

Greek (Liddell-Scott)

κισσύβιον: ῠ, τό, ξύλινον ἀγροτικὸν ποτήριον ἐν χρήσει παρὰ τοῖς Κύκλωψι, Ὀδ. Ι. 346· παρὰ τῷ Εὐμαίῳ, Ξ. 78, ΙΙ. 52· κατὰ τὸ πλεῖστον μίαν ἔχον λαβήν, Kiessling εἰς Θεόκρ. 1. 27. (Ἐκλήθη δὲ οὕτως ἢ ὡς κατεσκευασμένον κυρίως ἐκ ξύλου κισσοῦ, ἤ, ὅπερ καὶ λογικώτερον, ὡς φέρον ὁλόγυρα γεγλυμμένα φύλλα καὶ βλαστοὺς κισσοῦ, διότι ἐν Εὐρ. Κύκλ. 390 εὑρίσκομεν σκύφος κισσοῦ τριῶν πήχεων τὸ πλάτος καὶ τεσσάρων τὸ βάθος, πρβλ. Ἀθήν. 476F, κἑξ., Θεόκρ. ἔνθ’ ἀνωτ. Πολυδ. Ϛ΄, 97· οὕτω τὰ Λατινικὰ corymbatus, ederatus, pampirnatus κεῖνται ἐπὶ ποτηρίων).

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
sorte de vase à boire en bois de lierre.
Étymologie: κισσός.

English (Autenrieth)

cup or bowl, originally of ivy-wood, for drinking or for mixing, Od. 9.346, Od. 14.78, Od. 16.52. (Od.)

Greek Monolingual

κισσύβιον, τὸ (AM)
μσν.
ξύλινο αγγείο γάλακτος
αρχ.
ξύλινο ποτήρι τών αγροτών που κατά τους αρχαίους γραμματικούς ονομαζόταν έτσι είτε επειδή ήταν κατασκευασμένο από ξύλο κισσού είτε επειδή είχε ανάγλυφες παραστάσεις φύλλων ή βλαστών κισσού.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Οι αρχαίοι το θεωρούσαν παρ. του κισσός. Πρόκειται για παρετυμολογία, που δεν μπορεί να ερμηνεύσει την κατάλ. -ύβιον. Πιθανότερη είναι η ξενική προέλευση της λ.].

Greek Monotonic

κισσύβιον: [ῠ], τό (κισσός), ξύλινο αγροτικό ποτήρι, πιθ. με στεφάνι κισσού σκαλισμένο πάνω του, σε Ομήρ. Οδ.

Russian (Dvoretsky)

κισσύβιον: (ῠ) τό чаша, кубок Hom., Theocr., Anth.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κισσύβιον -ου, τό houten beker, nap.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: name of a wooden drinking-cup (Od., Theoc., Call.; on the matter Brommer Herm. 77, 358 and 365f.),
Other forms: also κισσύφιον (IG 22 : 1424a, 265; after the dimin. in -ύφιον).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Like so many names of pots etc. etymologically unclear. By the ancients connected with κισσός, either after the material (Eumolp. ap. Ath. 11, 477a) or after the ornament (Poll. 6, 97); the formation remains unclear; cf. Mastrelli Studitfilclass. N. S. 23, 97ff., who points to the many foreign words with β-suffix. Pre-Greek because of the variation, as Schwyzer 316 and 470 and Debrunner, Eberts RL 4:2, $ 46; Fur. 170.

Middle Liddell

κισσύ˘βιον, ου, τό, κισσός
a rustic drinking-cup, prob. with an ivy-wreath carved on it, Od.

Frisk Etymology German

κισσύβιον: {kissúbion}
Grammar: n.
Meaning: N. eines hölzernen Trinkgefäßes (Od., Theok., Kall. u. a.; zur Sache Brommer Herm. 77, 358 und 365f.), auch κισσύφιον (IG 2² : 1424a, 265; nach den Demin. auf -ύφιον).
Etymology : Wie so viele Gefäßnamen etymologisch dunkel. Von den Alten auf κισσός bezogen, u. zw. entweder nach dem Material (Eumolp. ap. Ath. 11, 477a) oder nach dem Schmuck (Poll. 6, 97); die Bildungsweise bleibt dabei unklar; vgl. zuletzt Mastrelli Studitfilclass. N. S. 23, 97ff., wo auf die zahlreichen Fremdwörter mit β-Suffix hingewiesen wird.
Page 1,860