ἐπιτιμητικός: Difference between revisions
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)\[\[\[(\w+)\]\]\]" to "($1)") Tags: Mobile edit Mobile web edit |
||
| Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ή, -ό (Α [[ἐπιτιμητικός]], -ή -όν) [[επιτιμητής]]<br />ο [[κατάλληλος]] για [[επιτίμηση]], αυτός που γίνεται για [[επίπληξη]] (« | |mltxt=-ή, -ό (Α [[ἐπιτιμητικός]], -ή -όν) [[επιτιμητής]]<br />ο [[κατάλληλος]] για [[επιτίμηση]], αυτός που γίνεται για [[επίπληξη]] («([[τέλος]]) [[νουθέτησις]] [[λόγος]] ἐπιτιμητικὸς ἀπὸ γνώμης», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>αρχ.</b><br />αυτός που του αρέσει να κατηγορεί, ο [[φιλοκατήγορος]]. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>επιτιμητικώς</i> και -<i>ά</i><br />με επιτιμητικό τρόπο, επικριτικά, αποδοκιμαστικά. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἐπιτῑμητικός:'''<br /><b class="num">1)</b> порицательный, порицающий ([[λόγος]] Plat.);<br /><b class="num">2)</b> склонный порицать, придирчивый (sc. [[Μῶμος]] Luc.). | |elrutext='''ἐπιτῑμητικός:'''<br /><b class="num">1)</b> порицательный, порицающий ([[λόγος]] Plat.);<br /><b class="num">2)</b> склонный порицать, придирчивый (sc. [[Μῶμος]] Luc.). | ||
}} | }} | ||
Revision as of 10:51, 10 January 2021
English (LSJ)
ή, όν, A censorious, critical, Luc. JTr.23; λόγος ἐ. Pl.Def.416 fin.; σχῆμα D.H.Th.44 ; ἐμειδίασεν-ητικόν Aristaenet.1.4 ; προσβλέψας ἡμῖν -κόν τι Gal.8.655.
German (Pape)
[Seite 994] ή, όν, zum Strafen, Tadeln gehörig, tadelnd, λόγος Plat. defin. 416; vom Momos, zum Tadel geneigt, Luc. Iov. trag. 23; a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιτῑμητικός: ή όν, ὁ ἐπιτιμῶν ἢ ἀγαπῶν νὰ ἐπιτιμᾷ, Λουκ. Ζεὺς Τραγ. 23· λόγος ἐπ. Ὄροι Πλάτ. 416 ἐν τέλει. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Ἰω. Χρυσ. τ. 2. σ. 328, 26, κλ.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
enclin à blâmer.
Étymologie: ἐπιτιμάω.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α ἐπιτιμητικός, -ή -όν) επιτιμητής
ο κατάλληλος για επιτίμηση, αυτός που γίνεται για επίπληξη («(τέλος) νουθέτησις λόγος ἐπιτιμητικὸς ἀπὸ γνώμης», Πλάτ.)
αρχ.
αυτός που του αρέσει να κατηγορεί, ο φιλοκατήγορος.
επίρρ...
επιτιμητικώς και -ά
με επιτιμητικό τρόπο, επικριτικά, αποδοκιμαστικά.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιτῑμητικός:
1) порицательный, порицающий (λόγος Plat.);
2) склонный порицать, придирчивый (sc. Μῶμος Luc.).
