amicitia: Difference between revisions
δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → when the oak falls, everyone cuts wood | when an oak has fallen, every man gathers wood | on the fall of an oak, every man gathers wood | when an oak has fallen, every man becomes a woodcutter | one takes advantage of somebody who has lost his strength | one takes advantage of somebody who has lost his power | when the tree is fallen, every man goes to it with his hatchet
(1) |
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*}}$)" to "$3 $1$2") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{LaEn | |||
|lnetxt=amicitia amicitiae N F :: friendship, bond between friends; alliance, association; friendly relations | |||
}} | |||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>ămīcĭtĭa</b>: ae, f. (<br /><b>I</b> gen. [[sing]]. amicitiāï, Lucr. 3, 83; acc. amicitiem, id. 5, 1019 Lachm.; cf. [[Charis]]. p. 94 P., and Neue, Formenl. I. p. 372) [[amicus]], [[friendship]] ([[very]] freq. in Cic., occurring [[more]] [[than]] 200 times).<br /><b>I</b> Lit.: Est [[autem]] [[amicitia]] [[nihil]] aliud [[nisi]] omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentiā et caritate [[summa]] [[consensio]], Cic. Am. 6: eo ego ingenio [[natus]] [[sum]]: amicitiam [[atque]] inimicitiam in frontem promptam [[gero]], Enn. ap. Non. 129, 26: jam diu ego huic [[bene]] et hic mihi volumus, et [[amicitia]] est antiqua, Plaut. Ps. 1, 3, 4: Per te deos oro et nostram amicitiam, Ter. And. 3, 3, 6: sperata [[voluptas]] Suavis amicitiae, Lucr. 1, 142: vincula amicitiaï, id. 3, 83. The expressions [[usually]] [[connected]] [[with]] it are: amicitiam incipere, Ter. And. 3, 3, 7: [[amicitia]] nascitur, Cic. Am. 9, 29: [[amicitia]] exardescit, id. ib. 27, 100: est mihi [[amicitia]] cum [[aliquo]], id. Clu. 42: [[amicitia]] est [[inter]] aliquos, id. Planc. 33: esse in amicitiā cum [[aliquo]], Nep. Hann. 2, 4: in amicitiam recipere, Cic. Att. 2, 20: amicitiam colere, id. Fam. 15, 14: contrahere, id. Am. 14: gerere, id. Fam. 3, 8, and Nep. Dat. 10, 3: tueri, Cic. Fin. 1, 20: jungere, Lucr. 5, 1019; Cic. Deiot. 9; Vulg. Exod. 34, 12: expetere, Cic. Am. 13: comparare, id. Rosc. Am. 38: parere, Nep. Alcib. 7, 5: conferre se ad amicitiam alicujus, Cic. Brut. 81: dedere se amicitiae alicujus, Caes. B. G. 3, 22: accedere ad amicitiam alicujus, Nep. Eum. 1, 4: in amicitias incidere, Cic. Am. 12, 42: amicitiā alicujus uti, Ter. Ad. 2, 2, 43: pervenire in intimam amicitiam alicujus, Nep. Alcib. 5, 3: manere in amicitiā, Cic. Verr 2, 5, 32: amicitiam violare, Liv. 34, 31: deserere jura amicitiae, Cic. Am. 10: [[funditus]] evertere, id. Fin. 2, 25: dissociare, id. Am. 20: dimittere, dissuere, discindere, id. ib. 21: dirumpere, id. ib. 22 fin.: dissolvere, Vulg. Eccli. 22, 5: deficere ab amicitiā alicujus, Nep. Con. 2, 2: repudiare amicitiam alicujus, Cic. Planc. 19: renunciare amicitiam alicui, Liv. 42, 25.—<br /><b>II</b> Transf.<br /> <b>A</b> In the histt., a [[league]] of [[friendship]], an [[alliance]] [[between]] [[different]] nations, = [[foedus]]: [[Ubii]], qui amicitiam fecerant, Caes. B. G. 4, 16: amicitiam populi Romani colere, Sall. J. 8, 2: in amicitiam Populi Romani venire, Liv. 22, 37: reges [[bello]] victos in amicitiam recipere, Sall. J. 14, 5: [[foedus]] et [[amicitia]], id. ib. 104, 5: [[amicitia]] et [[foedus]], id. ib. 104, 4: [[amicitia]] ac [[societas]], Liv. 7, 31: amicitiae [[foedus]], id. 42, 12: amicitiam petere, id. 38, 18: quae urbes in amicitiā permanserant, id. 43, 21; 10, 45: amicitias cum [[aliquo]] facere, Vulg. 2 Reg. 31, 2: cum [[aliquo]] inire, ib. 2 Par. 20, 35 al. —<br /> <b>B</b> In botany, of plants, [[sympathy]]: rutae cum flco, Plin. 19, 8, 45, § 156: [[inter]] has [[vitium]] amicitiā accipitur [[ulmus]], id. 16, 17, 29, § 72.—<br /> <b>C</b> In [[post]]-Aug. Lat., abstr. pro concr. = amici: hospitem [[nisi]] ex amicitiā domini [[quam]] rarissime recipiat, Col. 11, 1, 23 (cf. [[before]]: hospitem [[nisi]] amicum familiaremque domini necessarium receperit): [[quin]] et parte ejusdem epistulae increpuit amicitias muliebres, Tac. A. 5, 2: omnes amicitias et familiaritates [[intra]] breve [[tempus]] adflixit, Suet. Tib. 51. | |lshtext=<b>ămīcĭtĭa</b>: ae, f. (<br /><b>I</b> gen. [[sing]]. amicitiāï, Lucr. 3, 83; acc. amicitiem, id. 5, 1019 Lachm.; cf. [[Charis]]. p. 94 P., and Neue, Formenl. I. p. 372) [[amicus]], [[friendship]] ([[very]] freq. in Cic., occurring [[more]] [[than]] 200 times).<br /><b>I</b> Lit.: Est [[autem]] [[amicitia]] [[nihil]] aliud [[nisi]] omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentiā et caritate [[summa]] [[consensio]], Cic. Am. 6: eo ego ingenio [[natus]] [[sum]]: amicitiam [[atque]] inimicitiam in frontem promptam [[gero]], Enn. ap. Non. 129, 26: jam diu ego huic [[bene]] et hic mihi volumus, et [[amicitia]] est antiqua, Plaut. Ps. 1, 3, 4: Per te deos oro et nostram amicitiam, Ter. And. 3, 3, 6: sperata [[voluptas]] Suavis amicitiae, Lucr. 1, 142: vincula amicitiaï, id. 3, 83. The expressions [[usually]] [[connected]] [[with]] it are: amicitiam incipere, Ter. And. 3, 3, 7: [[amicitia]] nascitur, Cic. Am. 9, 29: [[amicitia]] exardescit, id. ib. 27, 100: est mihi [[amicitia]] cum [[aliquo]], id. Clu. 42: [[amicitia]] est [[inter]] aliquos, id. Planc. 33: esse in amicitiā cum [[aliquo]], Nep. Hann. 2, 4: in amicitiam recipere, Cic. Att. 2, 20: amicitiam colere, id. Fam. 15, 14: contrahere, id. Am. 14: gerere, id. Fam. 3, 8, and Nep. Dat. 10, 3: tueri, Cic. Fin. 1, 20: jungere, Lucr. 5, 1019; Cic. Deiot. 9; Vulg. Exod. 34, 12: expetere, Cic. Am. 13: comparare, id. Rosc. Am. 38: parere, Nep. Alcib. 7, 5: conferre se ad amicitiam alicujus, Cic. Brut. 81: dedere se amicitiae alicujus, Caes. B. G. 3, 22: accedere ad amicitiam alicujus, Nep. Eum. 1, 4: in amicitias incidere, Cic. Am. 12, 42: amicitiā alicujus uti, Ter. Ad. 2, 2, 43: pervenire in intimam amicitiam alicujus, Nep. Alcib. 5, 3: manere in amicitiā, Cic. Verr 2, 5, 32: amicitiam violare, Liv. 34, 31: deserere jura amicitiae, Cic. Am. 10: [[funditus]] evertere, id. Fin. 2, 25: dissociare, id. Am. 20: dimittere, dissuere, discindere, id. ib. 21: dirumpere, id. ib. 22 fin.: dissolvere, Vulg. Eccli. 22, 5: deficere ab amicitiā alicujus, Nep. Con. 2, 2: repudiare amicitiam alicujus, Cic. Planc. 19: renunciare amicitiam alicui, Liv. 42, 25.—<br /><b>II</b> Transf.<br /> <b>A</b> In the histt., a [[league]] of [[friendship]], an [[alliance]] [[between]] [[different]] nations, = [[foedus]]: [[Ubii]], qui amicitiam fecerant, Caes. B. G. 4, 16: amicitiam populi Romani colere, Sall. J. 8, 2: in amicitiam Populi Romani venire, Liv. 22, 37: reges [[bello]] victos in amicitiam recipere, Sall. J. 14, 5: [[foedus]] et [[amicitia]], id. ib. 104, 5: [[amicitia]] et [[foedus]], id. ib. 104, 4: [[amicitia]] ac [[societas]], Liv. 7, 31: amicitiae [[foedus]], id. 42, 12: amicitiam petere, id. 38, 18: quae urbes in amicitiā permanserant, id. 43, 21; 10, 45: amicitias cum [[aliquo]] facere, Vulg. 2 Reg. 31, 2: cum [[aliquo]] inire, ib. 2 Par. 20, 35 al. —<br /> <b>B</b> In botany, of plants, [[sympathy]]: rutae cum flco, Plin. 19, 8, 45, § 156: [[inter]] has [[vitium]] amicitiā accipitur [[ulmus]], id. 16, 17, 29, § 72.—<br /> <b>C</b> In [[post]]-Aug. Lat., abstr. pro concr. = amici: hospitem [[nisi]] ex amicitiā domini [[quam]] rarissime recipiat, Col. 11, 1, 23 (cf. [[before]]: hospitem [[nisi]] amicum familiaremque domini necessarium receperit): [[quin]] et parte ejusdem epistulae increpuit amicitias muliebres, Tac. A. 5, 2: omnes amicitias et familiaritates [[intra]] breve [[tempus]] adflixit, Suet. Tib. 51. | ||
| Line 7: | Line 10: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=amīcitia, ae, f. ([[amicus]]), die [[Freundschaft]] (Ggstz. [[inimicitia]]), I) eig.: a) in bürgerlichen, gesellschaftlichen Verhältnissen, [[caritas]] et [[amicitia]] hominum, Cic.: [[amicitia]] [[vetus]], Cic.: magna, innige, Cic.: [[amicitia]] intima, Nep.: est [[mihi]] [[amicitia]] cum alqo, Cic.: [[amicitia]] est [[inter]] alqos, Cic. (so [[auch]] ex [[quo]] firmiorem [[inter]] [[nos]] [[fore]] amicitiam, Ter.): amicitiam facere, iungere, gerere, dimittere, discindere, dissociare, dissolvere, Cic.: conferre se in amicitiam et fidem alcis, Cic.: alqm [[libenter]] in amicitiam accipere, Cic.: in [[amicitia]] manere, Cic.: amicitiam renuntiare, Cic.: [[esse]] in [[amicitia]] cum alqo, Nep.: [[aut]] propinquitate [[aut]] amicitiā contingere alqm, Liv.: multos amicitiā comprehendere, Cic.: Plur., amicitiae igni perspectae, Cic.: quaerere [[opes]] et amicitias, Hor.: amicitias coniungere, Cic.: amicitiae immortales, mortales inimicitiae debent [[esse]], Liv.: conciliare amicitiarum studia (Ggstz. retinere), Iustin. – b) in politischen Verhältnissen, das Freundschaftsbündnis, [[zwischen]] [[zwei]] Völkern od. deren Oberhäuptern, [[amicitia]] et (ac) [[foedus]], Sall.: [[amicitia]] ac [[societas]] od. societasque, Sall.: [[societas]] et [[amicitia]] od. amicitiaque, Cic. u. Sall.: amicitiae [[foedus]], Sall.: amicitiam petere, appetere, Caes.: firmissima est [[inter]] pares [[amicitia]], Curt.: accedere ad amicitiam alcis, Caes.: ceteros reges in amicitiam recipere, Sall.: in amicitiam populi [[Romani]] venire, Liv.: per Treveros venire Germanis in amicitiam, Caes.: in [[amicitia]] manere, Caes.: in [[amicitia]] cum [[fide]] permanere, Liv.: omni tempore in [[fide]] [[atque]] [[amicitia]] civitatis Aeduae fuisse, Caes.: [[sibi]] populoque Romano perpetuam gratiam [[atque]] amicitiam cum eo futuram, Caes.: permultos annos in [[amicitia]] fuisse, Liv.: amicitiam facere, Caes.: pacem [[atque]] amicitiam cum [[rege]] facere, Iustin.: amicitiam coniungere, Curt.: civitates in [[amicitia]] continere, Caes.: alqm a Caesaris [[amicitia]] avertere, Caes.: amicitiam Romanorum sequi, am Bunde [[mit]] den R. [[festhalten]], Caes.: u. so amicitiam fidemque populi [[Romani]] sequi, Cic.: Caesaris amicitiam sequi, [[sich]] [[auf]] Cäsars [[Seite]] [[schlagen]], Caes.: amicitiam sequi Atticorum, [[ein]] [[Bündnis]] [[mit]] den A. zu [[schließen]] [[suchen]], Nep.: cum proximis civitatibus pacem et amicitiam confirmare, Caes.: Plur., amicitias parare, Sall.: regum amicitias sequi, die Fr. der Könige [[suchen]], Sen. ep. – c) [[unter]] lebl. Gegenständen, die [[Sympathie]], [[Verträglichkeit]] (Ggstz. [[odium]]), Plin.: [[unter]] [[Pflanzen]], am. [[vitium]], Plin.: am. rutae cum fico, Plin. – II) meton., [[wie]] [[unser]] [[Freundschaft]] = Freunde, Sing., afflicta [[amicitia]] (Ggstz. [[florens]] am.), Cic. Quinct. 93: hospitem [[nisi]] ex [[amicitia]] domini [[raro]] accipiat, Col.: [[Domitius]] [[Celer]], ex intima [[eius]] [[amicitia]], Tac. – Plur., parcet amicitiis et dignitatibus, Freunde u. [[Beamte]], Cic.: increpuit amicitias muliebres, Tac. – / Arch. Genet. amicitiai, Lucr. 3, 83. | |georg=amīcitia, ae, f. ([[amicus]]), die [[Freundschaft]] (Ggstz. [[inimicitia]]), I) eig.: a) in bürgerlichen, gesellschaftlichen Verhältnissen, [[caritas]] et [[amicitia]] hominum, Cic.: [[amicitia]] [[vetus]], Cic.: magna, innige, Cic.: [[amicitia]] intima, Nep.: est [[mihi]] [[amicitia]] cum alqo, Cic.: [[amicitia]] est [[inter]] alqos, Cic. (so [[auch]] ex [[quo]] firmiorem [[inter]] [[nos]] [[fore]] amicitiam, Ter.): amicitiam facere, iungere, gerere, dimittere, discindere, dissociare, dissolvere, Cic.: conferre se in amicitiam et fidem alcis, Cic.: alqm [[libenter]] in amicitiam accipere, Cic.: in [[amicitia]] manere, Cic.: amicitiam renuntiare, Cic.: [[esse]] in [[amicitia]] cum alqo, Nep.: [[aut]] propinquitate [[aut]] amicitiā contingere alqm, Liv.: multos amicitiā comprehendere, Cic.: Plur., amicitiae igni perspectae, Cic.: quaerere [[opes]] et amicitias, Hor.: amicitias coniungere, Cic.: amicitiae immortales, mortales inimicitiae debent [[esse]], Liv.: conciliare amicitiarum studia (Ggstz. retinere), Iustin. – b) in politischen Verhältnissen, das Freundschaftsbündnis, [[zwischen]] [[zwei]] Völkern od. deren Oberhäuptern, [[amicitia]] et (ac) [[foedus]], Sall.: [[amicitia]] ac [[societas]] od. societasque, Sall.: [[societas]] et [[amicitia]] od. amicitiaque, Cic. u. Sall.: amicitiae [[foedus]], Sall.: amicitiam petere, appetere, Caes.: firmissima est [[inter]] pares [[amicitia]], Curt.: accedere ad amicitiam alcis, Caes.: ceteros reges in amicitiam recipere, Sall.: in amicitiam populi [[Romani]] venire, Liv.: per Treveros venire Germanis in amicitiam, Caes.: in [[amicitia]] manere, Caes.: in [[amicitia]] cum [[fide]] permanere, Liv.: omni tempore in [[fide]] [[atque]] [[amicitia]] civitatis Aeduae fuisse, Caes.: [[sibi]] populoque Romano perpetuam gratiam [[atque]] amicitiam cum eo futuram, Caes.: permultos annos in [[amicitia]] fuisse, Liv.: amicitiam facere, Caes.: pacem [[atque]] amicitiam cum [[rege]] facere, Iustin.: amicitiam coniungere, Curt.: civitates in [[amicitia]] continere, Caes.: alqm a Caesaris [[amicitia]] avertere, Caes.: amicitiam Romanorum sequi, am Bunde [[mit]] den R. [[festhalten]], Caes.: u. so amicitiam fidemque populi [[Romani]] sequi, Cic.: Caesaris amicitiam sequi, [[sich]] [[auf]] Cäsars [[Seite]] [[schlagen]], Caes.: amicitiam sequi Atticorum, [[ein]] [[Bündnis]] [[mit]] den A. zu [[schließen]] [[suchen]], Nep.: cum proximis civitatibus pacem et amicitiam confirmare, Caes.: Plur., amicitias parare, Sall.: regum amicitias sequi, die Fr. der Könige [[suchen]], Sen. ep. – c) [[unter]] lebl. Gegenständen, die [[Sympathie]], [[Verträglichkeit]] (Ggstz. [[odium]]), Plin.: [[unter]] [[Pflanzen]], am. [[vitium]], Plin.: am. rutae cum fico, Plin. – II) meton., [[wie]] [[unser]] [[Freundschaft]] = Freunde, Sing., afflicta [[amicitia]] (Ggstz. [[florens]] am.), Cic. Quinct. 93: hospitem [[nisi]] ex [[amicitia]] domini [[raro]] accipiat, Col.: [[Domitius]] [[Celer]], ex intima [[eius]] [[amicitia]], Tac. – Plur., parcet amicitiis et dignitatibus, Freunde u. [[Beamte]], Cic.: increpuit amicitias muliebres, Tac. – / Arch. Genet. amicitiai, Lucr. 3, 83. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 08:27, 19 October 2022
Latin > English
amicitia amicitiae N F :: friendship, bond between friends; alliance, association; friendly relations
Latin > English (Lewis & Short)
ămīcĭtĭa: ae, f. (
I gen. sing. amicitiāï, Lucr. 3, 83; acc. amicitiem, id. 5, 1019 Lachm.; cf. Charis. p. 94 P., and Neue, Formenl. I. p. 372) amicus, friendship (very freq. in Cic., occurring more than 200 times).
I Lit.: Est autem amicitia nihil aliud nisi omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentiā et caritate summa consensio, Cic. Am. 6: eo ego ingenio natus sum: amicitiam atque inimicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Non. 129, 26: jam diu ego huic bene et hic mihi volumus, et amicitia est antiqua, Plaut. Ps. 1, 3, 4: Per te deos oro et nostram amicitiam, Ter. And. 3, 3, 6: sperata voluptas Suavis amicitiae, Lucr. 1, 142: vincula amicitiaï, id. 3, 83. The expressions usually connected with it are: amicitiam incipere, Ter. And. 3, 3, 7: amicitia nascitur, Cic. Am. 9, 29: amicitia exardescit, id. ib. 27, 100: est mihi amicitia cum aliquo, id. Clu. 42: amicitia est inter aliquos, id. Planc. 33: esse in amicitiā cum aliquo, Nep. Hann. 2, 4: in amicitiam recipere, Cic. Att. 2, 20: amicitiam colere, id. Fam. 15, 14: contrahere, id. Am. 14: gerere, id. Fam. 3, 8, and Nep. Dat. 10, 3: tueri, Cic. Fin. 1, 20: jungere, Lucr. 5, 1019; Cic. Deiot. 9; Vulg. Exod. 34, 12: expetere, Cic. Am. 13: comparare, id. Rosc. Am. 38: parere, Nep. Alcib. 7, 5: conferre se ad amicitiam alicujus, Cic. Brut. 81: dedere se amicitiae alicujus, Caes. B. G. 3, 22: accedere ad amicitiam alicujus, Nep. Eum. 1, 4: in amicitias incidere, Cic. Am. 12, 42: amicitiā alicujus uti, Ter. Ad. 2, 2, 43: pervenire in intimam amicitiam alicujus, Nep. Alcib. 5, 3: manere in amicitiā, Cic. Verr 2, 5, 32: amicitiam violare, Liv. 34, 31: deserere jura amicitiae, Cic. Am. 10: funditus evertere, id. Fin. 2, 25: dissociare, id. Am. 20: dimittere, dissuere, discindere, id. ib. 21: dirumpere, id. ib. 22 fin.: dissolvere, Vulg. Eccli. 22, 5: deficere ab amicitiā alicujus, Nep. Con. 2, 2: repudiare amicitiam alicujus, Cic. Planc. 19: renunciare amicitiam alicui, Liv. 42, 25.—
II Transf.
A In the histt., a league of friendship, an alliance between different nations, = foedus: Ubii, qui amicitiam fecerant, Caes. B. G. 4, 16: amicitiam populi Romani colere, Sall. J. 8, 2: in amicitiam Populi Romani venire, Liv. 22, 37: reges bello victos in amicitiam recipere, Sall. J. 14, 5: foedus et amicitia, id. ib. 104, 5: amicitia et foedus, id. ib. 104, 4: amicitia ac societas, Liv. 7, 31: amicitiae foedus, id. 42, 12: amicitiam petere, id. 38, 18: quae urbes in amicitiā permanserant, id. 43, 21; 10, 45: amicitias cum aliquo facere, Vulg. 2 Reg. 31, 2: cum aliquo inire, ib. 2 Par. 20, 35 al. —
B In botany, of plants, sympathy: rutae cum flco, Plin. 19, 8, 45, § 156: inter has vitium amicitiā accipitur ulmus, id. 16, 17, 29, § 72.—
C In post-Aug. Lat., abstr. pro concr. = amici: hospitem nisi ex amicitiā domini quam rarissime recipiat, Col. 11, 1, 23 (cf. before: hospitem nisi amicum familiaremque domini necessarium receperit): quin et parte ejusdem epistulae increpuit amicitias muliebres, Tac. A. 5, 2: omnes amicitias et familiaritates intra breve tempus adflixit, Suet. Tib. 51.
Latin > French (Gaffiot 2016)
ămīcĭtĭa,⁷ æ, f.,
1 amitié : Cic. Læl. 6, etc.; amicitiam contrahere Cic. Læl. 48, former une amitié ; conglutinare Cic. Læl. 32, sceller une amitié ; v. jungere, gerere ; aliquem in amicitiam recipere Cic. Att. 2, 20, 1, recevoir qqn dans son amitié ; est mihi amicitia cum aliquo Cic. Clu. 117, je suis lié d’amitié avec qqn ; amicitiam evertere, dissociare, dimittere, dissuere, discindere, dirumpere Cic. Fin. 2, 80 ; Læl. 74 ; 76 ; 85, détruire l’amitié, la desceller, y renoncer, la dénouer, la trancher, la briser
2 [entre peuples] amitié, bons rapports, alliance : amicitiam facere Cæs. G. 4, 16, 5, lier d’amitié, cf. Sall. J. 8, 2 ; 14, 5 ; Liv. 22, 37, etc.
3 [en parl. de plantes] : Plin. 19, 156, etc.
gén. arch. amīcitiāī Lucr. 3, 83.
Latin > German (Georges)
amīcitia, ae, f. (amicus), die Freundschaft (Ggstz. inimicitia), I) eig.: a) in bürgerlichen, gesellschaftlichen Verhältnissen, caritas et amicitia hominum, Cic.: amicitia vetus, Cic.: magna, innige, Cic.: amicitia intima, Nep.: est mihi amicitia cum alqo, Cic.: amicitia est inter alqos, Cic. (so auch ex quo firmiorem inter nos fore amicitiam, Ter.): amicitiam facere, iungere, gerere, dimittere, discindere, dissociare, dissolvere, Cic.: conferre se in amicitiam et fidem alcis, Cic.: alqm libenter in amicitiam accipere, Cic.: in amicitia manere, Cic.: amicitiam renuntiare, Cic.: esse in amicitia cum alqo, Nep.: aut propinquitate aut amicitiā contingere alqm, Liv.: multos amicitiā comprehendere, Cic.: Plur., amicitiae igni perspectae, Cic.: quaerere opes et amicitias, Hor.: amicitias coniungere, Cic.: amicitiae immortales, mortales inimicitiae debent esse, Liv.: conciliare amicitiarum studia (Ggstz. retinere), Iustin. – b) in politischen Verhältnissen, das Freundschaftsbündnis, zwischen zwei Völkern od. deren Oberhäuptern, amicitia et (ac) foedus, Sall.: amicitia ac societas od. societasque, Sall.: societas et amicitia od. amicitiaque, Cic. u. Sall.: amicitiae foedus, Sall.: amicitiam petere, appetere, Caes.: firmissima est inter pares amicitia, Curt.: accedere ad amicitiam alcis, Caes.: ceteros reges in amicitiam recipere, Sall.: in amicitiam populi Romani venire, Liv.: per Treveros venire Germanis in amicitiam, Caes.: in amicitia manere, Caes.: in amicitia cum fide permanere, Liv.: omni tempore in fide atque amicitia civitatis Aeduae fuisse, Caes.: sibi populoque Romano perpetuam gratiam atque amicitiam cum eo futuram, Caes.: permultos annos in amicitia fuisse, Liv.: amicitiam facere, Caes.: pacem atque amicitiam cum rege facere, Iustin.: amicitiam coniungere, Curt.: civitates in amicitia continere, Caes.: alqm a Caesaris amicitia avertere, Caes.: amicitiam Romanorum sequi, am Bunde mit den R. festhalten, Caes.: u. so amicitiam fidemque populi Romani sequi, Cic.: Caesaris amicitiam sequi, sich auf Cäsars Seite schlagen, Caes.: amicitiam sequi Atticorum, ein Bündnis mit den A. zu schließen suchen, Nep.: cum proximis civitatibus pacem et amicitiam confirmare, Caes.: Plur., amicitias parare, Sall.: regum amicitias sequi, die Fr. der Könige suchen, Sen. ep. – c) unter lebl. Gegenständen, die Sympathie, Verträglichkeit (Ggstz. odium), Plin.: unter Pflanzen, am. vitium, Plin.: am. rutae cum fico, Plin. – II) meton., wie unser Freundschaft = Freunde, Sing., afflicta amicitia (Ggstz. florens am.), Cic. Quinct. 93: hospitem nisi ex amicitia domini raro accipiat, Col.: Domitius Celer, ex intima eius amicitia, Tac. – Plur., parcet amicitiis et dignitatibus, Freunde u. Beamte, Cic.: increpuit amicitias muliebres, Tac. – / Arch. Genet. amicitiai, Lucr. 3, 83.
