Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

descisco: Difference between revisions

From LSJ

Sunt verba voces quibus hunc lenire dolorem possis, magnam morbi deponere partem → Words will avail the wretched mind to ease and much abate the dismal black disease.

Horace, Epistles 1.34
(2)
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=descisco desciscere, descivi, descitus V INTRANS :: desert/defect/revolt; diviate/abandon standard/principle; degenerate; fall away
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>dē-scisco</b>: īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t.<br /><b>I</b> to [[free]] one's [[self]] from a [[connection]] [[with]] [[any]] one, to [[withdraw]], [[leave]], [[revolt]] from, = sciscendo deficere; and [[with]] an [[indication]] of the [[terminus]], to [[desert]] to, go [[over]] to [[any]] one ([[class]]. [[prose]]).<br /><b>I</b> Prop.: multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt, Caes. B. C. 1, 60 fin.; so, ab [[aliquo]], id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.: ad aliquem (opp. a nobis deficere), Liv. 31, 7; cf.: [[Praeneste]] ab Latinis ad Romanos descivit, id. 2, 19; and [[simply]]: ad aliquem, id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. [[pass]]. impers.: quibus invitis descitum ad [[Samnites]] erat, Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.—Absol.: cum [[Fidenae]] aperte descissent, Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—<br /><b>II</b> Transf. [[beyond]] the [[political]] [[sphere]], to [[depart]], [[deviate]], [[withdraw]] from a [[person]] or [[thing]]; to [[fall]] [[off]] from, be [[unfaithful]] to: a nobis desciscere quaeres? Lucr. 1, 104: a se [[ipse]], Cic. Att. 2, 4, 2: si [[Cicero]] a Demosthene [[paulum]] in hac parte descivit, Quint. 9, 4, 146: [[cur]] [[Zeno]] ab hac antiqua institutione desciverit, Cic. Fin. 4, 8; so, a pristina [[causa]], id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.: a veritate, id. Ac. 2, 15: a [[natura]], id. Tusc. 3, 2: a [[disciplina]], Vell. 2, 81: a virtute, id. 2, 1: a consuetudine parentum, Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.: a [[vita]], to [[separate]], [[sever]] one's [[self]], Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in [[vita]]).—Pass. impers.: praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, Vell. 2, 1.—Stating the [[terminus]], to [[fall]] [[off]] to, [[decline]] to; to [[degenerate]] [[into]]: ab excitata [[fortuna]] ad inclinatam et [[prope]] jacentem, Cic. Fam. 2, 16; cf.: ad saevitiam, ad cupiditatem, Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to [[degenerate]], be transformed), Flor. 4, 3: in [[monstrum]], id. 4, 11.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Of subjects not [[personal]]: [[quis]] ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere [[gloria]], Tac. Or. 28: ([[vitis]]) gracili arvo non desciscit, does not [[degenerate]], Col. 3, 2, 13: semina, id. 3, 10, 18.
|lshtext=<b>dē-scisco</b>: īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t.<br /><b>I</b> to [[free]] one's [[self]] from a [[connection]] [[with]] [[any]] one, to [[withdraw]], [[leave]], [[revolt]] from, = sciscendo deficere; and [[with]] an [[indication]] of the [[terminus]], to [[desert]] to, go [[over]] to [[any]] one ([[class]]. [[prose]]).<br /><b>I</b> Prop.: multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt, Caes. B. C. 1, 60 fin.; so, ab [[aliquo]], id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.: ad aliquem (opp. a nobis deficere), Liv. 31, 7; cf.: [[Praeneste]] ab Latinis ad Romanos descivit, id. 2, 19; and [[simply]]: ad aliquem, id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. [[pass]]. impers.: quibus invitis descitum ad [[Samnites]] erat, Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.—Absol.: cum [[Fidenae]] aperte descissent, Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—<br /><b>II</b> Transf. [[beyond]] the [[political]] [[sphere]], to [[depart]], [[deviate]], [[withdraw]] from a [[person]] or [[thing]]; to [[fall]] [[off]] from, be [[unfaithful]] to: a nobis desciscere quaeres? Lucr. 1, 104: a se [[ipse]], Cic. Att. 2, 4, 2: si [[Cicero]] a Demosthene [[paulum]] in hac parte descivit, Quint. 9, 4, 146: [[cur]] [[Zeno]] ab hac antiqua institutione desciverit, Cic. Fin. 4, 8; so, a pristina [[causa]], id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.: a veritate, id. Ac. 2, 15: a [[natura]], id. Tusc. 3, 2: a [[disciplina]], Vell. 2, 81: a virtute, id. 2, 1: a consuetudine parentum, Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.: a [[vita]], to [[separate]], [[sever]] one's [[self]], Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in [[vita]]).—Pass. impers.: praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, Vell. 2, 1.—Stating the [[terminus]], to [[fall]] [[off]] to, [[decline]] to; to [[degenerate]] [[into]]: ab excitata [[fortuna]] ad inclinatam et [[prope]] jacentem, Cic. Fam. 2, 16; cf.: ad saevitiam, ad cupiditatem, Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to [[degenerate]], be transformed), Flor. 4, 3: in [[monstrum]], id. 4, 11.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Of subjects not [[personal]]: [[quis]] ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere [[gloria]], Tac. Or. 28: ([[vitis]]) gracili arvo non desciscit, does not [[degenerate]], Col. 3, 2, 13: semina, id. 3, 10, 18.
Line 7: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, [[sich]] [[lossagen]] = [[abtrünnig]]-, [[untreu]] [[werden]], [[abfallen]], u. [[mit]] dem term. ad quem abfallend zu jmd. [[übergehen]], I) eig., [[als]] publiz. t. t.: defecerat [[Samus]], descierat [[Hellespontus]], Nep.: cum [[Fidenae]] [[aperte]] descissent, [[nach]] dem offenen [[Abfall]] der Fidenaten, Liv.: desc. suā [[sponte]] (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a [[populo]] Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad [[eos]], Liv.: [[numquam]] [[isti]] populi, [[nisi]] cum deerit, ad quem desciscant, a [[nobis]] [[non]] deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im [[Passiv]] unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., [[von]] etw. [[sich]] [[lossagen]], [[sich]] [[losmachen]], [[abgehen]], [[abweichen]], u. [[mit]] dem term. ad quem [[wohin]] [[abspringen]], [[sich]] [[wenden]], [[sich]] [[neigen]], [[auf]] etw. [[verfallen]], [[wohin]] [[ausarten]], a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a [[vita]], Cic.: a se, seinen Grundsätzen [[untreu]] [[werden]], Cic.: ab [[illa]] vetere [[gloria]] (v. der [[Beredsamkeit]]), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, [[Flor]].: [[vitis]] desciscit, schlägt aus der [[Art]], Col.
|georg=dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, [[sich]] [[lossagen]] = [[abtrünnig]]-, [[untreu]] [[werden]], [[abfallen]], u. [[mit]] dem term. ad quem abfallend zu jmd. [[übergehen]], I) eig., [[als]] publiz. t. t.: defecerat [[Samus]], descierat [[Hellespontus]], Nep.: cum [[Fidenae]] [[aperte]] descissent, [[nach]] dem offenen [[Abfall]] der Fidenaten, Liv.: desc. suā [[sponte]] (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a [[populo]] Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad [[eos]], Liv.: [[numquam]] [[isti]] populi, [[nisi]] cum deerit, ad quem desciscant, a [[nobis]] [[non]] deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im [[Passiv]] unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., [[von]] etw. [[sich]] [[lossagen]], [[sich]] [[losmachen]], [[abgehen]], [[abweichen]], u. [[mit]] dem term. ad quem [[wohin]] [[abspringen]], [[sich]] [[wenden]], [[sich]] [[neigen]], [[auf]] etw. [[verfallen]], [[wohin]] [[ausarten]], a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a [[vita]], Cic.: a se, seinen Grundsätzen [[untreu]] [[werden]], Cic.: ab [[illa]] vetere [[gloria]] (v. der [[Beredsamkeit]]), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, [[Flor]].: [[vitis]] desciscit, schlägt aus der [[Art]], Col.
}}
{{LaEn
|lnetxt=descisco desciscere, descivi, descitus V INTRANS :: desert/defect/revolt; diviate/abandon standard/principle; degenerate; fall away
}}
}}

Revision as of 12:00, 19 October 2022

Latin > English

descisco desciscere, descivi, descitus V INTRANS :: desert/defect/revolt; diviate/abandon standard/principle; degenerate; fall away

Latin > English (Lewis & Short)

dē-scisco: īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t.
I to free one's self from a connection with any one, to withdraw, leave, revolt from, = sciscendo deficere; and with an indication of the terminus, to desert to, go over to any one (class. prose).
I Prop.: multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt, Caes. B. C. 1, 60 fin.; so, ab aliquo, id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.: ad aliquem (opp. a nobis deficere), Liv. 31, 7; cf.: Praeneste ab Latinis ad Romanos descivit, id. 2, 19; and simply: ad aliquem, id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. pass. impers.: quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.—Absol.: cum Fidenae aperte descissent, Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—
II Transf. beyond the political sphere, to depart, deviate, withdraw from a person or thing; to fall off from, be unfaithful to: a nobis desciscere quaeres? Lucr. 1, 104: a se ipse, Cic. Att. 2, 4, 2: si Cicero a Demosthene paulum in hac parte descivit, Quint. 9, 4, 146: cur Zeno ab hac antiqua institutione desciverit, Cic. Fin. 4, 8; so, a pristina causa, id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.: a veritate, id. Ac. 2, 15: a natura, id. Tusc. 3, 2: a disciplina, Vell. 2, 81: a virtute, id. 2, 1: a consuetudine parentum, Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.: a vita, to separate, sever one's self, Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in vita).—Pass. impers.: praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, Vell. 2, 1.—Stating the terminus, to fall off to, decline to; to degenerate into: ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem, Cic. Fam. 2, 16; cf.: ad saevitiam, ad cupiditatem, Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to degenerate, be transformed), Flor. 4, 3: in monstrum, id. 4, 11.—
   B Of subjects not personal: quis ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere gloria, Tac. Or. 28: (vitis) gracili arvo non desciscit, does not degenerate, Col. 3, 2, 13: semina, id. 3, 10, 18.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēscīscō,¹⁰ scīvī ou scĭī, scītum, ĕre, intr., se détacher de, se séparer de qqn ou du parti de qqn : a populo Romano Cic. Phil. 11, 21, se détacher du peuple romain ; ad aliquem Liv. 31, 7, 12, passer après défection au parti de qqn ; Præneste ab Latinis ad Romanos descivit Liv. 2, 19, 2, Préneste passa du parti des Latins à celui des Romains ; cum Fidenæ aperte descissent Liv. 1, 27, 4, comme Fidènes avait ouvertement fait défection, cf. Nep. Timoth. 3, 1 ; Ham. 2, 2 || [fig.] s’écarter de, renoncer à, se départir de : a veritate Cic. Ac. 2, 46, s’écarter de la vérité ; a se desciscere Cic. Att. 2, 4, 2, se démentir ; ab excitata fortuna ad inclinatam Cic. Fam. 2, 16, 1, abandonner une fortune qui s’élève pour une fortune qui décline ; vitis gracili arvo non desciscit Col. Rust. 3, 2, 13, la vigne ne dégénère pas dans un sol léger.

Latin > German (Georges)

dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, sich lossagen = abtrünnig-, untreu werden, abfallen, u. mit dem term. ad quem abfallend zu jmd. übergehen, I) eig., als publiz. t. t.: defecerat Samus, descierat Hellespontus, Nep.: cum Fidenae aperte descissent, nach dem offenen Abfall der Fidenaten, Liv.: desc. suā sponte (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a populo Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad eos, Liv.: numquam isti populi, nisi cum deerit, ad quem desciscant, a nobis non deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im Passiv unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., von etw. sich lossagen, sich losmachen, abgehen, abweichen, u. mit dem term. ad quem wohin abspringen, sich wenden, sich neigen, auf etw. verfallen, wohin ausarten, a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a vita, Cic.: a se, seinen Grundsätzen untreu werden, Cic.: ab illa vetere gloria (v. der Beredsamkeit), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, Flor.: vitis desciscit, schlägt aus der Art, Col.