πρωτοπήμων: Difference between revisions
διὸ δὴ πᾶς ἀνὴρ σπουδαῖος τῶν ὄντων σπουδαίων πέρι πολλοῦ δεῖ μὴ γράψας ποτὲ ἐν ἀνθρώποις εἰς φθόνον καὶ ἀπορίαν καταβαλεῖ → And this is the reason why every serious man in dealing with really serious subjects carefully avoids writing, lest thereby he may possibly cast them as a prey to the envy and stupidity of the public | Therefore every man of worth, when dealing with matters of worth, will be far from exposing them to ill feeling and misunderstanding among men by committing them to writing
m (LSJ1 replacement) |
|||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=protopimon | |Transliteration C=protopimon | ||
|Beta Code=prwtoph/mwn | |Beta Code=prwtoph/mwn | ||
|Definition=-ονος, ὁ, ἡ, ([[πῆμα]]) [[first cause of ill]], A.''Ag.''223 (lyr.). | |Definition=-ονος, ὁ, ἡ, ([[πῆμα]]) [[first cause of ill]], [[Aeschylus|A.]]''[[Agamemnon|Ag.]]''223 (lyr.). | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext=πρωτοπήμων -ονος [[[πρῶτος]], [[πήμων]]] [[eerste oorzaak van rampen]]:. παρακοπὰ π. waanzin, die als eerste rampspoed brengt Aeschl. Ag. 223 ( lyr. ). | |elnltext=πρωτοπήμων -ονος [[[πρῶτος]], [[πήμων]]] [[eerste oorzaak van rampen]]:. παρακοπὰ π. waanzin, die als eerste rampspoed brengt Aeschl. Ag. 223 (lyr.). | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
Latest revision as of 22:10, 29 October 2024
English (LSJ)
-ονος, ὁ, ἡ, (πῆμα) first cause of ill, A.Ag.223 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 805] ονος, zuerst od. zumeist schadend, Aesch. Ag. 216.
French (Bailly abrégé)
ονος (ὁ, ἡ)
qui est la source des maux.
Étymologie: πρῶτος, πῆμα.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πρωτοπήμων -ονος [πρῶτος, πήμων] eerste oorzaak van rampen:. παρακοπὰ π. waanzin, die als eerste rampspoed brengt Aeschl. Ag. 223 (lyr.).
Russian (Dvoretsky)
πρωτοπήμων: ονος adj. являющийся первопричиной зла (παρακοπή Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
πρωτοπήμων: -ονος, ὁ, ἡ, (πῆμα) ὁ πρῶτος αἴτιος τοῦ κακοῦ, Αἰσχύλ. Ἀγ. 224.
Greek Monolingual
-ονος, ὁ, ἡ, Α
(ποιητ. τ.) αυτός που για πρώτη φορά ή περισσότερο βλάπτει, προκαλεί ζημιά ή κακό σε κάποιον, ο πρώτος αίτιος ενός κακού («βροτοὺς θρασύνει γὰρ αἰσχρόμητις τάλαινα παρακοπὰ πρωτοπήμων», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)- + -πήμων (< πῆμα «συμφορά»), πρβλ. πολυπήμων.
Greek Monotonic
πρωτοπήμων: -ονος, ὁ, ἡ, πρωταίτιος του κακού, σε Αισχύρ.
