ἀκέομαι

English (LSJ)

[ᾰ], Ion. imper. ἀκέο (for ἀκέεο) Hdt.3.40; Ep. part.

   A ἀκειόμενος Il.16.29, Od.14.383, Pi.P.9.104: fut. ἀκέσομαι D.C.38.19, Ep. ἀκέσσομαι Musae.199, Att. ἀκοῦμαι (ἐξ-) Men.863: aor. ἠκεσάμην, Ep. imper. ἄκεσσαι, etc.:—Pass., v. sub fin.:    I trans., heal, cure, c. acc. of thing healed, ἕλκος ἄκεσσαι Il.16.523; ἕλκε' ἀκειόμενοι 16.29; ψώρην ἀκέσασθαι Hdt.4.90; of part healed, τὰ ἔσω ἀσκοῖσιν Hp.Mochl.25; ἄχος S.Tr.1035; βλέφαρον ἀκέσαιο τυφλόν E.Hec.1067; τὸν Λητώ τε καὶ Ἄρτεμις . . ἀκέοντο Il.5.448, cf. 402: c. gen. morbi, νούσου . . μ' ἀκέσω βαρυαλγέος Epigr.Gr.803 (Delos), cf. Paus.8.18.8.    2 stanch, quench, πίον τ' ἀκέοντό τε δίψαν Il.22.2, cf. Pi.P.9.104.    3 generally, mend, repair, νῆας ἀκειόμενος Od.14.383; freq. of tailors or cobblers, Luc.Fug.33, Nec.17; of a spider mending its web, Arist. HA623a18.    4 metaph., make amends for, repair, ἁμαρτάδα Hdt.1.167; τὰ ἐπιφερόμενα Id.3.16, cf. E.Med.199; μήνιμα Antipho 4.3.7; ἀδίκημα Pl.R.364c; ἀπορίας X.Mem.2.7.1.    II intr. or abs., apply a remedy, make amends, ἀλλ' ἀκεώμεθα θᾶσσον· ἀκεσταί τοι φρένες ἐσθλῶν Il.13.115; ἀλλ' ἀκέσασθε, φίλοι Od.10.69, cf. S.Ant.1027, Hdt.3.40, Pl.Phlb.30b.    III Act., Hp.Loc.Hom. 10; ἀκέεται in pass. sense, Aret. CA1.1; ἀκεομένου τοῦ κακοῦ Id.SD 1.6: aor. ἀκεσθῆναι Paus.2.27.3.

German (Pape)

[Seite 70] (Ableitungunsicher), heilen; fut. ἀκέσομαι, aor. ἠκεσάμην, aor. pass. nur Paus. ἀκεσθέντων ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ 2, 27, 3. 3, 19, 7; das act. ἀκέω nur Hippocr.; – Hom. Iliad. 16, 29 ἕλκε' ἀκειόμενοι, ἕλκος ἄκεσσαι 16, 523; τὸν (Αἰνείαν) ἀκέοντο 5, 448; τῷ δ' ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων ἠκέσατ' 5, 402. 901; νῆας ἀκειόμενον Od. 14, 383; ἀκέοντο δίψαν Iliad. 22, 2, stillten den Durst; Iliad. 13. 115 ἀλλ' ἀκεώμεθα θᾶσσον· ἀκεσταί τοι φρένες ἐσθλῶν, Scholl. Aristonic. ὅτι ἀμφίβολον τὸ ἀκεώμεθα, πότερον ἰαθῶμεν ἢ ἀκεσώμεθα· ὃ καὶ ὑγιές, οἷον τὸ ἐλάττωμα ἰασώμεθα; Od. 10, 69 ἀλλ' ἀκέσασθε, φίλοι· δύναμις γὰρ ἐν ὑμῖν, helfet; – Pind. P. 9, 108 δίψαν; – ψώρην τινί. 4, 90; βλέφαρον Hec. 1067; Ep. ad. 162 (App. 322) νούσου τινά, wie Paus. 8, 18, 3, sonst παύειν; τροφῇ τὴν τῆς τροφῆς ἐπιθυμίαν ἀκ. Plut. cup. div. 2; ἄχος Soph. Tr. 1027, κακόν Ant. 1014; λύπας Eur. Med. 203; ἁμαρτάδα, wieder gut machen, Her. 1, 167; ἀδίκημα, aussühnen, Plat. Rep. II, 364 b: τὸ μήνιμα τῶν ἀλιτηρίων Antiph. 4 γ 7; ἀπορίας Xen. Mem. 2, 7, 1; τὰ ἐπιφερόμενα Her. 3, 16, dagegen Vorkehrungen treffen; ausbessern, Sp. bes. von Kleidern, flicken, ἱμάτιον Men. bei Eust. 1647, 58; Luc. fugit. 33; Schuhe Necyom. 17.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκέομαι: [ᾰ], Ἰων. προστ. ἄκεο (ἀντὶ ἀκέεο), Ἡρόδ. 3. 40. Ἐπ. μετοχ. ἀκειόμενος, Ἰλ. Π. 29, Ὀδ. Ξ. 383, ὡσαύτως παρὰ Πινδ. Π. 9. 180: μέλλ. ἀκέσομαι, Δίων Κ. 38. 19. Ἐπ. ἀκέσσομαι, Μουσαῖος 199, Ἀττ. ἀκοῦμαι, Πλάτ. Πολ. 364C: ἀόρ. ἠκεσάμην, Ἐπ. προστ. ἄκεσσαι, κτλ.: ἴδε ἐν τέλ.: Ἀποθ. Ι. μεταβ. θεραπεύω, μετ’ αἰτ. τοῦ θεραπευομένου πράγματος, ἕλκος ἄκεσσαι, θεράπευσον τὸ ἕλκος, Ἰλ. Π. 523· ἕλκε’ ἀκειόμενοι, Π. 29· ψώρην ἀκέσασθαι, Ἡρόδ. 4. 90· ἢ μέρους τοῦ θεραπευομένου, βλέφαρον ἀκέσαιο τυφλόν, Εὐρ. Ἑκ. 1067· ὡσαύτως δὲ καὶ τοῦ θεραπευομένου προσώπου, ἐπὶ ... φάρμακα πάσσων ἠκέσατ’, ἐθεράπευσεν αὐτὸν τοῦ τραύματος, Ἰλ. Ε. 402, 901, πρβλ. 448· μετὰ γεν. τοῦ νοσήματος, νούσου ... μ’ ἀκέσω βαρυαλγέος, Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 803· πρβλ. Παυσ. 8. 18, 8. 2) καταπαύω, πίον τ’ ἀκέοντό τε δίψαν, Ἰλ. Χ. 2. πρβλ. Πινδ. Π. 9, 180. 3) καθόλου, διορθῶ, ἐπισκευάζω, νῆας ἀκειόμενος, Ὀδ. Ξ. 383· συχνάκις ἐπὶ ῥάπτου ἢ σανδαλοποιοῦ, ὡς τὸ Λατ. resarcire, Λουκ. Δραπέτ. 33, Νεκυομ. 37· ἐπὶ ἀράχνης ἐπισκευαζούσης τὸν ἱστόν της, Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 9. 39, 4· πρβλ. ἀκεστής, ἀκεστικός. 4) μεταφ., ἀκ. ἁμαρτάδα, Ἡρόδ. 1. 167· τὰ ἐπιφερόμενα, ὁ αὐτ. 3. 16· κακόν, ἄχος, Σοφ. Ἀντιγ. 1027, Τρ. 1035, πρβλ. Εὐρ. Μήδ. 199· μήνιμα, Ἀντιφ. 128. 4· ἀδίκημα, Πλάτ. Πολ. 364C· ἀπορίας, Ξεν. Ἀπομ. 2. 7. 1. ΙΙ. ἀμετάβ. ἢ ἀπόλ., εὑρίσκω φάρμακον, συμβιβάζομαι, ἀλλ’ ἀκεώμεθα θᾶσσον· ἀκεσταί τοι φρένες ἐσθλῶν, Ἰλ. Ν. 115· ἀλλ’ ἀκέσασθε, φίλοι, Ὀδ. Κ. 69· πρβλ. Ἡρόδ. 3. 40, Πλάτ. Φίληβ. 30B. ΙΙΙ. τὸ ἐνεργ. ἀκέω, ἀπαντᾷ ἐν Ψευδο-Ἱππ. 412, 34, Συλλ. Ἐπιγρ. 511, 18· πρβλ. ἐξακέομαι καὶ ἀκέεται, μετὰ παθ. σημασ. Ἀρεταῖος Θερ. Ὀξ. Παθ. 1. 1, 1· ἀκεομένου τοῦ κακοῦ, ὁ αὐτ. Αἴτ. Χρον. Παθ. 1. 6· ἀόρ. ἀκεσθῆναι, Παυσ. 2. 27, 3.

French (Bailly abrégé)

v. ἀκέω.