Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

copulo: Difference between revisions

From LSJ

Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these

Euripides, Suppliants, 968
(6_4)
 
(D_3)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>cōpŭlo</b>: āvi, ātum, 1 (<br /><b>I</b> [[part]]. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. [[infra]]), v. a. [[copula]], to [[couple]], [[bind]], or [[tie]] [[together]], to [[join]], [[connect]], [[unite]] ([[class]].; [[most]] freq. in Cic.).<br /><b>I</b> Lit.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> In gen.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With cum: hominem cum beluā, Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.: [[caput]] et [[corpus]] cum [[aliquo]], Plaut. Poen. 1, 2, 130. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With [[inter]] se: [[inter]] se quaedam possint coplata teneri, Lucr. 6, 1088.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat.: [[aurum]] [[auro]], Lucr. 6, 1078: [[utrimque]] Armeniae majori [[Sophene]] copulatur, Plin. 6, 13, 16, § 41.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(d)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With ad: [[caput]] [[animalis]] ad pedem, Veg. 3, 49, 2.—(ε) With [[simple]] acc.: diversae insociabilesque arborum naturae copulantur, Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> In dep. form: adeunt, consistunt, copulantur dexteras, Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others [[explain]] dexteras as acc. of the [[part]], or Gr. acc.).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Esp., to [[confront]]: copulati in jus pervenimus, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Mid., to [[associate]] [[with]]: [[cave]] [[siris]] cum filiā meā copulari hanc, Plaut. Ep. 3, 3, 20.—<br /><b>II</b> Trop., to [[join]], [[connect]], [[unite]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With cum: sermonem cum [[aliquo]], Plaut. Poen. 3, 3, 42: futura cum praesentibus, Cic. Fin. 2, 14, 45: honestatem cum voluptate, id. Ac. 2, 45, 139: equestrem ordinem cum senatu, id. Phil. 2, 8, 19: se cum [[inimico]], id. Sest. 64, 133.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With [[inter]] se: ah haec [[inter]] se jungi copularique possint? Cic. de Or. 1, 51. 222.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat.: [[quid]] naturae copulatum habuit Alcibiadis [[somnium]]? Cic. Div. 2, 69, 143.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(d)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc. [[only]]: [[libenter]] copulando verba jungebant, ut [[sodes]] pro si audes, etc., Cic. Or. 45, 154; cf.: verba copulata (opp. simplicia), id. ib. 32, 115: [[constructio]] verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur, id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf. id. prooem. § 13: voluntates [[nostras]], to [[unite]], Cic. Fam. 3, 4, 2; cf. concordiam, Liv. 4, 43, 11: [[matrimonium]], Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.: copulari matrimonio, ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8; and, taedis, Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; cōpŭlātus, a, um, P. a., joined [[together]], united, [[connected]]: [[nihil]] est animis admixtum, [[nihil]] concretum, [[nihil]] copulatum, [[nihil]] coagmentatum, [[nihil]] [[duplex]], Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba,<br /> v. [[supra]], II. δ.—* Comp.: [[nihil]] amabilius nec copulatius [[quam]] [[morum]] [[similitudo]] bonorum, Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.—Adv.: cōpŭlātē, connectedly ([[late]] Lat.): [[copulate]] [[dictum]] est (diequinti), Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; cōpŭlātum, i, n., a [[joint]] [[sentence]], the Gr. συμπεπλεγμένον, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.
|lshtext=<b>cōpŭlo</b>: āvi, ātum, 1 (<br /><b>I</b> [[part]]. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. [[infra]]), v. a. [[copula]], to [[couple]], [[bind]], or [[tie]] [[together]], to [[join]], [[connect]], [[unite]] ([[class]].; [[most]] freq. in Cic.).<br /><b>I</b> Lit.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> In gen.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With cum: hominem cum beluā, Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.: [[caput]] et [[corpus]] cum [[aliquo]], Plaut. Poen. 1, 2, 130. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With [[inter]] se: [[inter]] se quaedam possint coplata teneri, Lucr. 6, 1088.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat.: [[aurum]] [[auro]], Lucr. 6, 1078: [[utrimque]] Armeniae majori [[Sophene]] copulatur, Plin. 6, 13, 16, § 41.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(d)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With ad: [[caput]] [[animalis]] ad pedem, Veg. 3, 49, 2.—(ε) With [[simple]] acc.: diversae insociabilesque arborum naturae copulantur, Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> In dep. form: adeunt, consistunt, copulantur dexteras, Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others [[explain]] dexteras as acc. of the [[part]], or Gr. acc.).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Esp., to [[confront]]: copulati in jus pervenimus, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Mid., to [[associate]] [[with]]: [[cave]] [[siris]] cum filiā meā copulari hanc, Plaut. Ep. 3, 3, 20.—<br /><b>II</b> Trop., to [[join]], [[connect]], [[unite]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With cum: sermonem cum [[aliquo]], Plaut. Poen. 3, 3, 42: futura cum praesentibus, Cic. Fin. 2, 14, 45: honestatem cum voluptate, id. Ac. 2, 45, 139: equestrem ordinem cum senatu, id. Phil. 2, 8, 19: se cum [[inimico]], id. Sest. 64, 133.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With [[inter]] se: ah haec [[inter]] se jungi copularique possint? Cic. de Or. 1, 51. 222.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat.: [[quid]] naturae copulatum habuit Alcibiadis [[somnium]]? Cic. Div. 2, 69, 143.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(d)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc. [[only]]: [[libenter]] copulando verba jungebant, ut [[sodes]] pro si audes, etc., Cic. Or. 45, 154; cf.: verba copulata (opp. simplicia), id. ib. 32, 115: [[constructio]] verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur, id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf. id. prooem. § 13: voluntates [[nostras]], to [[unite]], Cic. Fam. 3, 4, 2; cf. concordiam, Liv. 4, 43, 11: [[matrimonium]], Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.: copulari matrimonio, ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8; and, taedis, Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; cōpŭlātus, a, um, P. a., joined [[together]], united, [[connected]]: [[nihil]] est animis admixtum, [[nihil]] concretum, [[nihil]] copulatum, [[nihil]] coagmentatum, [[nihil]] [[duplex]], Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba,<br /> v. [[supra]], II. δ.—* Comp.: [[nihil]] amabilius nec copulatius [[quam]] [[morum]] [[similitudo]] bonorum, Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.—Adv.: cōpŭlātē, connectedly ([[late]] Lat.): [[copulate]] [[dictum]] est (diequinti), Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; cōpŭlātum, i, n., a [[joint]] [[sentence]], the Gr. συμπεπλεγμένον, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>cōpŭlō</b>,¹² āvī, ātum, āre ([[copula]]), tr.,<br /><b>1</b> lier ensemble, attacher : hominem cum [[belua]] Cic. Ac. 2, 139, unir l’homme à la bête ; [[auro]] [[res]] [[aurum]] copulat Lucr. 6, 1078, une substance soude l’or à l’or ; copulati in [[jus]] pervenimus Cic. Verr. 2, 4, 148, accrochés l’un à l’autre nous arrivons devant le préteur || unir, associer : voluptatem cum honestate Cic. Tusc. 5, 85, joindre la volupté à la vertu (Fin. 1, 50 ; Off. 3, 119 ) ; [[quid]] naturæ [[copulatum]] habuit Alcibiadis [[somnium]] ? Cic. Div. 2, 143, quel [[lien]] avec la nature trouve-t-on dans le songe d’Alcibiade ? || former d’une façon [[solide]] (bien liée) : concordiam copulare Liv. 4, 43, 11, établir fermement la [[concorde]]<br /><b>2</b> [rhét.] <b> a)</b> lier des mots et les fondre en un seul dans la prononciation : Cic. Or. 154 ; <b> b)</b> verba copulata, simplicia Cic. Or. 115, mots groupés en phrase, considérés isolément ; Quint. 10, 6, 2 || [log.] proposition qui se lie à une autre : Cic. Fato 30 ; cf. Gell. 16, 8, 10. forme sync. coplata Lucr. 6, 1086 || inf. pass. copularier Arn. 6, 22.
}}
}}

Revision as of 06:49, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

cōpŭlo: āvi, ātum, 1 (
I part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. copula, to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).
I Lit.
   A In gen.
   (a)    With cum: hominem cum beluā, Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.: caput et corpus cum aliquo, Plaut. Poen. 1, 2, 130. —
   (b)    With inter se: inter se quaedam possint coplata teneri, Lucr. 6, 1088.—
   (g)    With dat.: aurum auro, Lucr. 6, 1078: utrimque Armeniae majori Sophene copulatur, Plin. 6, 13, 16, § 41.—
   (d)    With ad: caput animalis ad pedem, Veg. 3, 49, 2.—(ε) With simple acc.: diversae insociabilesque arborum naturae copulantur, Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—
   b In dep. form: adeunt, consistunt, copulantur dexteras, Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—
   B Esp., to confront: copulati in jus pervenimus, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—
   2    Mid., to associate with: cave siris cum filiā meā copulari hanc, Plaut. Ep. 3, 3, 20.—
II Trop., to join, connect, unite.
   (a)    With cum: sermonem cum aliquo, Plaut. Poen. 3, 3, 42: futura cum praesentibus, Cic. Fin. 2, 14, 45: honestatem cum voluptate, id. Ac. 2, 45, 139: equestrem ordinem cum senatu, id. Phil. 2, 8, 19: se cum inimico, id. Sest. 64, 133.—
   (b)    With inter se: ah haec inter se jungi copularique possint? Cic. de Or. 1, 51. 222.—
   (g)    With dat.: quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium? Cic. Div. 2, 69, 143.—
   (d)    With acc. only: libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc., Cic. Or. 45, 154; cf.: verba copulata (opp. simplicia), id. ib. 32, 115: constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur, id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf. id. prooem. § 13: voluntates nostras, to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf. concordiam, Liv. 4, 43, 11: matrimonium, Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.: copulari matrimonio, ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8; and, taedis, Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,
   1    cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected: nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex, Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba,
v. supra, II. δ.—* Comp.: nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum, Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.—Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.): copulate dictum est (diequinti), Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.—
   2    cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. συμπεπλεγμένον, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōpŭlō,¹² āvī, ātum, āre (copula), tr.,
1 lier ensemble, attacher : hominem cum belua Cic. Ac. 2, 139, unir l’homme à la bête ; auro res aurum copulat Lucr. 6, 1078, une substance soude l’or à l’or ; copulati in jus pervenimus Cic. Verr. 2, 4, 148, accrochés l’un à l’autre nous arrivons devant le préteur