παραυτίκα: Difference between revisions
Δίκαιος ἐὰν ᾖς, πανταχοῦ τῷ τρόπῳ χρήσῃ νόμῳ († λαληθήσῃ) → Si iustus es pro lege tibi mores erunt → Bist du gerecht, ist dein Charakter dir Gesetz (wirst du in aller Munde sein)
(strοng) |
(T22) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{StrongGR | {{StrongGR | ||
|strgr=from [[παρά]] and a derivative of [[αὐτός]]; at the [[very]] [[instant]], i.e. [[momentary]]: [[but]] for a [[moment]]. | |strgr=from [[παρά]] and a derivative of [[αὐτός]]; at the [[very]] [[instant]], i.e. [[momentary]]: [[but]] for a [[moment]]. | ||
}} | |||
{{Thayer | |||
|txtha=(cf. Buttmann, § 146,4), adverb, for the [[moment]]: [[Xenophon]], [[Plato]], and [[following]].) | |||
}} | }} | ||
Revision as of 18:11, 28 August 2017
English (LSJ)
Adv.
A = πάραυτα, A.Supp.767, Hdt.2.89, 6.35, etc. ; ἢ καὶ π. ἢ χρόνῳ E.Fr.273 ; τὸ π. Hdt.1.19, 7.137, Ar.V.833, etc. ; ἐκ τοῦ π. Plu.Cor.20 ; ἐν τῷ π. Th.2.11, Pl.Phdr. 240b, etc. 2 with Substs., Ἅιδην τὸν π. ἐκφυγεῖν present death, E.Alc. 13 ; ἡ π. λαμπρότης momentary splendour, Th. 2.64 ; ἡ π. ἐλπίς Id.8.82 ; αἱ π. ἡδοναί X. Cyr.1.5.9, 8.1.32 ; τὸ π. ἡδύ Pl.Phdr.239a.
German (Pape)
[Seite 505] adv., = Vorigem; Aesch. Suppl. 748; Ἅιδην τὸν παραυτίκα ἐκφυγεῖν, Eur. Alc. 12; τὸ παρ., Her. 1, 19. 7, 137; εἰ δέ τις τὸ παρ. μὴ ἐθέλοι συμμαχεῖν, Thuc. 2, 64; τὴν παρ. ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, 8, 82; ἐν τῷ παραυτίκα, für den Augenblick, momentan, Plat. Phaedr. 240 b; στέρεσθαι τοῦ παραυτίκα ἡδέος, 239 a, vgl. Heind. zu Prot. §. 106; bes. von dem Vergnügen, das man auf der Stelle leicht genießen kann, das aber eben so schnell vergeht, vgl. Xen. Cyr. 1, 5, 9. 8, 1, 32, ὁ ὑπὸ τῶν παρ. ἡδονῶν ἑλκόμενος, im Ggstz von ὁ προπονεῖν ἐθέλων τῶν εὐφροσυνῶν; auch Dem. ἡ παρ. ἡδονή, 6, 27, wo entgeggstzt ist τό ποθ' ὕστερον συνοίσειν μέλλον, vgl. 3, 22; ἡ παρ. ἡσυχία, 17, 13; Isocr. 1, 17; λέγειν ἐκ τοῦ παραυτίκα, aus dem Stegereif, Alcid. de soph. p. 674, 31 u. öfter; Pol. 4, 32, 1; παρ. μὲν εὐθέως συνέβη, 35, 1, 13; Folgde.
Greek (Liddell-Scott)
παραυτίκᾰ: Ἐπίρρ., παρευθύς, Λατ. illico, (πρβλ. τὸ προηγ.), Ἡρόδ. 2. 89., 6. 35, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 767, κλ.· ἢ καὶ π. ἢ χρόνῳ Εὐρ. Ἀποσπ. 275· ὡσαύτως, τὸ π. Ἡρόδ. 1. 19., 7. 137, κτλ.· ὁμοίως, ἐκ τοῦ π. Πλουτ. Κοριολ. 20· ἐν τῷ π. Θουκ. 2. 11, Πλάτ. Φαῖδρ. 240Β, κτλ. 2) μετὰ οὐσιαστικῶν πρὸς δήλωσιν βραχείας διαρκείας, Ἄιδην τὸν π. ἐκφυγεῖν, τὸν παρόντα, τὸν ἀμέσως ἐπικείμενον θάνατον, Εὐρ. Ἄλκ. 13· ἡ π. λαμπρότης, στιγμιαία, ὀλιγοχρόνιος, Θουκ. 2. 64· ἡ π. ἐλπὶς ὁ αὐτ. 8. 82· αἱ π. ἡδοναὶ Ξενοφ. Κύρ. 1. 5, 9., 8. 1, 32· τὸ π. ἡδὺ Πλάτ. Φαῖδρ. 239Α.
French (Bailly abrégé)
adv.
à l’instant même, sur-le-champ, aussitôt ; τὸ παραυτίκα HDT, ἐκ τοῦ παραυτίκα PLUT, ἐν τῷ παραυτίκα (χρόνῳ) THC, m. sign. ; ἡ παραυτίκα ἐλπίς THC l’espérance du moment.
Étymologie: παρά, αὐτίκα.
English (Strong)
from παρά and a derivative of αὐτός; at the very instant, i.e. momentary: but for a moment.
English (Thayer)
(cf. Buttmann, § 146,4), adverb, for the moment: Xenophon, Plato, and following.)
