ἔφαλος: Difference between revisions
Καὶ ζῶν ὁ φαῦλος καὶ θανὼν κολάζεται → Vivisque mortuisque poena instat malis → Der Schlechte wird im Leben und im Tod bestraft
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") Tags: Mobile edit Mobile web edit |
||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=efalos | |Transliteration C=efalos | ||
|Beta Code=e)/falos | |Beta Code=e)/falos | ||
|Definition=ον, ([[ἅλς]] B) <span class="sense"> | |Definition=ον, ([[ἅλς]] B) <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[on the sea]], of seaports, Κήρινθόν τ' ἔφαλον <span class="bibl">Il.2.538</span>, cf. <span class="bibl">584</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">Aj.</span>190</span> (lyr.); οἰκία <span class="bibl">Philostr.<span class="title">Im.</span>1.12</span>; <b class="b3">ἡ ἔ</b>. (sc. [[γῆ]]) [[the coast]], <span class="bibl">Luc.<span class="title">Am.</span>7</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape |
Revision as of 11:33, 1 January 2021
English (LSJ)
ον, (ἅλς B) A on the sea, of seaports, Κήρινθόν τ' ἔφαλον Il.2.538, cf. 584, S.Aj.190 (lyr.); οἰκία Philostr.Im.1.12; ἡ ἔ. (sc. γῆ) the coast, Luc.Am.7.
German (Pape)
[Seite 1112] am Meere, am Meeresufer gelegen; von Städten, Il. 2, 538. 584; κλισίαι Soph. Ai. 190; ἡ ἔφαλος, sc. γῆ, die Küste, Luc. Amor. 7; – auf dem Meere, ναῦς, Meerschiff, Posidipp. bei Ath. XIII, 596 f.
Greek (Liddell-Scott)
ἔφᾰλος: -ον, (ἅλς) ὁ παρὰ τὴν θάλασσαν κείμενος, παράλιος, ἐπὶ λιμένων. Κήρινθόν τ’ ἔφαλον Ἰλ. Β. 538, πρβλ. 584, Σοφ. Αἴ. 192· ἡ ἔφ. (δηλ. γῆ), ἡ παραλία, Λουκ. Ἔρωτ. 7. ΙΙ. ἐπὶ πλοίων, Ποσείδιππ. παρ’ Ἀθην. 596D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
situé près de la mer, maritime.
Étymologie: ἐπί, ἅλς¹.
English (Autenrieth)
(ἅλς): situated on the sea, epith. of maritime cities, Il. 2.538, 584. (Il.)
Greek Monolingual
ἔφαλος, -ον (Α)
1. αυτός που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, ο παράλιος (α. «Κήρινθόν τ' ἔφαλον», Ομ. Ιλ.
β. «ἔφαλος οἰκία», Φιλόστρ.)
2. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἔφαλος (ενν. γῆ)
η παραλία, η ακτή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -άλος (< ἅλς «θάλασσα»), πρβλ. αμφί-αλος, πάρ-αλος].
Greek Monotonic
ἔφᾰλος: -ον (ἅλς), παραλιακός, παράλιος, λέγεται για λιμάνια, σε Ομήρ. Ιλ., Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
ἔφᾰλος: [ἅλς I]
1) приморский (πτολίεθρον Hom.);
2) находящийся на берегу моря (κλισίαι Soph.).
II ἡ (sc. γῆ) берег, побережье, взморье Luc.
Middle Liddell
ἔφ-ᾰλος, ον [ἅλς]
on the sea, of seaports, Il., Soph.