ἄρδις

English (LSJ)

ιος, ἡ, A point of an arrow, acc. ἄρδιν Hdt.4.81; acc. pl. ἄρδις (Ion.) 1.215; gen. ἀρδίων 4.81:—on A.Pr.880 v. ἄπυρος. II arrow, Lyc.63.

German (Pape)

[Seite 348] εως, ἡ, Pfeilspitze, Stachel, Aesch. Prom. 881; Her. 1, 215. 4, 81 u. Sp.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
acc. pl. ion. ἄρδις;
1 pointe de javelot, dard;
2 aiguille.
Étymologie: DELG pas d’étym. claire.

Spanish (DGE)

-ιος, ἡ
• Morfología: [jón. ac. plu. ἄρδις Hdt.1.215]
1 punta οἴστρου δ' ἄ. ... ἄπυρος el dardo no forjado del tábano A.Pr.879
•gener. punta de flecha Hdt.1.215, 4.81, Call.Fr.70.
2 por extensión, en plu. flechas, dardos Lyc.63, AP 15.26.18 (Dosiad.), tb. en sg. Lyc.914.
• Etimología: Dud. de *ardi-, cf. airl. aird ‘punto’, ‘dirección’, germ. erta de *artjan, ai. ardayati ‘dañar’.

Greek Monolingual

ἄρδις (-εως), η (Α)
1. η μύτη, η αιχμή βέλους
2. το κεντρί.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για τεχνικό όρο αβέβαιης ετυμολογίας. Συνδέεται με τα (αρχ. ιρλ.) aird (< ardi -) «άκρη, μύτη, αιχμή», «σημείο», «κατεύθυνση, τάση», (γερμ.) erta (< artjan) (μσν. ινδ.) ali (< adi, IE rdi -) «αράχνη» ή «σκορπιός»].

Greek Monotonic

ἄρδις: ἡ, αιτ. ἄρδιν, Ιων. πληθ. ἄρδις [ῑ], γεν. ἀρδέων· αιχμή βέλους, σε Ηρόδ., Αισχύλ.

Russian (Dvoretsky)

ἄρδις: εως ἡ (ион. acc. pl. ἄρδις)
1) наконечник, острие Her.;
2) жало Aesch.

Frisk Etymological English

-ιος
Grammatical information: f.
Meaning: point of an arrow (Hdt.).
Derivatives: ἀρδικός φαρέτρα H.
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [63] *h₂erd- point
Etymology: As cognates have been proposed OIr. aird (< *ardi-) point, direction; ON erta (< *artjan) aufstacheln, anreizen (its connection with Skt. árdati, r̥dati flow is semantically not convincing, that with ἐρέθω (< *h₁redh-) impossible) and MInd. aḷi (< *aḍi, PIE. *r̥di-) bee, scorpion.

Middle Liddell

the point of an arrow, Hdt., Aesch.

Frisk Etymology German

ἄρδις: -ιος
{árdis}
Grammar: f.
Meaning: Pfeilspitze (Hdt., A. Pr. 880 [lyr.]), Pfeil (Lyk.).
Derivative: Davon ἀρδικός· φαρέτρα H.
Etymology: Nicht sicher erklärt. Vielleicht zu air. aird (aus *ardi-) Punkt, Spitze, Himmelsrichtung (Fick⁴ 2, 19; 1, 356), anord. erta (aus *artjan) aufstacheln, anreizen, mind. aḷi (aus *aḍi, idg. *r̥di-) Biene, Skorpion (Lüders Schriften 429).
Page 1,134-135