καθυφίημι

English (LSJ)

A give up, surrender treacherously, (καιρὸν) ἐάν τις ἑκὼν καθυφῇ τοῖς ἐναντίοις καὶ προδῷ D.19.6, cf. 16.18, al.; τὰ τῆς πόλεως Id.58.6, cf. Luc.Prom.5; especially in a lawsuit, κ. τὸν ἀγῶνα conduct it collusively, compromise it, D.21.151; οὐ μόνον τῷ μὴ καθυφεῖναι ταῦτα σεμνύνομαι Id.18.107: abs., καθυφέντων τῶν κατηγόρων when they let the action drop, Id.23.96. II Med., καθυφίεσθαί τινι give way, yield, c. dat. pers., X.HG2.4.23; ἔν τινι slacken, ἐν μάχαις Polyaen.8.24.1: abs., Luc.Abd.7. 2 Med., with pf. Pass., used trans. like the Act., εἰ καθυφείμεθά τι τῶν πραγμάτων D. 3.8; καθυφεῖντο ἑαυτούς Plb.3.60.4; ἐπ' ἀργυρίῳ τὸ τίμημα καθυφειμένος Plu.Cic.8; οὐδὲν… καθυφηκάμην J.BJ2.16.4; -ίενται τὴν τοῦ ἑνὸς τιμήν Ph.2.220.

German (Pape)

[Seite 1290] (s. ἵημι), nachlassen, preisgeben, verrathen; ἐάν τις ἑκὼν καθυφῇ τοῖς ἐναντίοις καὶ προδῷ τὸν καιρόν Dem. 19, 6; wie praevaricari, als Sachwalter so treulos zu Werke gehen, daß man dem Gegner den Vortheil in die Hände spielt, πεισθεὶς ἀργυρίῳ καθυφεὶς τὸν ἀγῶνα 21, 39, vgl. 18, 107; von dem Proceß abstehen, ihn fallen lassen, ἀπαλλαγῆναι καὶ καθυφεῖναι τὸν ἀγῶνα 21, 151, vgl. 23, 96; μηδὲ καθυφῇς τι τῶν δικαίων τοῦ πατρός Luc. Prom. 5; – καθυφῆκεν τὴν προῖκα τῆς ἀδελφῆς Dem. 29, 35. – Med. nachgeben, ὡς οὐ χρὴ καθυφίεσθαι τοῖς ἐν Πειραιεῖ Xen. Hell. 2, 4, 22; feig nachgeben, preisgeben, εἰ καθυφείμεθά τι τῶν πραγμάτων Dem. 3, 8; καθυφεῖντο ἑαυτούς Pol. 3, 60, 4; von feigen Soldaten Polyaen. 8, 24, 1 καθυφιεμένους ἐν ταῖς μάχαις.

French (Bailly abrégé)

f. καθυφήσω, ao. καθυφῆκα, etc.
1 céder par-dessous, càd par une transaction frauduleuse;
2 p. ext. céder, abandonner, renoncer à, acc.;
Moy. καθυφίεμαι;
I. tr. transiger frauduleusement, prévariquer;
II. intr. se laisser aller, d'où
1 céder : τινι à qqn;
2 traiter négligemment en parl. d'un médecin.
Étymologie: κατά, ὑφίημι.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

καθ-υφίημι act. en med. prijsgeven, in handen spelen:; καιρὸν κ. τοῖς ἐναντίοις de kans weggeven aan de tegenstanders Dem. 19.6; κ. ἀγῶνα de zaak laten vallen Dem. 21.151; laten zakken:; διαβολὴν ἔσχεν ὡς ἐπ’ ἀργυρίῳ τὸ τίμημα καθυφειμένος hij werd ervan verdacht dat hij voor geld de boete stiekem verlaagd had Plut. Cic. 8.1; abs. zijn plicht verzaken. med. toegeven aan, wijken voor, met dat.: καθυφίεσθαι τοῖς ἐν Πειραιεῖ toegeven aan de mensen in Piraeus Xen. Hell. 2.4.23.

Russian (Dvoretsky)

κᾰθῠφίημι:
1) упускать (злонамеренно или по небрежности) (καιρόν Dem.): μὴ καθυφῇ; τι τῶν δικαίων τοῦ πατρός Luc. не упусти чего-л. из справедливых дел отца (твоего, Зевса), т. е. не забудь сказать чего-л. в его оправдание;
2) проваливать, губить (τὸν ἀγῶνα Dem.): κ. τὰ τῆς πόλεως Dem. предать интересы государства;
3) med. идти на уступки, уступать (τοῖς ἐν Πειραιεῖ Xen.): καθυφίεσθαι ἑαυτόν Polyb. прекращать сопротивление, отступать, сдаваться; καθυφίεσθαί τινα Luc. небрежно относиться к кому-л.;
4) уступать, сбавлять (τὸ τίμημοι καθυφειμένος Plut.).

Greek Monolingual

καθυφίημι (Α)
(επιτατ. του υφίημι)
1. παραμελώ με δόλιο τρόπο, προδίδω («καιρὸν ἐάν τις ἑκὼν καθυφῆ τοῖς ἐναντίοις καὶ προδῶ», Δημοσθ.)
2. (για συνηγόρους ή κατηγόρους) συνεννοούμαι κρυφά για να κερδίσει ο αντίδικος, καταπροδίδω τη δίκη, διεξάγω δίκη με δόλιο τρόπο («πεισθεὶς ὁπόσῳ δήποτε ἀργυρίῳ, καθυφεὶς τὸν ἀγῶνα», Δημοσθ.)
3. αποσύρομαι, εγκαταλείπω, και ειδικά εγκαταλείπω τη δίκη
4. υποχωρώ, ενδίδω («ἐντόνως ἔλεγον ὡς οὐ χρείη καθυφίεσθαι τοῖς ἐν Πειραιεῑ», Ξεν.)
5. (για γιατρό) θεραπεύω αμελώς, χωρίς προσοχή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + ὑφι-ίημι «εγκαταλείπω»].

Greek Monotonic

καθυφίημι: μέλ. -υφήσω,
I. παραμελώ με δόλιο τρόπο, σε Δημ.· καθ. τὸν ἀγῶνα, τον διεξάγω με ύπουλους σκοπούς, τον οδηγώ σε συμβιβασμό, σε Δημ.· ομοίως επίσης σε Μέσ. με Παθ. παρακ., στον ίδ.
II. Μέσ., καθυφίεσθαί τινι, σε Ξεν.

Greek (Liddell-Scott)

καθυφίημι: ἐπιτεταμένον ἀντὶ τοῦ ὑφίημι, ἀφίνω, παραμελῶ δολίως, καιρὸν ἐάν τις ἑκὼν καθυφῇ τοῖς ἐναντίοις καὶ προδῷ Δημ. 343. 3, πρβλ. 206. 17., 854. 29, Λουκ. Προμ. 5: - ἰδίως ἐν δίκῃ, καθ. τὸν ἀγῶνα, δολίως διεξάγω, διακινδυνεύω τὴν δίκην, Λατ. praevaricari, Δημ. 563. 20· οὐ τῷ μὴ καθυφιέναι ταῦτα σεμνύνομαι ὁ αὐτ. 262. 12· ἀπολ., καθυφέντων τῶν κατηγόρων, ἐγκαταλιπόντων τὴν ἀγωγήν, ὁ αὐτ. 652. 22: - ὡσαύτως ἀμεταβ., ἀποσύρομαι, μετὰ γεν., Κλήμ. Ἀλ. 287. ΙΙ. Μέσ., καθυφίεσθαί τινι, ὑποχωρεῖν, Ξεν. Ἑλ. 2. 4, 23· καθυφίεσθαι ἔν τινι, γίνεσθαι νωθρόν, ἀμελεῖν, π.χ. ἐν μάχαις, Πολύαιν. 8. 24, 1, πρβλ. Λουκ. ἐν Ἀποκηρυττ. 7. 2) εὑρίσκομεν ὡσαύτως τὸ μέσ. μετὰ παθ. πρκμ., ἐν χρήσει ἐπὶ ἐνεργείας ὡς τὸ ἐνεργ., εἰ καθυφείμεθά τι τῶν πραγμάτων Δημ. 30. 25· καθυφίεσθαι ἑαυτὸν Πολύβ. 3. 60, 4· ἐπ’ ἀργυρίῳ τὸ τίμημα καθυφειμένος Πλουτ. Κικ. 8· οὐδέν... καθυφηκάμην Ἰωσήπου Ἰουδ. Πόλ. 2. 16, 4· ἐπὶ ἰατροῦ, ἀμελῶς θεραπεύω, Λουκ. Ἀποκηρυττ. 7.

Middle Liddell

fut. -υφήσω
I. to give up treacherously, Dem.; καθ. τὸν ἀγῶνα to conduct it treacherously, compromise it, Dem.; so also in Mid., with perf. pass., Dem.
II. Mid., καθυφίεσθαί τινι to give way to any one, Xen.