κάτοπτρον

English (LSJ)

τό, mirror, κ. εἴδους χαλκός A.Fr.393, cf. E.Hipp.429, etc.; τίς γὰρ κατόπτρῳ καὶ τυφλῷ κοινωνία; Com. ap. Stob.4.30.6a; κ. ἀνδρομήκη Phld.Rh.2.206S.; ἐν κατόπτρῳ… κατιδεῖν εἴδωλα παρέχοντι Pl.Ti.71b; ὥσπερ ἐν κ. ἑαυτὸν ὁρῶν Id.Phdr.255d, etc.; = μηλωτίς, Hp. ap. Erot. (v. κατοπτήρ ΙΙ): metaph., εὖ γὰρ ἐξεπίσταμαι ὁμιλίας κ. companionship's true mirror, A.Ag.839; ἡ Ὀδύσσεια καλὸν ἀνθρωπίνου βίου κ. Alcid. ap. Arist.Rh.1406b13; κ. φύσεος, of a wine-cup, Theopomp. Com.32.3:—spelt κάτροπτον in Att. Inscrr., IG22.1471.47, 1544.58 (iv B.C.), al., and this form should be restored in Pl.Cra.414c: κάθοπτρον should perhaps be restored in Annuario 4/5.463.

German (Pape)

[Seite 1404] τό, der Spiegel, in dem man sich sieht, vgl. εἴσοπτρον, welche Form B. A. 102 vorgezogen wird; sie waren bei den Griechen von polirtem Metall, κάτοπτρον εἴδους χαλκός ἐστ', οἶνος δὲ νοῦ Aesch. frg. 279; Eur. Hipp. 429 Rl. 1071; τὴν τῶν κατόπτρων εἰδωλοποιΐαν Plat. Tim. 46 a; von Waffen, ὥςπερ κάτ. ἐξέλαμπεν Xen. Cyr. 7, 1, 1. – Übertr., ὁμιλίας κάτ., ein Bild von Freundschaft, Aesch. Ag. 813.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
1 miroir;
2 fig. image.
Étymologie: κατόψομαι.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κάτοπτρον -ου, τό [~ καθοράω] spiegel; overdr.. ὁμιλίας κ. spiegel van sociaal gedrag Aeschl. Ag. 839; τὴν Ὀδύσσειαν καλὸν ἀνθρωπίνου βίου κάτοπτρον de Odyssee, een mooie spiegel van het menselijk leven Aristot. Rh. 1406b13.

Russian (Dvoretsky)

κάτοπτρον: τό
1 зеркало Aesch., Eur., Plat. etc.;
2 перен. зеркало, точное отображение (κ. νοῦ οἶνός ἐστιν Aesch.; ἀνθρώπου βίου Alcidamas Arst.);
3 призрак, видимость (ὁμιλίας Aesch.).

Greek Monotonic

κάτοπτρον: τό (ὄψομαι, μέλ. του ὁράω),
I. καθρέφτης, Λατ. speculum, σε Ευρ.
II. απλή αντανάκλαση (όχι πραγματικότητα), σε Αισχύλ.

Greek (Liddell-Scott)

κάτοπτρον: τό, «καθρέπτης», ὅπερ ἔσοπτρον καὶ ἔνοπτρον ἐλέγετο, Λατ. speculum, Εὐρ. Ἱππ. 429, κτλ.· τίς γὰρ κατόπτρῳ καὶ τυφλῷ κοινωνία; Ἐπίχαρμ. 142 Ahr.·― κατὰ τοὺς χρόνους τῶν δοκίμων συγγραφέων κατεσκευάζοντο τὰ κάτοπτρα ἐξ ἐστιλβωμένου μετάλλου, κάτοπτρον εἴδους χαλκὸς Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 288· ἐν κατόπτρῳ… κατιδεῖν εἴδωλα Πλάτ. Τίμ. 71Β· ὥσπερ ἐν κατ. ἑαυτὸν ὁρῶν ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 255D, κτλ.· ἴδε Λεξικὸν Ἀρχαιοτήτων ἐν λέξ. speculum·― μεταφορ., ἁπλῆ ἀντανάκλασις (δηλ. οὐχὶ πραγματικότης), ὁμιλίας κάτ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 839· ἀλλά, ἡ Ὀδύσσεια καλὸν ἀνθρωπίνου βίου κάτ., καθρέπτης ἢ εἰκών, Ἀλκιδάμ. παρ’ Ἀριστ. Ρητορ. 3. 3, 4.

Middle Liddell

κάτοπτρον, ου, τό, ὄψομαι, fut. of ὁράω
I. a mirror, Lat. speculum, Eur.
II. metaph. a mere reflexion (not a reality), Aesch.

Mantoulidis Etymological

(=καθρέφτης). Ἀπό το κάτοπτος τοῦ καθορῶ → κατά + ὁρῶ, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.