ἀναίσχυντος

English (LSJ)

ἀναίσχυντον,
A shameless, impudent, brazen, Alc.Supp.21.5, E.IA327, etc., Ar.Pax182, And.4.17, Pl.Lg.671c (Comp.), Ap.17b (Sup.), etc.:—τὸ ἀναίσχυντον = ἀναισχυντία, shamelessness, E.IA1144. Adv. ἀναισχύντως = impudently Pl.Ap. 31b: Sup. ἀναισχυντότατα ἀνθρώπων D.27.18.
II of things, shameful, abominable, βορά E.Cyc.416; θῆκαι Th.2.52.

Spanish (DGE)

-ον
I de pers. y respecto a la opinión
1 gener. desvergonzado, sinvergüenza, descarado ἀντιλέγων ... ὡς οἱ μὲν Χῖοι ἀναίσχυντοι εἶεν Th.8.45, ὦ θεοί, σῆς ἀναισχύντου φρενός E.IA 327, οὕτω δ' ἀναίσχυντός ἐστιν (de Alcibíades), And.4.17, cf. Pl.Lg.671c, Ap.17b, Arist.Rh.1390^a2, D.56.41, 60.21, Is.3.4, PIand.97.5 (III a.C.).
2 ref. a la religión irrespetuoso, profano, desvergonzado ὦ μιαρὲ καὶ τολμηρὲ κἀναίσχυντε σύ Ar.Pax 182, cf. Ra.465, Alc.68.5.
3 ref. a la rel. sex., esp. la pederastia impúdico, obsceno, desvergonzado κατάπυγων εἶ κἀναίσχυντος Ar.Nu.909, cf. Pl.Smp.192a, Procop.Arc.9.14.
4 subst. τὸ ἀναίσχυντον = desvergüenza E.IA 1144, Plu.2.71a, Themist.Ep.6, οἱ ἀναίσχυντόι Hp.Ep.17 (p.376).
II de cosas abominable, impío βορά E.Cyc.416, θῆκαι Th.2.52
•de una causa judicial insostenible porque la primera parte es insultante, Fortunat.Rh.84.7.
III adv. ἀναισχύντως = desvergonzadamente οἱ κατήγοροι τἆλλα πάντα ἀναισχύντως οὕτω κατηγοροῦντες Pl.Ap.31b, ἀναισχύντως μαρτυροῦσιν D.34.19, cf. Plb.28.4.9, I.AI 17.352.

German (Pape)

[Seite 190] schamlos, unverschämt, τοῦτό μοι ἔδοξεν αὐτῶν ἀναισχυντότατον εἶναι Plat. Apol. 17 b; abscheulich, πράξεις Ar. Ran. 465 u. öfter; θῆκαι Thuc. 2, 52. – Adv., Plat. Apol. 81 b.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 impudent, effronté;
2 honteux, abominable.
Étymologie: ἀ, αἰσχύνομαι.

Russian (Dvoretsky)

ἀναίσχυντος:
1 бесстыдный Thuc., Eur., Xen., Plat.;
2 постыдный, позорный, гнусный, Thuc., Eur., Arph.

Greek (Liddell-Scott)

ἀναίσχυντος: -ον, ἀναιδής, «ἀδιάντροπος», Εὐρ. Ι. Α. 327, κτλ., Ἀριστοφ. Εἰρ. 182, Ἀνδοκ. 31. 20, Πλάτ., κτλ.: ― τὸ ἀναίσχυντον = ἀναισχυντία, Εὐρ. Ι.Α. 1114: ― Ἐπίρρ. ἀναισχύντωςΠλάτ. Ἀπολ. 31 Β· ὑπερθ. ἀναισχυντότατ’ ἀνθρώπων Δημ. 819. 7. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, αἰσχύνης ἄξια, βδελυκτά, βορὰ Εὐρ. Κύκλ. 416, πρβλ. Θουκ. 2. 52.

Greek Monotonic

ἀναίσχυντος: -ον (αἰσχύνω),
I. αναιδής, αδιάντροπος, σε Ευρ., Αριστοφ. κ.λπ.· τὸ ἀναίσχυντον = ἀναισχυντία, σε Ευρ.· επίρρ. ἀναισχύντως, σε Πλάτ.
II. λέγεται για πράγματα, βδελυκτός, αποστρεφής, σε Ευρ.

Middle Liddell

αἰσχύνω
I. shameless, impudent, Eur., Ar., etc.: —τὸ ἀναίσχυντον, = ἀναισχυντία, Eur.:—adv. ἀναισχύντως, Plat.
II. of things, abominable, Eur.

English (Woodhouse)

impertinent, impudent, shameless

Translations

abominable

Arabic: بَغِيض‎; Egyptian Arabic: وحش‎; Bulgarian: отвратителен, противен, ненавистен, омразен; Catalan: abominable; Czech: ohavný, odporný, hnusný, strašný; Dutch: abominabel, afstotelijk, verschrikkelijk, afschuwelijk, verfoeilijk; Esperanto: abomena; French: abominable; Galician: abominable, abominábel; German: verabscheuungswürdig, verhasst, abscheulich; Gothic: 𐌰𐌽𐌳𐌰𐍃𐌴𐍄𐍃; Ancient Greek: ἁγής, ἅγιος, ἄζηλος, ἀθέμιστος, ἀλιτήμενος, ἀλιτηριώδης, ἀναίσχυντος, ἀπεύχετος, ἀπόπτυστος, ἀπόρρητος, ἀπότρεπτος, ἀπότροπος, βδελυκτός, βδελύκτροπος, βδελυρός, βδελυρώδης, ἐβδελυγμένος, ἐναγής, ἐξάγιστος; Hebrew: נתעב‎; Hungarian: utálatos, undorító, gyűlöletes; Interlingua: abominabile; Irish: gráiniúil; Italian: abominabile, detestabile, efferato, odioso; Latin: abominabilis, abominandus, aversabilis; Norwegian Bokmål: abominabel, avskyelig, fryktelig, fæl; Polish: ohydny, odrażający, plugawy, niegodziwy; Portuguese: abominável, execrável; Romanian: abominabil, detestabil; Russian: отвратительный, омерзительный, противный, гнусный, гадкий, отвратный, ненавистный, отвратный; Serbo-Croatian: gnusan; Spanish: abominable, aborrecible; Tagalog: kaani-ani, kamuhi-muhi; Turkish: iğrenç, berbat, menfur