ὄψις

English (LSJ)

ἡ, gen. εως, Ion. ιος, (ὄπωπα):    I objective, aspect, appearance of a person or thing, πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθείς Il.6.468; εἰσορόων ὄ. τ' ἀγαθὴν καὶ μῦθον ἀκούων 24.632, cf. S.Ph.1412 (anap.); δῶρον, οὐ σπουδαῖον εἰς ὄ. Id.OC577; πλείω τὴν ὄ. παρείχετο made the appearance greater, Th.6.46; ἀξιόλογον ὄ. παρέχεται τὸ δένδρος PCair.Zen. 157.4 (iii B. C.); ὥστε ὄ. καλὴν φαίνεσθαι X.An.5.9.9; εἰκάζεσθαι ἀπὸ τῆς φανερᾶς ὄ. Th.1.10; τὴν ὄ. τοῦ σώματος προορᾶν Id.7.44: the acc. is used abs., in appearance, τῷ ὄψιν ἐειδόμενος Pi.N.10.15; στρογγύλος τὴν ὄ. Hermipp.4; ἀστειότατον τὴν ὄ. Alex.59; καλός τε κἀγαθὸς τὴν ὄ. Pl.Prm.127b; ἀπὸ τῆς ὄ. Ἑλληνικός to judge from his looks, Antiph. 33.2; so ἐκ τῆς ὄ. POxy.37 ii 3 (i A. D.).    b countenance, face, E. Med.905, Pl.Phdr.240d, 254b, etc.; διοίδησις ὅλης ὄ. Herod.Med. in Rh.Mus.58.83, cf. Sor.1.44, Philum. ap. Aët.9.7; οὐκ ἄξιον ἀπ' ὄψεως οὔτε φιλεῖν οὔτε μισεῖν οὐδένα by the face or look merely, Lys.16.19; ἀδήλως τῇ ὄ. πλασάμενος so that nothing could be learnt from his countenance, Th.6.58; τίνι δεδούλωταί ποτε; ὄψει Men.541.2: pl., Alex.98.6, Anaxandr.41.38.    c visual impression or image of an object, Pl.Tht.193c.    2 thing seen, sight, φοβερὰν ὄ. προσιδέσθαι A.Pers.48 (anap.), cf. Supp.567 (lyr.); ὁρῶ Πυλάδην... ἡδεῖαν ὄ. E.Or.727, cf. Pl.Lg.887d, etc.; ἄλλην ὄ. οἰκοδομημάτων other architectural sights, Hdt.2.136; τὰ δὲ χρήματα . . ἔστιν ὄψις mere outside show, Antiph.33.2; πολλὴν ὄ. παρασχόντα ἔπειτα μηδὲν ὠφελῆσαι Hp. Art.44; of scenic representations, Arist.Po.1453b1, al.; ὁ τῆς ὄ. κόσμος ib.1449b33: pl., ib.1462a16.    3 vision, apparition, Hdt.1.39, etc.; ὄ. ἐν τῷ ὕπνῳ Id.3.30, al.; ὄ. ἐνυπνίου Id.8.54; ὄ. ὀνείρου Id.1.38; ὄ. ἔννυχοι A.Pr.645, cf. Ag.425 (lyr.), S.El.413, E.Hec.72 (lyr.), IG42(1).121.11 (Epid., iv B. C.), etc.    II subjective, power of sight or seeing, vision, ὄψει τινὰ ἰδεῖν, ἐσιδεῖν, Il.20.205, Od.25.94, cf. Heraclit.55, Democr.11, Emp.4.10, Th.7.75, etc.; τῆς ἐμῆς ὄ. Hdt.2.99, 147; τῆς ὄ. στερηθῆναι Id.9.93, etc.; οὐ τὸ δρασθὲν πιστότερον ὄψει λαβόντες ἢ τὸ ἀκουσθέν Th.3.38; οὐ καθορωμένους τῇ ὄ. νυκτὸς οὔσης ib.112.    b act of seeing or looking, ἡ εἰς τὸ ἄνω ὄ. Pl.Cra. 396b; sense of sight, Arist.de An.428a6, Mete.369b9; τὰ διὰ τῆς ὄ., of pleasures, Id.EN1118a3, etc.    c pl., organs of sight, eyes, ὄψεις μαρᾶναι to quench the orbs of sight, S.OT1328, cf. Ant.52, Heraclit. 26; τὸ κάλλος πάντων εἷλκε τὰς ὄ. ἐπ' αὐτόν X.Smp.1.9; ἀσθενῖ( = -εῖ) τὰς ὄ. POxy.911.6 (iii A. D.): so in sg., ἐστερήθη τῆς μιᾶς ὄ. Plb.3.79.12: sg. in collective sense, the eyes, [ἰχθῦς] λευκὴν ἔχοντες τὴν ὄ. Arist. HA602a11, cf. PA656b29.    d Medic., iris of the eye, Hp.Prorrh. 2.19 (but eye-ball or eye, Id.Prog.7 (pl.)); also, pupil, Ruf.Onom. 23.    e of the visual rays which were supposed to proceed from the eyes, Pl.Ti.45c, 46b, Arist.Mete.343a13, 370a19: in other places Arist. controverted this Empedoclean theory, Sens.437b14.    2 view, sight, ἀπικνέεσθαι ἐς ὄψιν τινί come into one's sight, i.e. presence, Hdt.1.136; εἰς ὄψιν τινὸς or τινὶ ἥκειν, μολεῖν, ἐλθεῖν, περᾶν, A.Ch.215, Pers.183, E.Med.173 (anap.), Or.513; καλέσαι τινὰ ἐς ὄ. Hdt.5.106; ἀποφαίνειν τί τινι ἐς ὄ. Id.4.81; λυπηρὰς τῇ ὄ. ἀχθηδόνας προστιθέμενοι Th.2.37; ἐν ὄ. τοῦ δήμου Plu.TG12; κατ' ὄψιν in person, ὡς ἐνετειλάμην σοι κατ' ὄ. as I enjoined you when with you, POxy.1154.4 (i A. D.), cf. 117.3 (ii/iii A. D.), etc.    b dignity, position, κατὰ τὴν ἐμὴν ὄ. καὶ ὑπόλημψιν PLond.1.77.59 (vi A. D.); ἡ τῶν γονέων ἡμῶν προτεραία ὄ. PMasp.2 iii6 (vi A. D.).

German (Pape)

[Seite 433] ἡ (οπ), das Sehen, der Anblick; πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθείς, Il. 6, 468; auch ὄψει ἴδες, 20, 205; wie ὄψει δ' ἄλλοτε μέν μιν ἐνωπαδίως ἐςίδεσκεν, Od. 23, 94; das Antlitz, οἷ ὄψιν ἐειδόμενος, Pind. N. 10, 15; εἰς ὄψιν μολεῖν, Aesch. Pers. 179; εἰς ὄψιν ἥκεις, Ch. 213, wie εἰς ὀμμάτων ὄψιν περᾶν, Eur. Or. 512; εἶδον τὴν ὄψιν τὴν τῶν παιδικῶν ἀστράπτουσαν, Plat. Phaedr. 254 b; ὄψιν ἔχειν, einen Anblick gewähren, Xen. An. 5, 9, 9. – Das Sehen, die Wahrnehmung durch die Augen, ὄψις ἡμῖν ὀξυτάτη τῶν διὰ τοῦ σώματος ἔρχεται αἰσθήσεων, Plat. Phaedr. 250 d; ἡ τῆς ὄψεως δύναμις, Rep. VII, 532 a; Ggstz τυφλότης, I, 353 c; ἐμπίπτοντα εἰς τὴν ὄψιν, Tim. 67 d; προφαίνειν τινὶ ἐς ὄψιν, Her. 4, 81; ἀπικέσθαι ἐς ὄψιν τινί, 1, 136; u. so auch Sp., ὑπὸ τὴν ὄψιν τιθέναι Pol. 3, 99, 7 (wie ὑπ' ὄψιν κειμένη S. Emp. adv. math. 7, 261); ὑπὸ τὴν ὄψιν λαμβάνειν, vor Augen stellen, 2, 28, 11; ἀ πὸ τῆς ὄψεως δοκεῖ, auf den ersten Anblick; ἐν ὄψει πάντων, vor Aller Augen, Luc. vit. auct. 10. – Das Schauspiel, φοβερά, ἀήθης, Aesch. Pers. 48 Suppl. 562; ἡδεῖα, Eur. Or. 725; κοὐδὲν εἰς ὄψιν πλέον, Soph. Ai. 863, vgl. O. C. 583; u. die Augen selbst, πῶς ἔτλης σὰς ὄψεις μαρᾶναι, O. R. 1328; Ant. 52; auch in Prosa, Pol. 3, 79, 12. 12, 7, 3 u. Sp., ὄψεως λήμη, Plut. non posse 21. – Die Erscheinung, wie auch wir Gesicht sagen, ὄψεις ἔννυχοι Aesch. Prom. 648, vgl. Spt. 693 Pers. 510; Soph. El. 405; ἔννυχος, Eur. Hec. 72; ὄψιν εἶδε ἐν τῷ ὕπνῳ, Her. 3, 30 u. öfter, vgl. 8, 54. 7, 18; Plat. Phaed. 60 e.

Greek (Liddell-Scott)

ὄψις: ἡ, γεν. -εως, Ἰων. -ιος, ἴδε ὄψ Β)· Ι. ἐξ ἀντικειμένου, ὡς καὶ νῦν, ἡ ἐξωτερικὴ ὄψις προσώπου ἢ πράγματος, Λατ. species oris, aspectus, πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς Ἰλ. Ζ. 468· εἰσορόων ὄψιν τ’ ἀγαθὴν καὶ μῦθον ἀκούων Ω. 632, πρβλ. Σοφ. Φιλ. 1412· δῶρον, οὐ σπουδαῖον εἰς ὄψιν ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 577· πλείω τὴν ὄψιν παρείχετο, ἔκαμνε τὴν ἐξωτερικὴν ὄψιν μεγαλειτέραν, Θουκ. 6. 46· ὄψ. φαίνεται καλὴ Ξεν. Άν. 5. 9, 9· εἰκάζεσθαι ἀπὸ τῆς φανερᾶς ὄψεως Θουκ. 1. 10· τὴν ὄψιν τοῦ σώματος προορᾶν ὁ αὐτ. 7. 44· ἡ αἰτ. κεῖται ἀπολ., κατὰ τὴν ἐξωτερικὴν ὄψιν, κατὰ τὸ φαινόμενον, τῷ ὄψιν εἰδόμενος Πινδ. Ν. 10. 26· στρογγύλος τὴν ὄψιν Ἕρμιππος ἐν «Ἀθηνᾶς γοναῖς» 1· ἀστειοτάτῳ τὴν ὄψιν. Πλάτ. Παρμεν. 127Β· οὕτως, ἀπὸ τῆς ὄψεως Ἑλληνικός, ἐὰν κρίνῃ τις ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ του, Ἀντιφάν. ἐν «Ἀνταίῳ» 1. β) τὸ πρόσωπον, ἡ μορφὴ τοῦ προσώπου, Εὐρ. Μήδ. 905, Πλάτ. Φαῖδρ. 240D. 254Β, κτλ.· οὐκ ἄξιος ἀπ’ ὄψεως οὔτε φιλεῖν οὔτε μισεῖν οὐδένα, ἁπλῶς ἐκ τοῦ προσώπου, ἐκ τῆς ἐκφράσεως τοῦ προσώπου, Λυσ. 147. 33· ἀδήλως τῇ ὄψει, οὕτως ὥστε οὐδὲν ἠδύνατο νὰ μάθῃ τις ἐκ τοῦ προσώπου του, Θουκ. 6. 58· τίνι δεδούλωταί ποτε; - ὄψει Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 14· ἐν τῷ πληθ., Ἄλεξις ἐν «Ἰσοστασίῳ» 1. 6, πρβλ. Ἀναξανδρίδ. ἐν «Πρωτεσιλάῳ» 1. 38. γ) ἡ ἐξ ὄψεως εἰκὼν ἢ ἐντύπωσις πράγματός τινος, Πλάτ. Θεαίτ. 193C. 2) = θέαμα, φοβερὰν ὄψιν προσιδέσθαι Αἰσχύλ. Πέρσ. 48, πρβλ. Ἱκέτ. 567· ὁρῶ Πυλάδην … ἡδεῖαν ὄψιν Εὐρ. Ὀρ. 727, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 877D, κτλ.· ἄλλην ὄψιν οἰκοδομημάτων Ἡρόδ. 2. 136· τῇ ὄψει, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τό: τῇ γνώμῃ, Θουκ. 7. 75· τὰ δὲ χρήματα ... ἔστιν ὄψις, ἁπλῶς ἐξωτερικὴ ἐπίδειξις, Ἀντιφάνης ἐν Ἀδήλ. 63· ἐπὶ σκηνικῶν παραστάσεων, Ἀριστ. Ποιητ. 6, 9 κἑξ., 14, 3. 3) ὅραμα, φάντασμα, Ἡρόδ. 1. 39, κτλ.· ὡσαύτως μετ’ ἄλλων λέξεων, ὄψις ἐν τῷ ὕπνῳ ὁ αὐτ. 3. 30, κ. ἀλλ.· ὄ. ἐνυπνίου ὁ αὐτ. 8. 54· ὄ. ὀνείρου ὁ αὐτ. 1. 38· ὄψεις ἔννυχοι Αἰσχύλ. Πρ. 645, πρβλ. Ἀγ. 425, Σοφ. Ἠλ. 413, Εὐρ. Ἑκάβ. 72, κτλ. ΙΙ. ἐξ ὑποκειμένου, ἡ δύναμις τοῦ ὁρᾶν, ἡ ὅρασις, ὄψει τινὰ ἰδεῖν, ἐσιδεῖν Ἰλ. Υ. 205, Ὀδ. Ψ. 94· τῆς ἐμῆς ὄψιος Ἡρόδ. 2. 99, 147· τῆς ὄψεως στερηθῆναι 9. 93, κτλ.· ὄψει τὸ δρασθὲν λαβόντες Θουκ. 3. 38· οὐ καθορώμενος τῇ ὄψει νυκτὸς οὔσης αὐτόθι 112. β) ἡ ἐνέργεια τοῦ ὁρᾶν, ἡ αἴσθησις τῆς ὁράσεως, Ἀριστ. περὶ Ψυχῆς 3. 3, 10, Μετεωρ. 2. 9, 8· αἱ διὰ τῆς ὄ. ἡδοναὶ ὁ αὐτ. ἐν Ἠθικ. Νικ. 3. 10, 3, κτλ. γ) ἐν τῷ πληθ., τὰ ὄργανα τῆς ὄψεως, οἱ ὀφθαλμοί, ὄψεις μαραίνω, σβύνω τοὺς ὀφθαλμούς, ἀποτυφλώνω, Σοφ. Ο. Τ. 1328, πρβλ. Ἀντ. 52· τὸ κάλλος πάντων εἷλκε τὰς ὄψεις ἐπ’ αὐτὸν Ξεν. Συμπ. 1, 9· οὕτως ἐν τῷ ἑνικ., ἐστερήθη τῆς μιᾶς ὄψεως Πολύβ. 3. 79, 12· ἀλλὰ καθ’ ἑνικ. ἐπὶ περιληπτικῆς ἐννοίας, οἱ ὀφθαλμοί, [ἰχθῦς] λευκὴν ἔχοντες τὴν ὄψιν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 19, 7, πρβλ. π. Ζ. Μορ. 2, 10, 9 κἑξ., 2. 13, 1. δ) ἐπὶ τῶν ὀπτικῶν ἀκτίνων αἵτινες ἐπιστεύετο ὅτι ἐξεπορεύοντο ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν, Ἐμπεδ. παρ’ Ἀριστ. π. Αἰσθ. 2, 6-9, Πλάτ. Τίμ. 45C, 46Β, Ἀριστ. Μετεωρ. 1. 6, 5., 2. 9, 18, κ. ἀλλ., ἴδε Stallb. εἰς Πλάτ. ἔνθα ἀνωτ.· ἀλλ’ ἀλλαχοῦ ὁ Ἀριστ. ἠμφεσβήτησε τὴν κοινὴν τότε θεωρίαν ταύτην, περὶ Αἰσθ. 2, 6 κἑξ., ἴδε τὸν αὐτ. ἐν Μετεωρ. 1, σ. 384. 2) ἀπικέσθαι ἐς ὄψιν τινί, ἔρχεσθαι εἰς θέαν τινός, δηλ. ἐνώπιόν τινος, Ἡρόδ. 1. 136· εἰς ὄψιν τινὸς ἢ τινὶ ἥκειν, μολεῖν, ἐλθεῖν, περᾶν Αἰσχύλ. Χο. 215, Πέρσ. 183, Εὐρ. Μήδ. 173, Ὀρ. 513· οὕτω, καλέειν τινὰ εἰς ὄψιν Ἡρόδ. 5. 106· ἀποφαίνειν τί τινι ἐς ὄψιν ὁ αὐτ. 4. 81· ἐμπίπτει τι εἰς τὴν ὄψιν Πλάτ. Τίμ. 67D· λυπηρὸς τῇ ὄψει Θουκ. 2.37. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὄψεις· ὄνειροι, ὀφθαλμοί, ὁράσεις».