ὀλοφώϊος: Difference between revisions
(Bailly1_4) |
(28) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />funeste, malfaisant.<br />'''Étymologie:''' [[ὀλοός]], [[φώς]]. | |btext=ος, ον :<br />funeste, malfaisant.<br />'''Étymologie:''' [[ὀλοός]], [[φώς]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ὀλοφώϊος]], -ον (Α)<br />[[ολέθριος]], [[καταστρεπτικός]], [[θανατηφόρος]] («ὀλοφώϊα εἰδώς» — [[έμπειρος]] ολέθριων τεχνασμάτων, <b>Ομ. Οδ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Αβέβαιης ετυμολ. Η σημ. της λ. «[[ολέθριος]], [[καταστρεπτικός]]» είχε οδηγήσει, [[κατά]] την [[αρχαιότητα]], στη [[σύνδεση]] της με το ρ. [[ὄλλυμι]], [[άποψη]] όμως, που προσκρούει σε μορφολογικές δυσχέρειες. Η [[χρησιμοποίηση]] της λ. σε χωρία του ομηρικού κειμένου με σημ. «[[πανούργος]], [[πονηρός]]» επέτρεψε τη [[σύνδεση]] της με το ρ. <i>ἐλεφ</i>-<i>αίρομαι</i> «[[εξαπατώ]]». Τέλος, η κατάλ. -<i>ώϊος</i> υποδεικνύει πιθ. την ύπαρξη ενός ουσ. σε -<i>ως</i> ή -<i>ω</i>, από το οποίο θα έχει παραχθεί το επίθ. [[ὀλοφώϊος]] (<b>πρβλ.</b> [[ηρώιος]]: [[ήρως]], [[μητρώιος]]: [[μήτρως]], [[λεχώιος]]: [[λεχώ]]), αν δεν πρόκειται για απλό αναλογικό σχηματισμό (<b>πρβλ.</b> [[ολώιος]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:08, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, Ep. Adj.
A destructive, deadly, Hom. only in Od. and in neut. pl., ὀ. δήνεα pernicious arts or plots, 10.289 ; ὀλοφώϊα εἰδώς versed in pernicious arts, 4.460, 17.248 ; πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώϊα τοῖο γέροντος ib.410 ; in later Ep., λύκων ὀ. ἔρνος Theoc.25.185 ; ὀ. ἰός Nic. Th.327. (The notion of destruction, necessary in Theoc. and Nic. ll. cc., and assumed by Hsch., is perh. not certain in Hom., where ὀ. may mean simply deceptive, tricky : perh. akin to ἐλεφαίρομαι.)
German (Pape)
[Seite 328] (ὄλλυμι, schwerlich mit φώς, menschenverderbend, zusammengesetzt, wie es die Alten erkl.), verderblich, Verderben und Tod bringend; ὀλοφώϊα δήνεα Κίρκης, Od. 10, 289, wie ohne den Zusatz, πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώϊα τοῖο γέροντος, 4, 410, die verderblichen Künste und Ränke; ὀλοφώϊα εἰδώς, vom Proteus, 4, 460, sich auf verderbliche Dinge verstehend, wie 17, 248; einzeln bei sp. D., wie Nic. Ther. 2; λύκων ὀλοφώϊον ἔρνος Theocr. 25, 185.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
funeste, malfaisant.
Étymologie: ὀλοός, φώς.
Greek Monolingual
ὀλοφώϊος, -ον (Α)
ολέθριος, καταστρεπτικός, θανατηφόρος («ὀλοφώϊα εἰδώς» — έμπειρος ολέθριων τεχνασμάτων, Ομ. Οδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η σημ. της λ. «ολέθριος, καταστρεπτικός» είχε οδηγήσει, κατά την αρχαιότητα, στη σύνδεση της με το ρ. ὄλλυμι, άποψη όμως, που προσκρούει σε μορφολογικές δυσχέρειες. Η χρησιμοποίηση της λ. σε χωρία του ομηρικού κειμένου με σημ. «πανούργος, πονηρός» επέτρεψε τη σύνδεση της με το ρ. ἐλεφ-αίρομαι «εξαπατώ». Τέλος, η κατάλ. -ώϊος υποδεικνύει πιθ. την ύπαρξη ενός ουσ. σε -ως ή -ω, από το οποίο θα έχει παραχθεί το επίθ. ὀλοφώϊος (πρβλ. ηρώιος: ήρως, μητρώιος: μήτρως, λεχώιος: λεχώ), αν δεν πρόκειται για απλό αναλογικό σχηματισμό (πρβλ. ολώιος)].
