ἔπακμος: Difference between revisions

From LSJ

πεσεῖν ἐς τὸ μὴ τελεσφόρον → fall fruitless to the ground, fall powerless to the ground

Source
m (Text replacement - "v. l." to "v.l.")
m (Text replacement - "(v.l.)" to "(v.l.)")
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=epakmos
|Transliteration C=epakmos
|Beta Code=e)/pakmos
|Beta Code=e)/pakmos
|Definition=ον, (ἀκμή) <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[in the bloom of age]], κόραι <span class="bibl">D.H.4.28</span> (v.l.). </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> [[pointed]], ἄκανθα Dsc.1.90; ὀδούς Plu.2.966c; [[sharp-edged]], <span class="bibl">Sor.1.80</span>; σμιλίον Gal. ap. Orib.inc.<span class="bibl">12.1</span>.</span>
|Definition=ον, (ἀκμή) <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[in the bloom of age]], κόραι <span class="bibl">D.H.4.28</span> ([[varia lectio|v.l.]]). </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> [[pointed]], ἄκανθα Dsc.1.90; ὀδούς Plu.2.966c; [[sharp-edged]], <span class="bibl">Sor.1.80</span>; σμιλίον Gal. ap. Orib.inc.<span class="bibl">12.1</span>.</span>
}}
}}
{{pape
{{pape

Revision as of 18:30, 11 January 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἔπακμος Medium diacritics: ἔπακμος Low diacritics: έπακμος Capitals: ΕΠΑΚΜΟΣ
Transliteration A: épakmos Transliteration B: epakmos Transliteration C: epakmos Beta Code: e)/pakmos

English (LSJ)

ον, (ἀκμή) A in the bloom of age, κόραι D.H.4.28 (v.l.). II pointed, ἄκανθα Dsc.1.90; ὀδούς Plu.2.966c; sharp-edged, Sor.1.80; σμιλίον Gal. ap. Orib.inc.12.1.

German (Pape)

[Seite 896] 1) der Blüthe nahe, κόρη, bald mannbar, D. Hal. 4, 28, v.l. ἐπίγαμος. – 2) zugespitzt, scharf, ὀδούς Plut. sol. anim. 10.

Greek (Liddell-Scott)

ἔπακμος: -ον, (ἀκμὴ) ὁ ἐν ἀκμῇ, ἐπάκμους κόρας = ἐπιγάμους, ὡραίας γάμου, Διον. Ἁλ. 4. 28. ΙΙ. ἔχων ἀκμήν, δηλ. αἰχμήν, λήγων εἰς ὀξύ, «μυτερός», ἄκανθα, Διοσκ. 1. 119· ὁδοὺς Πλούτ. 2. 966C.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
pointu, acéré.
Étymologie: ἐπί, ἀκμή.

Greek Monolingual

ἐπακμος, -ον (Α)
1. αυτός που βρίσκεται σε ακμή, σε ωριμότητα («κόρας ἐπάκμους» — κόρες σε ηλικία γάμου, επίγαμες)
2. οξύς, μυτερός, που καταλήγει σε οξεία αιχμή («ἔπακμον καὶ ὀξὺν ὀδόντα», Πλούτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ακμή].

Russian (Dvoretsky)

ἔπακμος: досл. достигший расцвета, перен. крепкий (ὀδοὺς ἔ. καὶ ὀξύς Plut.).