Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

descisco: Difference between revisions

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
(2)
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=descisco desciscere, descivi, descitus V INTRANS :: desert/defect/revolt; diviate/abandon standard/principle; degenerate; fall away
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>dē-scisco</b>: īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t.<br /><b>I</b> to [[free]] one's [[self]] from a [[connection]] [[with]] [[any]] one, to [[withdraw]], [[leave]], [[revolt]] from, = sciscendo deficere; and [[with]] an [[indication]] of the [[terminus]], to [[desert]] to, go [[over]] to [[any]] one ([[class]]. [[prose]]).<br /><b>I</b> Prop.: multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt, Caes. B. C. 1, 60 fin.; so, ab [[aliquo]], id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.: ad aliquem (opp. a nobis deficere), Liv. 31, 7; cf.: [[Praeneste]] ab Latinis ad Romanos descivit, id. 2, 19; and [[simply]]: ad aliquem, id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. [[pass]]. impers.: quibus invitis descitum ad [[Samnites]] erat, Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.—Absol.: cum [[Fidenae]] aperte descissent, Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—<br /><b>II</b> Transf. [[beyond]] the [[political]] [[sphere]], to [[depart]], [[deviate]], [[withdraw]] from a [[person]] or [[thing]]; to [[fall]] [[off]] from, be [[unfaithful]] to: a nobis desciscere quaeres? Lucr. 1, 104: a se [[ipse]], Cic. Att. 2, 4, 2: si [[Cicero]] a Demosthene [[paulum]] in hac parte descivit, Quint. 9, 4, 146: [[cur]] [[Zeno]] ab hac antiqua institutione desciverit, Cic. Fin. 4, 8; so, a pristina [[causa]], id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.: a veritate, id. Ac. 2, 15: a [[natura]], id. Tusc. 3, 2: a [[disciplina]], Vell. 2, 81: a virtute, id. 2, 1: a consuetudine parentum, Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.: a [[vita]], to [[separate]], [[sever]] one's [[self]], Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in [[vita]]).—Pass. impers.: praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, Vell. 2, 1.—Stating the [[terminus]], to [[fall]] [[off]] to, [[decline]] to; to [[degenerate]] [[into]]: ab excitata [[fortuna]] ad inclinatam et [[prope]] jacentem, Cic. Fam. 2, 16; cf.: ad saevitiam, ad cupiditatem, Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to [[degenerate]], be transformed), Flor. 4, 3: in [[monstrum]], id. 4, 11.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Of subjects not [[personal]]: [[quis]] ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere [[gloria]], Tac. Or. 28: ([[vitis]]) gracili arvo non desciscit, does not [[degenerate]], Col. 3, 2, 13: semina, id. 3, 10, 18.
|lshtext=<b>dē-scisco</b>: īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t.<br /><b>I</b> to [[free]] one's [[self]] from a [[connection]] [[with]] [[any]] one, to [[withdraw]], [[leave]], [[revolt]] from, = sciscendo deficere; and [[with]] an [[indication]] of the [[terminus]], to [[desert]] to, go [[over]] to [[any]] one ([[class]]. [[prose]]).<br /><b>I</b> Prop.: multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt, Caes. B. C. 1, 60 fin.; so, ab [[aliquo]], id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.: ad aliquem (opp. a nobis deficere), Liv. 31, 7; cf.: [[Praeneste]] ab Latinis ad Romanos descivit, id. 2, 19; and [[simply]]: ad aliquem, id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. [[pass]]. impers.: quibus invitis descitum ad [[Samnites]] erat, Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.—Absol.: cum [[Fidenae]] aperte descissent, Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—<br /><b>II</b> Transf. [[beyond]] the [[political]] [[sphere]], to [[depart]], [[deviate]], [[withdraw]] from a [[person]] or [[thing]]; to [[fall]] [[off]] from, be [[unfaithful]] to: a nobis desciscere quaeres? Lucr. 1, 104: a se [[ipse]], Cic. Att. 2, 4, 2: si [[Cicero]] a Demosthene [[paulum]] in hac parte descivit, Quint. 9, 4, 146: [[cur]] [[Zeno]] ab hac antiqua institutione desciverit, Cic. Fin. 4, 8; so, a pristina [[causa]], id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.: a veritate, id. Ac. 2, 15: a [[natura]], id. Tusc. 3, 2: a [[disciplina]], Vell. 2, 81: a virtute, id. 2, 1: a consuetudine parentum, Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.: a [[vita]], to [[separate]], [[sever]] one's [[self]], Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in [[vita]]).—Pass. impers.: praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, Vell. 2, 1.—Stating the [[terminus]], to [[fall]] [[off]] to, [[decline]] to; to [[degenerate]] [[into]]: ab excitata [[fortuna]] ad inclinatam et [[prope]] jacentem, Cic. Fam. 2, 16; cf.: ad saevitiam, ad cupiditatem, Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to [[degenerate]], be transformed), Flor. 4, 3: in [[monstrum]], id. 4, 11.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Of subjects not [[personal]]: [[quis]] ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere [[gloria]], Tac. Or. 28: ([[vitis]]) gracili arvo non desciscit, does not [[degenerate]], Col. 3, 2, 13: semina, id. 3, 10, 18.
Line 7: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, [[sich]] [[lossagen]] = [[abtrünnig]]-, [[untreu]] [[werden]], [[abfallen]], u. [[mit]] dem term. ad quem abfallend zu jmd. [[übergehen]], I) eig., [[als]] publiz. t. t.: defecerat [[Samus]], descierat [[Hellespontus]], Nep.: cum [[Fidenae]] [[aperte]] descissent, [[nach]] dem offenen [[Abfall]] der Fidenaten, Liv.: desc. suā [[sponte]] (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a [[populo]] Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad [[eos]], Liv.: [[numquam]] [[isti]] populi, [[nisi]] cum deerit, ad quem desciscant, a [[nobis]] [[non]] deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im [[Passiv]] unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., [[von]] etw. [[sich]] [[lossagen]], [[sich]] [[losmachen]], [[abgehen]], [[abweichen]], u. [[mit]] dem term. ad quem [[wohin]] [[abspringen]], [[sich]] [[wenden]], [[sich]] [[neigen]], [[auf]] etw. [[verfallen]], [[wohin]] [[ausarten]], a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a [[vita]], Cic.: a se, seinen Grundsätzen [[untreu]] [[werden]], Cic.: ab [[illa]] vetere [[gloria]] (v. der [[Beredsamkeit]]), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, [[Flor]].: [[vitis]] desciscit, schlägt aus der [[Art]], Col.
|georg=dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, [[sich]] [[lossagen]] = [[abtrünnig]]-, [[untreu]] [[werden]], [[abfallen]], u. [[mit]] dem term. ad quem abfallend zu jmd. [[übergehen]], I) eig., [[als]] publiz. t. t.: defecerat [[Samus]], descierat [[Hellespontus]], Nep.: cum [[Fidenae]] [[aperte]] descissent, [[nach]] dem offenen [[Abfall]] der Fidenaten, Liv.: desc. suā [[sponte]] (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a [[populo]] Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad [[eos]], Liv.: [[numquam]] [[isti]] populi, [[nisi]] cum deerit, ad quem desciscant, a [[nobis]] [[non]] deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im [[Passiv]] unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., [[von]] etw. [[sich]] [[lossagen]], [[sich]] [[losmachen]], [[abgehen]], [[abweichen]], u. [[mit]] dem term. ad quem [[wohin]] [[abspringen]], [[sich]] [[wenden]], [[sich]] [[neigen]], [[auf]] etw. [[verfallen]], [[wohin]] [[ausarten]], a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a [[vita]], Cic.: a se, seinen Grundsätzen [[untreu]] [[werden]], Cic.: ab [[illa]] vetere [[gloria]] (v. der [[Beredsamkeit]]), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, [[Flor]].: [[vitis]] desciscit, schlägt aus der [[Art]], Col.
}}
{{LaEn
|lnetxt=descisco desciscere, descivi, descitus V INTRANS :: desert/defect/revolt; diviate/abandon standard/principle; degenerate; fall away
}}
}}

Revision as of 12:00, 19 October 2022

Latin > English

descisco desciscere, descivi, descitus V INTRANS :: desert/defect/revolt; diviate/abandon standard/principle; degenerate; fall away

Latin > English (Lewis & Short)

dē-scisco: īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t.
I to free one's self from a connection with any one, to withdraw, leave, revolt from, = sciscendo deficere; and with an indication of the terminus, to desert to, go over to any one (class. prose).
I Prop.: multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt, Caes. B. C. 1, 60 fin.; so, ab aliquo, id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.: ad aliquem (opp. a nobis deficere), Liv. 31, 7; cf.: Praeneste ab Latinis ad Romanos descivit, id. 2, 19; and simply: ad aliquem, id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. pass. impers.: quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.—Absol.: cum Fidenae aperte descissent, Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—
II Transf. beyond the political sphere, to depart, deviate, withdraw from a person or thing; to fall off from, be unfaithful to: a nobis desciscere quaeres? Lucr. 1, 104: a se ipse, Cic. Att. 2, 4, 2: si Cicero a Demosthene paulum in hac parte descivit, Quint. 9, 4, 146: cur Zeno ab hac antiqua institutione desciverit, Cic. Fin. 4, 8; so, a pristina causa, id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.: a veritate, id. Ac. 2, 15: a natura, id. Tusc. 3, 2: a disciplina, Vell. 2, 81: a virtute, id. 2, 1: a consuetudine parentum, Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.: a vita, to separate, sever one's self, Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in vita).—Pass. impers.: praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, Vell. 2, 1.—Stating the terminus, to fall off to, decline to; to degenerate into: ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem, Cic. Fam. 2, 16; cf.: ad saevitiam, ad cupiditatem, Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to degenerate, be transformed), Flor. 4, 3: in monstrum, id. 4, 11.—
   B Of subjects not personal: quis ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere gloria, Tac. Or. 28: (vitis) gracili arvo non desciscit, does not degenerate, Col. 3, 2, 13: semina, id. 3, 10, 18.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēscīscō,¹⁰ scīvī ou scĭī, scītum, ĕre, intr., se détacher de, se séparer de qqn ou du parti de qqn : a populo Romano Cic. Phil. 11, 21, se détacher du peuple romain ; ad aliquem Liv. 31, 7, 12, passer après défection au parti de qqn ; Præneste ab Latinis ad Romanos descivit Liv. 2, 19, 2, Préneste passa du parti des Latins à celui des Romains ; cum Fidenæ aperte descissent Liv. 1, 27, 4, comme Fidènes avait ouvertement fait défection, cf. Nep. Timoth. 3, 1 ; Ham. 2, 2 || [fig.] s’écarter de, renoncer à, se départir de : a veritate Cic. Ac. 2, 46, s’écarter de la vérité ; a se desciscere Cic. Att. 2, 4, 2, se démentir ; ab excitata fortuna ad inclinatam Cic. Fam. 2, 16, 1, abandonner une fortune qui s’élève pour une fortune qui décline ; vitis gracili arvo non desciscit Col. Rust. 3, 2, 13, la vigne ne dégénère pas dans un sol léger.

Latin > German (Georges)

dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, sich lossagen = abtrünnig-, untreu werden, abfallen, u. mit dem term. ad quem abfallend zu jmd. übergehen, I) eig., als publiz. t. t.: defecerat Samus, descierat Hellespontus, Nep.: cum Fidenae aperte descissent, nach dem offenen Abfall der Fidenaten, Liv.: desc. suā sponte (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a populo Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad eos, Liv.: numquam isti populi, nisi cum deerit, ad quem desciscant, a nobis non deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im Passiv unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., von etw. sich lossagen, sich losmachen, abgehen, abweichen, u. mit dem term. ad quem wohin abspringen, sich wenden, sich neigen, auf etw. verfallen, wohin ausarten, a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a vita, Cic.: a se, seinen Grundsätzen untreu werden, Cic.: ab illa vetere gloria (v. der Beredsamkeit), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, Flor.: vitis desciscit, schlägt aus der Art, Col.