τυμβεύω

English (LSJ)

A bury, σῶμα τυμβεῦσαι τάφῳ S.Aj.1063, cf. E.Hel. 1245:—Pass., ποῦ δ' ἐτυμβεύθη τάφῳ; Ar.Th.885:—Med., Nonn. D.5.549, al. 2 πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς pour libations on his grave, S.El.406. II intr., dwell entombed, ἐν τοιαύτῃ ζῶσα τυμβεύειν στέγῃ Id.Ant.888.

French (Bailly abrégé)

I. tr. 1 ensevelir, enterrer;
2 répandre sur une tombe : χοάς τινι SOPH des libations en l'honneur d'un mort;
II. intr. être couché dans la tombe.
Étymologie: τύμβος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

τυμβεύω [τύμβος] in een graf leggen, begraven:; σῶμα τυμβεῦσαι τάφῳ het lichaam in een graf begraven Soph. Ai. 1063; intrans.: in een graf liggen:. ζῶσα τυμβεύειν levend in het graf verblijven Soph. Ant. 888. grafoffers brengen:. πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς voor mijn vader plengoffers op zijn graf brengen Soph. El. 406.

Russian (Dvoretsky)

τυμβεύω:
1 хоронить, погребать (σῶμα τάφῳ Soph.; ναύτας ὀλομένους Eur.);
2 (о погребальных возлияниях), совершать над могилой (χοάς τινι Soph.);
3 (v.l. νυμφεύω) быть погребенным (ἐν τοιαύτῃ στέγῃ Soph.).

Greek (Liddell-Scott)

τυμβεύω: (τύμβος) θάπτω ἢ καίω νεκρόν, σῶμα τυμβεῦσαι τάφῳ Σοφ. Αἴ. 1063, πρβλ. Εὐρ. Ἑλ. 1245. - Παθ., ποῦ δ’ ἐτυμβεύθη τάφῳ; Εὐρ. ἐν Ἀριστοφ. Θεσμοφ. 885· - τὸ μέσον ἀπαντᾷ παρὰ Νόννῳ. 2) χοὰς τυμβεύω τινί, ἐπιχέω σπονδὰς ἐπὶ τοῦ τάφου τινός, Σοφ. Ἠλ. 406. ΙΙ. ἀμεταβ., κατοικῶ ἐντὸς τάφου, ἐν τοιαύτῃ ζῶσα τυμβεύειν στέγῃ ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 888.

Greek Monolingual

Α τύμβος
1. αποτεφρώνω ή θάβω νεκρό, κηδεύω
2. (αμτβ.) είμαι ενταφιασμένος («εἴτε χρῇ θανεῖν εἴτ' ἐν τοιαύτῃ ζῶσα τυμβεύειν στέγῃ», Σοφ.)
3. φρ. «χοὰς τυμβεύω τινί» — επιχύνω σπονδές στον τάφο κάποιου.

Greek Monotonic

τυμβεύω: μέλ. τυμβεύσω, (τύμβος)·
I. 1. θάπτω, καίω νεκρό, σε Σοφ., Ευρ.
2. χοὰς τυμβεῦσαί τινι, χύνω σπονδές στον τάφο κάποιου, σε Σοφ.
II. αμτβ., κατοικώ μέσα σε τάφο, στον ίδ.

Middle Liddell

τυμβεύω, fut. -σω τύμβος
I. to bury, entomb, Soph., Eur.
2. χοὰς τυμβεῦσαί τινι to pour libations on one's grave, Soph.
II. intr. to dwell entombed, Soph.

German (Pape)

eine Leiche bestatten, verbrennen, begraben, σῶμα τυμβεῦσαι τάφῳ Soph. Aj. 1042; Eur. Hel. 1261; Ar. Th. 885; – χοὰς τυμβεῦσαί τινι, Einem auf seinem Grabe ein Totenopfer ausgießen, Soph. El. 406. – Intr., begraben sein, im Grabe ruhen, ἐν τοιαύτῃ ζῶσα τυμβεύσει στέγῃ Soph. Ant. 879; sp.D., wie Nonn. D. 13.382.