ἀμυντικός

English (LSJ)

ή, όν, A prompt to repel affront or attack, Arist.EN1126a7; of animals, opp. φυλακτικά, HA488b8; τὸ ἀ. ὄργανον PA683a21; αἱ ἀ. ὁρμαί Plu.2.457c. Adv. -κῶς Procl. in Prm.p.555 S., Simp.in Epict.p.41 D. 2 fit for keeping off: ἡ -τικὴ χειμώνων Pl.Plt.280e.

Spanish (DGE)

-ή, -όν
• Prosodia: [ᾰ-]
I 1de pers. que se defiende Arist.EN 1126^a7
•de abstr. defensivo δύναμις Pl.Ep.322d, ὄργανον Arist.PA 683^a21, ὁρμαί Plu.2.457c
•c. gen. protector, preventivo, que resguarda χειμώνων Pl.Plt.280e.
2 pronto al ataque ζῷον ἀ. op. φυλακτικόν Arist.HA 488^b8.
II vengativo, que se venga de διάθεσις Gr.Nyss.Hom.in Cant.440.17
•c. gen. λόγον τινὰ ... ἀμυντικὸν τοῦ δοκοῦντος ἠδικῆσθαι Origenes Cels.8.41, ἰσχὺς ἀ. τῶν ἀνηκόων Iust.Phil.Qu.et Resp.M.6.1288A.
III adv. -ῶς vengativamente τιμωρεῖσθαι Origenes Cels.8.42, cf. Procl.in Prm.720.9, Simp.in Epict.p.41.

German (Pape)

[Seite 131] dass., δύναμις Plat. Ep. VI, 322 d,, χειμώνων, gegen die Stürme, Pölit. 280 e; Sp.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
prompt ou disposé à se défendre ; ἡ ἀμυντικὴ ὁρμή PLUT l'instinct de la préservation.
Étymologie: ἀμύνω.

Russian (Dvoretsky)

ἀμυντικός:
1 защитный (δύναμις Plat.; ὄργανον Arst.; ἀ. τινος Plat.): ἡ ἀμυντικὴ ὁρμή Plut. инстинкт самообороны;
2 оказывающий (активное) сопротивление (sc. ζῷα Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀμυντικός: -ή, -όν, = πρόθυμος, ἕτοιμος πρὸς ἀπόκρουσιν προσβολῆς ἢ ἐνοχλήσεως, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 5, 6· ἐπὶ ζῴων κατ’ ἀντίθ. πρὸς τὸ φυλακτικὰ ὁ αὐτ. Ἱστ. Ζ. 1. 1, 31· τὸ ἀμ. ὄργανον ὁ αὐτ. περὶ Ζ. μορ. 4. 6, 13. 2) κατάλληλος πρὸς ἀπόκρουσιν ἢ προφύλαξιν κατὰ... ἡ ἀμυντικὴ χειμώνων Πλάτ. Πολιτ. 280Ε. 3) ἡ ἀμ. ὁρμή, ἡ ἔμφυτος πρὸς ἐκδίκησιν τάσις, Πλούτ. 2. 457C.

Greek Monolingual

-ή, -ό (Α ἀμυντικός, -ή, -όν)
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην άμυνα
2. πρόσφορος, κατάλληλος για άμυνα
αρχ.
1. (για ζώα) ο πρόθυμος, έτοιμος να αποκρούσει επίθεση ή ενόχληση (αντίθ. φυλακτικός)
2. (το θηλυκό ως ουσιαστικό) ή αμυντική
τέχνη, τρόπος, μέσα άμυνας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμύνω.
ΠΑΡ. νεοελλ. αμυντικότητα].