Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

mansuesco: Difference between revisions

From LSJ

L'amor che move il sole e l'altre stelleLove that moves the sun and the other stars

Dante Alighieri, Paradiso, XXXIII, v. 145
(Gf-D_5)
(3_8)
Line 4: Line 4:
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>mānsuēscō</b>,¹² suēvī, suētum, ĕre<br /><b>1</b> tr., apprivoiser : [[Varro]] R. 2, 1, 4 &#124;&#124; adoucir : *Lucr. 5, 1368 &#124;&#124; apaiser : Coripp. Joh. 6, 484<br /><b>2</b> intr., s’apprivoiser : Col. Rust. 6, 2, 4 ; Luc. 4, 237 &#124;&#124; s’adoucir : Lucr. 2, 475 ; Virg. G. 4, 470.||adoucir : *Lucr. 5, 1368||apaiser : Coripp. Joh. 6, 484<br /><b>2</b> intr., s’apprivoiser : Col. Rust. 6, 2, 4 ; Luc. 4, 237||s’adoucir : Lucr. 2, 475 ; Virg. G. 4, 470.
|gf=<b>mānsuēscō</b>,¹² suēvī, suētum, ĕre<br /><b>1</b> tr., apprivoiser : [[Varro]] R. 2, 1, 4 &#124;&#124; adoucir : *Lucr. 5, 1368 &#124;&#124; apaiser : Coripp. Joh. 6, 484<br /><b>2</b> intr., s’apprivoiser : Col. Rust. 6, 2, 4 ; Luc. 4, 237 &#124;&#124; s’adoucir : Lucr. 2, 475 ; Virg. G. 4, 470.||adoucir : *Lucr. 5, 1368||apaiser : Coripp. Joh. 6, 484<br /><b>2</b> intr., s’apprivoiser : Col. Rust. 6, 2, 4 ; Luc. 4, 237||s’adoucir : Lucr. 2, 475 ; Virg. G. 4, 470.
}}
{{Georges
|georg=mānsuēsco, suēvī, suētum, ere (= manui [[suesco]]), I) tr. »an die [[Hand]] [[gewöhnen]]« = [[zahm]] [[machen]], animalia silvestria, [[Varro]] r. r. 2, 1, 4: tigres, Coripp. Iohann. 6, 253: rabidae [[vires]] [[tigris]], Ps. Verg. Cir. 136: [[fructus]] feros mansuescere terram, Lucr. 5, 1366 (codd. ›[[terra]]‹). – übtr., gentes, Coripp. Iohann. 6, 484. – II) intr. [[sich]] an die [[Hand]] [[gewöhnen]], [[zahm]] [[werden]], (buculi) per [[haec]] blandimenta triduo [[fere]] mansuescunt, Colum. 6, 2, 7: [[sic]] [[ubi]]... mansuevere ferae, Lucan. 4, 237: indomita [[vitula]] [[sero]] mansuescit, Ambros. in psalm. 118. serm. 16. no. 5. – übtr., [[von]] Menschen u. Dingen, [[zahm]]-, zivilisiert [[werden]], sanfter-, milder [[werden]], mansuescunt [[corda]], Verg.: mansuescit [[tellus]], Verg.
}}
}}

Revision as of 08:28, 15 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

mansŭesco: sŭēvi, sŭētum, 3,
I v. inch. a. and n. manus-suesco; lit., to accustom to the hand; hence,
I Act., to tame, to make tame (in the verb. finit. ante- and post-class.; but cf. infra, mansuetus).
   A Lit.: silvestria animalia, Varr. R. R. 2, 1, 4: tigres, Coripp. Johann. 6, 253: fructus feros, Lucr. 5, 1368; v. Lachm. ad h. l.— *
   B Trop., to render mild, gentle, or peaceable: gentes, Coripp. Johann. 6, 484.—
II Neutr. ( = mansuetum fieri), to become or grow tame (in the verb. finit. only poet. and in post-Aug. prose).
   A Lit.: buculi triduo fere mansuescunt, Col. 6, 2, 4: ferae, Luc. 4, 237.—
   B Trop., to grow tame, gentle, mild, soft: nesciaque humanis precibus mansuescere corda, Verg. G. 4, 470: umor, Lucr. 2, 475: tellus, Verg. G. 2, 239: radii, Petr. 122: fera mansuescere jussa, Juv. 11, 104.—Hence, mansŭētus (MASVETA, Inscr. Grut. 688, 2), a, um, P. a., tamed, tame.
   A Lit.: juvenci diebus paucis erunt mansueti, Varr. R. R. 1, 20, 2: sus, Liv. 35, 49: cum (apes) sint neque mansueti generis, neque feri, Plin. 11, 5, 4, § 12: stabula, i. e. mansuetarum pecudum, Grat. Cyn. 164.—
   B Trop., mild, soft, gentle, quiet, etc. (syn. mitis; opp. ferus): illud quaero, cur tam subito mansuetus in senatu fuerit, cum in edictis tam fuisset ferus, Cic. Phil. 3, 9, 23: amor, Prop. 1, 9, 12: manus, id. 3, 14, 10: malum, Liv. 3, 16: litora, tranquil, not stormy, Prop. 1, 17, 28.—Comp.: ut mitior mansuetiorque fiat, Asellio ap. Prisc. p. 668 P.: nam me jam ab orationibus dijungo fere, referoque ad mansuetiores Musas, Cic. Fam. 1, 9, 23: ira, Ov. Tr. 3, 6, 23.—Sup.: ut mansuetissimus viderer, Cic. de Or. 2, 49, 201: ingenium, Val. Max. 2, 7, 11.—Hence, adv.: mansŭētē (acc. to B.), gently, mildly, calmly, quietly, etc.: clementer, mansuete factum, Cic. Marcell. 3, 9: adeo tum imperio meliori animus mansuete obediens erat, Liv. 3, 29, 3: ferre fortunam, Auct. Her. 4, 52, 65.—Comp.: mansuetius versari, App. M. 9, p. 236, 10.

Latin > French (Gaffiot 2016)

mānsuēscō,¹² suēvī, suētum, ĕre
1 tr., apprivoiser : Varro R. 2, 1, 4 || adoucir : *Lucr. 5, 1368 || apaiser : Coripp. Joh. 6, 484
2 intr., s’apprivoiser : Col. Rust. 6, 2, 4 ; Luc. 4, 237 || s’adoucir : Lucr. 2, 475 ; Virg. G. 4, 470.

Latin > German (Georges)

mānsuēsco, suēvī, suētum, ere (= manui suesco), I) tr. »an die Hand gewöhnen« = zahm machen, animalia silvestria, Varro r. r. 2, 1, 4: tigres, Coripp. Iohann. 6, 253: rabidae vires tigris, Ps. Verg. Cir. 136: fructus feros mansuescere terram, Lucr. 5, 1366 (codd. ›terra‹). – übtr., gentes, Coripp. Iohann. 6, 484. – II) intr. sich an die Hand gewöhnen, zahm werden, (buculi) per haec blandimenta triduo fere mansuescunt, Colum. 6, 2, 7: sic ubi... mansuevere ferae, Lucan. 4, 237: indomita vitula sero mansuescit, Ambros. in psalm. 118. serm. 16. no. 5. – übtr., von Menschen u. Dingen, zahm-, zivilisiert werden, sanfter-, milder werden, mansuescunt corda, Verg.: mansuescit tellus, Verg.