Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

defleo: Difference between revisions

From LSJ

Μολὼν λαβέCome and take them

Plutarch, Apophthegmata Laconica 225C12
(Gf-D_3)
(3_4)
Line 5: Line 5:
|gf=<b>dēflĕō</b>,¹⁰ ēvī, ētum, ēre, tr.,<br /><b>1</b> abs<sup>t</sup>] pleurer abondamment : Prop. 1, 16, 13 ; Tac. Ann. 16, 13 ; Plin. Min. Ep. 8, 16, 5<br /><b>2</b> avec acc. : <b> a)</b> pleurer qqn, qqch. : Lucr. 3, 907 ; Cic. Br. 329 ; [[mors]] a multis defleta Cic. de Or. 3, 9, mort déplorée par beaucoup &#124;&#124; [avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; <b> b)</b> oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. [[deflerim]] = defleverim Stat. Th. 3, 204.|
|gf=<b>dēflĕō</b>,¹⁰ ēvī, ētum, ēre, tr.,<br /><b>1</b> abs<sup>t</sup>] pleurer abondamment : Prop. 1, 16, 13 ; Tac. Ann. 16, 13 ; Plin. Min. Ep. 8, 16, 5<br /><b>2</b> avec acc. : <b> a)</b> pleurer qqn, qqch. : Lucr. 3, 907 ; Cic. Br. 329 ; [[mors]] a multis defleta Cic. de Or. 3, 9, mort déplorée par beaucoup &#124;&#124; [avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; <b> b)</b> oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. [[deflerim]] = defleverim Stat. Th. 3, 204.|
|[avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; <b> b)</b> oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. [[deflerim]]=defleverim Stat. Th. 3, 204.
|[avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; <b> b)</b> oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. [[deflerim]]=defleverim Stat. Th. 3, 204.
}}
{{Georges
|georg=dē-[[fleo]], flēvī, flētum, ēre, I) v. tr.: A) jmd. od. [[etwas]] [[beweinen]], 1) im allg.: α) leb. [[Wesen]]: illum, Plaut.: fratres [[aut]] filios [[aut]] parentes, Iustin.: [[non]] exstinctos, [[sed]] [[semet]] ipsos, Curt.: regem ingenti gemitu eiulatuque, Curt.: Vitellii et Veranii voce defletum ([[esse]]) Caesarem, Tac.: [[domi]] tuae [[iam]] [[defletus]] et [[conclamatus]] es, Apul. [[met]]. 1, 6; vgl. 2, 27. – β) lebl. Objj.: casum domini, Dict.: [[casus]] impendentes [[inter]] se, Cic.: aliena [[mala]], Quint.: coniugis miserae [[discidium]], Cic.: lugentur [[apud]] quosdam puerperia natique deflentur, [[Mela]]: iudiciorum vastitatem et [[fori]], Cic.: sociae civitatis eversionem, Quint.: alcis mortem, Cic.: fratris necem, Quint.: in [[haec]] deflenda (in diesen Jammerzustand) prolapsi, Liv.: clamore lugubri alcis casum miserandum in modum, Dict.: ore suam deficiente necem (v. [[Schwan]]), Ov.: defl. ignominiam [[apud]] Sostratem, Curt.: [[cui]] (wem = [[von]] wem) [[non]] defleta est Ephyraeae [[flamma]] Crëusae, Ov. – m. folg. Infin., minui deflevit [[onus]], Manil. 4, 748. – m. folg. [[quod]] (daß), Val. Max. 6, 2, 8. – absol., [[dum]] assident, [[dum]] deflent, Tac. ann. 16, 13: in amici sinu defl. (seinen [[Schmerz]] [[ausweinen]]), Plin. ep. 8, 16, 5. – 2) prägn., [[unter]] [[Weinen]] ([[mit]] Tränen od. [[Wehmut]]) etw. [[sprechen]], -[[bekanntmachen]], -[[vortragen]], -[[erzählen]], [[haec]] [[ubi]] deflevit, Verg.: [[haec]] (diesen [[Vorfall]]) quā miseratione deflebis ([[als]] Dichter), Plin. ep.: [[non]] [[illo]] ingenio, [[quo]] civilia bella deflevit (vom [[Geschichtschreiber]]), Sen.: u. so celebre [[carmen]], [[quo]] Germanici [[suprema]] defleverat (betrauert hatte) = [[ein]] vielgelesenes Trauergedicht [[auf]] den [[Tod]] [[des]] Germanikus, Tac.: [[nunc]] [[summa]] deflenda est, [[hier]] [[können]] [[wir]] [[nur]] die Hauptereignisse [[mit]] [[Bedauern]] [[erzählen]], Vell. – B) [[abweinen]] = [[durch]] [[Weinen]] [[trüben]], oculos, Apul. [[met]]. 5, 7. – II) v. intr. [[sich]] [[abweinen]], Prop. 1, 16, 13. Iustin. 18, 4, 13. Apul. [[met]]. 4, 35. Dict. 3, 9 u. 4, 1. Sedul. carm. pasch. 3, 130: [[illi]] dolentes [[quantum]] in amissam coniugem deflent iuveni, [[tantum]] in reservatam [[sibi]] filiam gratulantur, Apollon. hist. 28.
}}
}}

Revision as of 09:06, 15 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

dē-flĕo: ēvi, ētum, 2, v. a. and n.
I Act.
   A To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.: deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleoclass.): te cinefactum deflevimus, Lucr. 3, 907: Numam, Ov. M. 15, 487: nuptam (Eurydicen), id. ib. 10, 12: inter nos impendentes casus deflevimus, Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31: eversionem civitatis, Quint. 3, 8, 12: aliena mala, id. 6, 1, 26 et saep.: Crassi mors a multis saepe defleta, Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: in deflenda nece, Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: dum assident, dum deflent, Tac. A. 16, 13: in amici sinu, Plin. Ep. 8, 16, 5.—
   (b)    Poet. with acc. and inf.: et minui deflevit onus dorsumque levari, Manil. 4, 748.—*
   B Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.—
II Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare): gravibus cogor deflere querelis, Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēflĕō,¹⁰ ēvī, ētum, ēre, tr.,
1 abst] pleurer abondamment : Prop. 1, 16, 13 ; Tac. Ann. 16, 13 ; Plin. Min. Ep. 8, 16, 5
2 avec acc. : a) pleurer qqn, qqch. : Lucr. 3, 907 ; Cic. Br. 329 ; mors a multis defleta Cic. de Or. 3, 9, mort déplorée par beaucoup || [avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; b) oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. deflerim = defleverim Stat. Th. 3, 204.

Latin > German (Georges)

dē-fleo, flēvī, flētum, ēre, I) v. tr.: A) jmd. od. etwas beweinen, 1) im allg.: α) leb. Wesen: illum, Plaut.: fratres aut filios aut parentes, Iustin.: non exstinctos, sed semet ipsos, Curt.: regem ingenti gemitu eiulatuque, Curt.: Vitellii et Veranii voce defletum (esse) Caesarem, Tac.: domi tuae iam defletus et conclamatus es, Apul. met. 1, 6; vgl. 2, 27. – β) lebl. Objj.: casum domini, Dict.: casus impendentes inter se, Cic.: aliena mala, Quint.: coniugis miserae discidium, Cic.: lugentur apud quosdam puerperia natique deflentur, Mela: iudiciorum vastitatem et fori, Cic.: sociae civitatis eversionem, Quint.: alcis mortem, Cic.: fratris necem, Quint.: in haec deflenda (in diesen Jammerzustand) prolapsi, Liv.: clamore lugubri alcis casum miserandum in modum, Dict.: ore suam deficiente necem (v. Schwan), Ov.: defl. ignominiam apud Sostratem, Curt.: cui (wem = von wem) non defleta est Ephyraeae flamma Crëusae, Ov. – m. folg. Infin., minui deflevit onus, Manil. 4, 748. – m. folg. quod (daß), Val. Max. 6, 2, 8. – absol., dum assident, dum deflent, Tac. ann. 16, 13: in amici sinu defl. (seinen Schmerz ausweinen), Plin. ep. 8, 16, 5. – 2) prägn., unter Weinen (mit Tränen od. Wehmut) etw. sprechen, -bekanntmachen, -vortragen, -erzählen, haec ubi deflevit, Verg.: haec (diesen Vorfall) quā miseratione deflebis (als Dichter), Plin. ep.: non illo ingenio, quo civilia bella deflevit (vom Geschichtschreiber), Sen.: u. so celebre carmen, quo Germanici suprema defleverat (betrauert hatte) = ein vielgelesenes Trauergedicht auf den Tod des Germanikus, Tac.: nunc summa deflenda est, hier können wir nur die Hauptereignisse mit Bedauern erzählen, Vell. – B) abweinen = durch Weinen trüben, oculos, Apul. met. 5, 7. – II) v. intr. sich abweinen, Prop. 1, 16, 13. Iustin. 18, 4, 13. Apul. met. 4, 35. Dict. 3, 9 u. 4, 1. Sedul. carm. pasch. 3, 130: illi dolentes quantum in amissam coniugem deflent iuveni, tantum in reservatam sibi filiam gratulantur, Apollon. hist. 28.