οὐρέω
καὶ ἤδη γε ἄπειμι παρὰ τὸν ἑταῖρον Κλεινίαν, ὅτι πυνθάνομαι χρόνου ἤδη ἀκάθαρτον εἶναι αὐτῷ τὴν γυναῖκα καὶ ταύτην νοσεῖν, ὅτι μὴ ῥεῖ. ὥστε οὐκέτι οὐδ' ἀναβαίνει αὐτήν, ἀλλ' ἄβατος καὶ ἀνήροτός ἐστιν → and now I depart for my companion, Cleinias since I have learned that for some time now his wife is unclean and she is ill because she does not flow, therefore he no longer sleeps with her but she is unavailable and untilled
English (LSJ)
(A), impf. ἐούρουν (προσ-) D.54.4; Ion.
A οὔρεον Hp.Epid.1.26.δ', or οὔρεσκον (v. infr.): fut. οὐρήσω ib.7.85; Att. -ήσομαι Ar. Pax1266: aor. ἐούρησα (ἐν-) Eup.45; Ion. οὔρησα Hp.Epid.1.26. έ: pf. ἐούρηκα (ἐν-) Ar.Lys.402: Ion. plpf. οὐρήκειν Hp.Epid.6.8.30:—Pass., Ion. aor. οὐρήθην Id.Prorrh.1.92, Coac.571: (οὖρον A):— make water, Hes.Op.729,758, Hdt.1.133, etc. 2 c. acc. rei, pass with the water, αἷμα Hp.Aph.4.80,81; οὔρεσκεν ὄφεις Ant.Lib.41:— Pass., τὸ οὐρούμενον, = οὔρημα, Hp.Coac.584, etc.; οὐρέεται μᾶλλον is more diuretic, Id.Vict.2.46, cf. Ath.1.32f, Orib.inc.4.28; οἶνος -εόμενος diuretic wine, Aret.CD1.4. 3 Act., act as diuretic, Id.CA1.10.
οὐρέω (B), (οὖρος B)
A watch, Sch.A.R.4.1614, EM54.31.
German (Pape)
[Seite 418] (von οὖρος, der Wächter), bewachen, Schol. Par. Ap. Rh. 4, 1614. = οὐρίζω, v. l. bei Soph. O. R. 696. impf. ἐούρουν, Urin lassen, pissen; μηδ' ἐπὶ κρηνάων οὐρεῖν, Hes. O. 760; μήτ' ἐν ὁδῷ, μήτ' ἐκτὸς ὁδοῦ προβάδην οὐρήσῃς, 731; Ar. Vesp. 394 Thesm. 611 u. öfter; fut. οὐρήσομαι, Par 1266; οὐρῆσαι ἀντίον ἄλλου, Her. 1, 133; Xen. Cyr. 1, 2, 16 u. Sp. – Auch τί, aus-, wegpissen, dah. pass., οἶνος μᾶλλον οὐρεῖται, Ath. I, 32 f. – Auch = Samen lassen, Ant. Lib. 41. – Der inf. soll nach den Gramm. οὐρῆν gelautet haben.
Greek (Liddell-Scott)
οὐρέω: Ἡσ., Ἀττ.· παρατ. ἐούρουν (προσ-) Δημ., Ἰων. οὔρεον Ἱππ. 976F, ἢ οὔρεσκον, ἰδὲ κατωτ.: μέλλ. οὐρήσω Ἱππ. 589. 42, Ἀττ. -ήσομαι Ἀριστοφ. Εἰρ. 1206: ἀόρ. ἐούρησα (ἐν) Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 12, Ἰων. οὔρησα Ἵππ.· πρκμ. ἐούρηκα (ἐν-) Ἀριστοφ. Λυσ. 402· Ἰων. ὑπερσ. οὐρήκειν Ἱππ. 1201F· - Παθ., Ἰων. ἀόρ. οὐρήθην ὁ αὐτ. 213F· (οὖρον). - Οὐρῶ, κανονικῶς «κατουρῶ», Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 727, 756, Ἡρόδ. 1. 133, κτλ.
2) μετ’ αἰτ. πράγμ., ἐκβάλλω μετὰ οὔρων, Ἱππ. Ἀφ. 1252· οὔρεσκον ὄφεις Ἀντών. Λιβ. 41. - Παθ., τὸ οὐρούμενον = οὔρημα Ἱππ. 216C, κτλ. ΙΙ. ἐκσπερματίζω ὡς τὸ Λατ. meieresemen emittere, τὴν γονὴν οὐρεῖν, Foës. Oecon. Hipp.
French (Bailly abrégé)
1-ῶ :
impf. ἐούρουν, f. οὐρήσω, att. οὐρήσομαι, ao. ἐούρησα, pf. ἐούρηκα;
uriner.
Étymologie: οὖρον¹.
2-ῶ :
avoir une heureuse navigation.
Étymologie: οὖρος².
Greek Monotonic
οὐρέω: (οὖρον), παρατ. ἐούρουν, μέλ. -ήσομαι· ουρώ, κατουρώ, σε Ησίοδ., Ηρόδ.
Russian (Dvoretsky)
οὐρέω: (impf. ἐούρουν, fut. οὐρήσω - атт. οὐρήσομαι, aor. ἐούρησα - атт. οὔρησα, pf. ἐούρηκα) испускать мочу Hes., Her., Arph., Xen., Arst.
Middle Liddell
to make water, Hes., Hdt.
Frisk Etymology German
οὐρέω: {houréō}
Forms: Ipf. ἐούρουν, Aor. οὐρῆσαι, Fut. -ήσω, -ήσομαι, Perf. ἐούρηκα,
Grammar: v.
Meaning: harnen (ion. att. seit Hes.).
Composita : auch m. Präfix wie ἐν-, ἐξ-, προσ-, κατ-,
Derivative: Davon (ἐξ-, ἀπ-)οὔρησις f. das Harnen, -ητήρ m., -ήθρα, ion. -η Harnröhre, -ημα n. Harn, -ητικός oft harnend, harntreibend (Hp., Arist. u.a.); auch als Rückbildung οὖρον n. Harn (Hdt., Hp., Thphr.), wozu u.a. δυσουρέω schwer harnen, -ία f. Harnbeschwerde (Mediz. u.a.) wie von *δύσουρος. Von οὖρον od. οὐρέω : οὐράνη f. Nachttopf (A.Fr., S.Fr.), = οὐρητήρ (Poll.)
Etymology : Iterativ-intensive Bildung *ϝορσέω zum primären Wz.präs. in aind. várṣati regnen (idg. *u̯érseti), euphemistischer Ausdruck für ὀμείχω (Wackernagel KZ 29, 129 = Kl. Schr. 1, 632); vgl. οὐρανός und ἕρση. Weitere Formen m. reicher Lit. bei WP. 1, 268f., Pok. 80f., W.-Hofmann s. ūrīna. Zu ūrīna noch Scheller Mus. Helv. 18, 140ff.
Page 2,447
