dissimilis
Latin > English
dissimilis dissimile, dissimilior -or -us, dissimillimus -a -um ADJ :: unlike, different, dissimilar
Latin > English (Lewis & Short)
dis-sĭmĭlis: e, adj.,
I unlike, dissimilar, different (as the opp. of similis and consimilis, v. 3. dis, II.; cf.: dispar, impar, absimilis; very freq. and class.).—Constr. with the gen., dat., with atque, et, inter se, or absol. (for this variety in the construction, cf. esp. Cic. Brut. 81 fin. to 83 med.).
(a) With gen.: (P. Crassus) dum Cyri et Alexandri similis esse voluit, et L. Crassi et multorum Crassorum inventus est dissimillimus, Cic. Brut. 81 fin.. alicujus dissimilis in tribunatu reliquaque omni vita, id. ib. 34, 129; so, Scetani, Hor. S. 1, 4, 112: artificium hoc ceterorum, Cic. de Or. 2, 19, 83: offensio odii, id. ib. 2, 51 fin.: cives tui, id. Fam. 10, 6, 3; cf. sui, id. Phil. 2, 24, 59; id. de Or. 3, 7, 26; id. Brut. 93, 320; Ov. M. 11, 273 al.; cf. also under
(d) .—
(b) With dat.: nihil tam dissimile quam Cotta Sulpicio, Cic. Brut. 56: quis homini, id. Fin. 5, 22, 62: illa contentio huic judicio, id. Sull. 17, 49: hoc superiori, id. Fin. 4, 6, 15: proximo, id. Ac. 2, 33, 105: tam fortibus ausis, Verg. A. 9, 282: hoc illi, Hor. S. 1, 6, 49.—
(g) With atque or et, Lucr. 1, 504; cf.: aut quiescendum, quod est non dissimile atque ire in Solonium aut Antium; aut, etc., Cic. Att. 2, 3, 3; and: haec consilia non sunt dissimilia, ac si quis aegro, etc., Liv. 5, 5 fin.: dissimilis est militum causa et tua, Cic. Phil. 2, 24, 59; id. Planc. 28, 68; id. Brut. 82, 285.—
(d) With inter se: dissimiles longe inter se variosque colores, Lucr. 2, 783; 2, 720; Cic. de Or. 3, 7, 25 sq.; id. Brut. 82 fin. sq.; Quint. 9, 4, 17 al.; cf.: cum inter vos in dicendo dissimillimi sitis, Cic. de Or. 2, 29; and in a twofold construction: qui sunt et inter se dissimiles et aliorum, id. Brut. 83, 287.—（ε) Absol.: dissimillimi motus, Cic. Rep. 1, 14: voces, id. ib. 2, 42: eos, qui nascuntur eodem tempore, posse in dissimiles incidere naturas propter caeli dissimilitudinem, id. Div. 2, 44 fin. et saep.: hac in re multum dissimiles, Hor. Ep. 1, 10, 3: quid sit in quoque dissimile, Quint. 5, 13, 23: pro dissimillimo, Plin. Ep. 1, 5, 9 al.—（ζ) With in and acc.: aetate et forma, haud dissimili in dominum erat, to his master, i. e. so as to pass for his master, Tac. A. 2, 39.—（η) With ab: dissimilis valde ab omnibus, Vulg. Dan. 7, 19.—Hence, dissĭmĭlĭter, adv., differently, in a different manner (rarely): efficere voluptates, Cic. Fin. 2, 3, 10; Sall. J. 89, 6; Gell. 18, 12, 3 al.—With dat.: haud dissimiliter navibus sine gubernaculo vagis, Liv. 27, 48, 11.
Latin > French (Gaffiot 2016)
dissĭmĭlis,⁹ e, dissemblable, différent : alicujus Cic. Br. 282 ; alicui Cic. Fin. 5, 62, différent de qqn ; sui dissimilior fiebat Cic. Br. 320, il devenait plus différent de lui-même ; quod non est dissimile atque ire... Cic. Att. 2, 3, 3, c’est comme si on allait, cf. Liv. 5, 5, 12 ; dissimilis est militum causa et tua Cic. Phil. 2, 59, la cause de l’armée diffère de la tienne ; dissimillimi inter se Zeuxis et Apelles Cic. de Or. 3, 26, Zeuxis et Apelle diffèrent entre eux au plus haut point [surtout Zuxis...] ; forma haud dissimili in dominum Tac. Ann. 2, 39, ayant des traits fort peu différents par rapport à... = qui le rapprochaient beaucoup de son maître.
Latin > German (Georges)
dis-similis, e, Adi. m. Compar. u. Superl., unähnlich, ungleichartig (Ggstz. similis, consimilis), α) m. Genet.: verum tamen fuit tum sui dissimilis, Cic.: Scetani dissimilis sis, Hor.: artificium esse hoc quoddam non dissimile ceterorum, Cic.: quicquam dispar sui atque dissimile, Cic.: sui dissimilior videbatur fieri cotidie, Cic.: cives tui dissimillimi, Cic. – β) m. Dat.: quis est tam dissimilis homini, qui non etc., Cic.: nihil tam dissimile quam Cotta Sulpicio, Cic.: et erat huic iudicio longe dissimilis illa contentio, Cic.: heu, quam dissimilis exitus initiis adest, Sen. rhet. – γ) m. ab u. Abl., non dissimilis ab eo, Lact. de mort. pers. 8, 1: Flacci epistularum libri titulo tantum dissimiles a sermonum (sc. libris) sunt, Porphyr. Hor. ep. 1, 1 in. – δ) m. inter se: dissimiles longe inter se variique colores, Lucr.: horum ornatus sunt inter se dissimili disparique ratione, Vitr.: duo fuerunt per idem tempus dissimiles inter se, sed Attici tamen, Cic.: cum inter vos in dicendo dissimillimi sitis, Cic. – m. inter se u. m. Genet., qui sunt et inter se dissimiles et aliorum, Cic. – ε) m. in u. Akk.: aetate et formā haud dissimili in dominum erat, nicht un. gehalten gegen den H., ziemlich ähnlich dem H., Tac. ann. 2, 39. – ζ) m. in u. Abl., hac in re una multum dissimiles, Hor. ep. 1, 10, 3. – η) m. atque (ac), quam u. et: quod non est dissimile atque ire in Solonium aut Antium, Cic.: etsi erat non dissimile atque Alexandriae genus aedificiorum, Auct. b. Alex.: nec dissimilis ibi adversus victos quam in priores clementia Caesaris fuit, Vell.: dissimilis est militum causa et tua, Cic. – u. m. tam... quam, zB. quid est tam dissimile, quam Demosthenes et Lysias, Cic. – θ) m. Abl. (an), dissimilis moribus, Sall.: fide patri dissimillimus, Vell. – ι) absol.: naturae dissimiles, Cic.: Gallis Hispanisque scuta eiusdem formae fere erant, dispares (an Größe) ac dissimiles (an Gestalt) gladii, Liv.: hi dispari genere, dissimili linguā (Sprache), Sall.: dissimillimi motus, Cic.: labor voluptasque dissimillima naturā (ihrem Wesen nach ganz verschiedene Zustände) societate quādam inter se naturali sunt iuncta, Liv.
