ἐπιτρύζω
ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → a man who is incapable of entering into partnership, or who is so self-sufficing that he has no need to do so, is no part of a state, so that he must be either a lower animal or a god | whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
A squeak beside or over, πέμφιγες -τρύζουσι θανόντα Euph. 134; τό μοι τελχῖνες -τρύζουσιν mutter, Call.Aet.Oxy.2079 Fr.1.1, cf. Hsch.; μῦς -τρύξας τινί Babr.112.8 : abs., [τέττιξ] ἁβρὸν ἐ. chirps, AP6.54 (Paul. Sil.). (In part perh. f.l.for -τρίζω.)
German (Pape)
[Seite 997] (s. τρύζω), dazu schwirren, von der τέττιξ, Paul. Sil. 48 (VI, 54); ἐπιτρύξας, von der Maus, Babr. 112, 8.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιτρύζω: ἐπιγογγύζω, τῷ δ’ ὁ μῦς ἐπιτρύξας Βαβρ. 42. 8, Ἡσύχ.: ἀπολ., ἐπὶ τέττιγος, τερετίζω μετά τι, Ἀνθ. Π. 6. 54.
French (Bailly abrégé)
seul. prés.
bourdonner, faire un bruit léger.
Étymologie: ἐπί, τρύζω.
Greek Monolingual
ἐπιτρύζω (Α)
1. γογγύζω, ψιθυρίζω επί πλέον ή κατόπιν
2. (για τζιτζίκι) τερετίζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + τρύζω «μουρμουρίζω»].
