κρατευταί
καλῶς γέ μου τὸν υἱὸν ὦ Στιλβωνίδη εὑρὼν ἀπιόντ' ἀπὸ γυμνασίου λελουμένον οὐκ ἔκυσας, οὐ προσεῖπας, οὐ προσηγάγου, οὐκ ὠρχιπέδισας, ὢν ἐμοὶ πατρικὸς φίλος → Ah! Is this well done, Stilbonides? You met my son coming from the bath after the gymnasium and you neither spoke to him, nor kissed him, nor took him with you, nor ever once felt his balls. Would anyone call you an old friend of mine?
English (LSJ)
ῶν, οἱ,
A stone or metal blocks on which a spit rests, Il.9.214, cf. Sch., Paus.Gr.Fr.236; μολύβδινοι κ. Eup.171, cf. IG22.1425.388 (written κραδευταί ib.1425.415, 1541.20). 2 in Archit., stones which support a pavement, ib.7.3073.105, al.(Lebad.). 3 leaden pigs of specified weight, IG12.371.13.
Greek (Liddell-Scott)
κρᾰτευταί: -ῶν, οἱ, αἱ βάσεις, ἐφ’ ὧν οἱ ὀβελοὶ τίθενται πρὸς ὄπτησιν, πάσσε δ’ ἁλὸς θείοιο, κρατευτάων ἐπαείρας, «τῶν βάσεων, ὅ ἐστι τῶν λίθων ἐφ’ ὧν οἱ ὀβελίσκοι τίθενται ὀπτωμένων τῶν κρεῶν» Σχόλ., Ἰλ. Ι. 214, ἔνθα ἴδε Spitzn· μολύβδιναι κρ. Εὔπολ. ἐν «Κόλαξι» 22: ― ὡσαύτως κρᾰτευτήριον, τό, ἢ κρατευτήρια, τά, Πολυδ. Ϛ΄, 89, Ι΄, 97.
French (Bailly abrégé)
ῶν (οἱ) :
sorte de chenets en pierre ou en fer pour soutenir la broche.
Étymologie: κρατέω.
English (Autenrieth)
explained by Aristarchus as head-stones, on which the spits were rested in roasting meat; cf. our ‘fire-dogs,’ ‘andirons.’ Possibly the shape was like the horns (κέρας) on the altar in cut No. 95. Il. 9.214†.
Greek Monotonic
κρᾰτευταί: -ῶν, οἱ, βάσεις ή σκελετός πάνω στον οποίο γυρνούσαν οι σούβλες, σε Ομήρ. Ιλ. (αμφίβ. προέλ.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κρατευταί -ῶν, οἱ [~ κράτος?] stutten.
Russian (Dvoretsky)
κρᾰτευταί: οἱ подставка для вертела Hom.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m. pl.
Meaning: stone or metal blocks on both sides of the altar on which the spits rested (I 214, Eup., Att. inscr.; Chapouthier Rev. Ét. anc. 43, 12ff.); also support of a pavement (Lebadea).
Other forms: κραδαυταί Att. inscr. (Solmsen KZ42, 221ff.).
Derivatives: κρατευτήρια pl. id. (Poll. 6, 89; after the nom. instr. in -τήριον).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: The connection of Fick KZ 22, 230 with κράτος, κρατύς and τελευτή leads nowhere; cf. Aristarchus: ἀπὸ τοῦ διακρατεῖσθαι τοὺς ὀβελίσκους ἐπὶ τούτων (τῶν βάσεων) κειμένους. Also an assumed verb κρατεύω = κρατύνω make fest (?) does not help. The rare by-form κραδευταί (Att. inscr.; cf. Solmsen KZ 42, 221 ff.) cannot be explained as folketymological transformation after κραδάω; the other way round does not give a solution either. Fur. 181 concludes rightly to a loan, with δ \/ τ, esp. as βασκευταί is also clearly a foreign loan.
Middle Liddell
the forked stand or frame on which a spit turns, Il. [deriv. uncertain]
Frisk Etymology German
κρατευταί: {krateutaí}
Grammar: m. pl.
Meaning: ‘Stützsteine, (tönerne) Aufsätze an beiden Seiten des Opferaltars als Stützen für die Bratspieße’ (I 214, Eup., att. Inschr.; Chapouthier Rev. ét. anc. 43, 12ff.), auch Stützsteine eines Pflasters (Lebadea), Bleigänse (att. Inschr.).
Derivative: Davon κρατευτήρια pl. ib. (Poll. 6, 89; nach den Nom. instr. auf -τήριον).
Etymology : Letzten Endes wohl mit Fick KZ 22, 230 zu κράτος, κρατύς wie τελευτή zu τέλος; vgl. Aristarch: ἀπὸ τοῦ διακρατεῖσθαι τοὺς ὀβελίσκους ἐπὶ τούτων (τῶν βάσεων) κειμένους. Als Zwischenglied mag ein Verb κρατεύω (κεκ[ράτ]ευκα nur IG 14, 1794) = κρατύνω fest machen, befestigen gedient haben; vgl. noch den maked. PN Κρατεύας. Die seltene Nebenform κραδευταί (att. Inschr.; vgl. Solmsen KZ 42, 221 ff.) ist als volksetymologische Umwandlung nach κραδάω, -αίνω verständlich. Anders Schwyzer 257 mit G.Meyer und Brugmann: κρατ-aus κραδ- durch Assimilation oder (Brugmann) Volksetymologie. Einzelheiten bei Fraenkel Nom. ag. 1, 20 A. 1.
Page 2,8
