πελίχνη
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
ἡ, A = πέλλα 1, Alcm.74 B, Seleuc. and Euphron. ap. Ath. 11.495c.
German (Pape)
[Seite 551] ἡ, dim. von πελίκη, Alcman bei Ath. III, 111 d, vgl. XI, 495 b, wo sich, wie bei πελίκη, die Erklärungen κύλιξ u. χόες finden.
Greek (Liddell-Scott)
πελίχνη: ἡ, ἴδε ἐν λ. πέλλα.
Greek Monolingual
ἡ, Α
η πέλλα (Ι).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πέλιξ + υποκορ. κατάλ. -ίχνη (πρβλ. κύλιξ: κυλίχνη)].
