κιναιδία
ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → a man who is incapable of entering into partnership, or who is so self-sufficing that he has no need to do so, is no part of a state, so that he must be either a lower animal or a god | whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ἡ, A = κιναιδεία, Aeschin.2.99, Luc.Demon.50, D.C.45.26.
German (Pape)
[Seite 1438] ἡ, das unzüchtige Leben u. Treiben eines κίναιδος, unnatürliche Wollust; neben αἰσχρουργία Aesch. 2, 99; Luc. Dem. 50.
Greek (Liddell-Scott)
κῐναιδία: ἡ, = κιναιδεία, Αἰσχίν. 41. 13, Λουκ.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
débauche contre nature.
Étymologie: κίναιδος.
Greek Monolingual
κιναιδία, ἡ (Α) κίναιδος
1. κιναιδεία
2. η αναίσχυντη και κακοήθης συμπεριφορά.
Greek Monotonic
κῐναιδία: ἡ, λαγνεία, πόθος, σαρκική επιθυμία, σε Λουκ.
Russian (Dvoretsky)
κῐναιδία: ἡ кинедия, противоестественный разврат Aeschin., Luc.
Middle Liddell
κῐναιδία, ἡ,
lust, Aeschin., Luc. [from κί˘ναιδος]
