ἐξαγγελτικός
Ubi idem et maximus et honestissimus amor est, aliquando praestat morte jungi, quam vita distrahi → Where indeed the greatest and most honourable love exists, it is much better to be joined by death, than separated by life.
English (LSJ)
ή, όν, A conveying information, Arist.Pr.903a24. 2 expressive, c. gen., ὀνόματα τῶν θείων διακόσμων Procl.in Cra.p.72 P. 3 apt to tell tales, gossiping, Arist.Rh.1384b5.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I de pers.
1 que revela secretos ajenos, murmurador ἐξαγγελτικοὶ δὲ οἵ τε ἠδικημένοι son dados a la murmuración los que han sufrido injusticia Arist.Rh.1384b7, cf. 11
•subst. ὁ ἐ. Arist.Rh.1384b5.
2 que revela sus sentimientos, abierto, sincero περὶ τὸν λογισμὸν ἐλευθέριος καὶ ἐ. Dor.Ab.V.Dosith.7.
II en rel. c. fenóm. auditivos y lingüíst.
1 transmisor de la audición (ὁ τῆς ἀκοῆς πόρος) ἐ. δὲ μᾶλλον τῇ διανοίᾳ (el conducto auditivo) es mejor transmisor al pensamiento durante la noche, Arist.Pr.903a24.
2 capaz de expresar, significativo τὸ μὴ εὑρεῖν ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς ῥήμασι μηδεμίαν φωνὴν ἐξαγγελτικὴν τῆς ἐμφάσεως τῆς ἐνθεωρουμένης τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ Gr.Nyss.Hom.in Cant.390.17
•significativo, revelador a veces c. sent. casi místico, c. gen. τὰ τῶν πραγμάτων ἐξαγγελτικὰ ῥήματα Anon.Hier.Luc.2.55, ὀνόματα τῶν θείων διακόσμων ἐξαγγελτικὰ τῆς ἰδιότητος αὐτῶν Procl.in Cra.p.72, τῆς θείας σιγῆς Dion.Ar.DN 4.1, dicho del Hijo ἐ. τῶν παρ' αὐτοῦ λαλουμένων Cyr.Al.M.75.320C
•subst. τὸ ἐ. Gr.Naz.M.36.129A.
3 expresivo subst. τὸ ἐ. expresión, forma de expresión, interpretación dividida en «instrumental, vocal y escénica», Aristid.Quint.6.20, 21.
German (Pape)
[Seite 861] ή, όν, zum Verkündigen, Berichten geschickt, verrathend, Arist. rhet. 2, 6 probl. 11, 33 u. Sp.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
enclin à bavarder.
Étymologie: ἐξαγγέλλω.
Russian (Dvoretsky)
ἐξαγγελτικός:
1 распространяющий вести или слухи: ἐξαγγελτικοὶ οἱ ἠδικημένοι Arst. пострадавшие любят рассказывать (о причиненных им несправедливостях);
2 сообщающий, уведомляющий: ἐ. τῇ διανοίᾳ Arst. (об органах чувств) доводящий до сознания.
Greek (Liddell-Scott)
ἐξαγγελτικός: -ή, -όν, φέρων ἀγγελίαν, ὁ ἐξαγγέλλων, Ἀριστ. Προβλ. 11. 33, 4. 2) ὁ ἀγαπῶν νὰ ἐξαγγέλλῃ, ὁ αὐτ. Ρητ. 2. 6, 20.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α ἐξαγγελτικός, -ή, -όν)
ο κατάλληλος ή αρμόδιος να αναγγέλλει, να φέρνει αγγελίες, εξαγγελτήριος, ειδοποιητήριος
νεοελλ.
μουσ. «εξαγγελτικό μοτίβο» — το θέμα που χαρακτηρίζει ένα πρόσωπο στο μουσικό δράμα
αρχ.
1. αυτός που φέρνει αγγελία, είδηση, πληροφορία
2. (με γεν.) εκφραστικός («ὀνόματα τῶν θείων διακόσμων ἐξαγγελτικά», Πρόκλ.)
3. συνεκδ. φλύαρος, κουτσομπόλης («ἐξαγγελτικοὶ οἱ κακολόγοι», Αριστοτ.).
