contemptus

Latin > English

contemptus contempta -um, contemptior -or -us, contemptissimus -a -um ADJ :: despised, despicable, paltry, mean; contemptible, vile
contemptus contemptus contemptus N M :: contempt/scorn/despising (act/state); ignominy; disregard; object of contempt

Latin > English (Lewis & Short)

contemptus: (-temt-), a, um,
I Part. and P. a., from contemno.
contemptus: (-temt-), ūs, m. contemno,
I a despising, contemning; contempt, scorn (first freq. since the Aug. per., but esp. so in Quint.; perh. never in Cic., for in Sen. Tranq. 11, 4, prob. the thought only is Ciceronian).
I Act., a despising: (naribus labrisque) derisus, contemptus, fastidium significari solet, Quint. 11, 3, 80: pecuniae, id. 7, 2, 30: operis, id. 2, 4, 16: operis et hominum, id. 11, 3, 136: opinionis, id. 12, 1, 12: doloris, id. 12, 2, 30 et saep.: ambitionis, Tac. A. 6, 45: famae, id. ib. 4, 38 fin.; cf.: omnis infamiae, Suet. Ner. 39: sui alienique, Tac. Or. 29: sui, Suet. Vit. 14.—Plur.: hunc superbum apparatum ... sequebantur contemptus omnium hominum, Liv. 24, 5, 5.—
II Pass., a being despised: turpis enim ferme contemptus et acris egestas, Lucr. 3, 65: atque ego contemptūs essem patientior hujus, etc., Ov. M. 13, 859: contemptu inter socios nomen Romanum laborare, Liv. 6, 2, 4; cf. Quint. 12, 8, 14: si contemptum ex humilitate tulerit, id. 5, 14, 30; Ov. M. 2, 527 al.— In plur., Lucr. 5, 831 and 1277.—
   B Transf., an object of contempt, in phrase contemptui esse or habere, to despise: plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est, is despised, Caes. B. G. 2, 30: eviluit, ut contemptui esset, Suet. Claud. 15: ceteras (caerimonias) contemptui habuit, id. Aug. 93 init.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) contemptus,¹¹ a, um,
1 part. de contemno
2 adj^t, dont on ne tient pas compte, méprisable : quæ vox potest esse contemptior quam Milonis ? Cic. CM 27, y a-t-il parole plus méprisable que celle-ci de Milon ? contemptissimi consules Cic. Sest. 36, les consuls les plus méprisables.
(2) contemptŭs,¹⁰ ūs, m.,
1 action de mépriser, mépris : Liv. 24, 5, 5 ; Quint. 11, 3, 80 ; Tac. Ann. 6, 45
2 fait d’être méprisé : Lucr. 3, 65 ; Liv. 4, 3, 8 ; 6, 2, 4 ; contemptui esse alicui Cæs. G. 2, 30, 4, être objet de mépris pour qqn.

Latin > German (Georges)

(1) contemptus¹, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (contemno), geringschätzig, nicht beachtenswert, der Beachtung unwert, dah. unbedeutend, ärmlich, u. nur in diesem Sinne = verächtlich, a) v. lebl. Subjj.: vita c. ac sordida, Cic.: abiecta atque c. condicio, Val. Max.: res tam humilis tamque c., Cic.: o quam res est contempta homo! Sen. – quae vox potest esse contemptior, quam Milonis Crotoniatae? Cic.: nihil contemptius neque infirmius, si sint, qui contemnant, Liv. – contemptissimae escae et potiones, Cic.: contemptissima inopia, Val. Max.: contemptissima inertia, Suet. – b) v. Pers.: homo c. et abiectus, Cic.: orator non c., Cic.: e contemptis metuendi, Tac.: alqm pro contempto habere, Suet.: se ex contempto metuendum efficere, Sall. fr. – contemptior in dies et invisior, Suet. – contemptissimi consules, Cic. – m. Abl. (durch), quo contemptior paucitate ipsā ordo (patrum) esset, Liv. – mit per u. Akk., zugl. m. Dat. (wem?), per avaritiam ac sordem contemptus exercitui invisusque, Tac. – mit ob u. Akk., ob quae non contemptior omnibus quam invisior fuit, Iustin. – m. Adv. (wo?), imperiosus intra limen atque impotens, humilis foris et tam contemptus quam contemnens, Sen.
(2) contemptus², ūs, m. (contemno), die Geringschätzung eines Ggstds., Gleichgültigkeit gegen etwas u. nur in diesem Sinne die Verachtung, a) passiv = das Nichtgeachtet sein, non odio solum apud hostes, sed contemptu etiam inter socios nomen Romanum laborare, Liv. – m. prae (vor = im Vergleich zu) u. Abl., plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est, Caes. – Plur., Lucr. 5, 830 u. 1276. – b) aktiv = das Nichtachten, pecuniae, Quint. u. Aur. Vict.: doloris, Quint.: mortis, Sen.: moriendi, Tac.: sui alienique, Tac.: deorum (Ggstz. cultus), Lact.: vitae contemptum prae se ferre, Sen.: offendet te superbus contemptu, Sen. – Plur., contemptus omnium hominum, Liv. 24, 5, 5. – / Metaplast. Dat. contempto, Lampr. Commod. 3, 9 (wo fieret contempto).