φυά
συνετῶν μὲν ἀνδρῶν, πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι → it is the part of prudent men, before difficulties arise, to provide against their arising; and of courageous men to deal with them when they have arisen
English (Slater)
φῠά (-ᾶς, -ᾷ, -άν.)
a nature (dat. only) σοφὸς ὁ πολλὰ εἰδὼς φυᾷ (O. 2.86) τὸ δὲ φυᾷ κράτιστον ἅπαν (O. 9.100) “φυᾷ τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει ἐκ πατέρων παισὶ λῆμα” (P. 8.44) χρὴ δ' ἐν εὐθείαις ὁδοῖς στείχοντα μάρνασθαι φυᾷ (“nach seiner Natur,” Dornseiff) (N. 1.25) φυᾷ δ' ἕκαστος διαφέρομεν (N. 7.54)
b esp.,
I bodily nature, stature “τὸν μὲν ἄρρηκτον φυάν, ὥσπερ τόδε δέρμα με νῦν περιπλανᾶται θηρός” (Herakles speaks of Aias) (I. 6.47) σθένει τ' ἔκπαγλος ἰδεῖν τε μορφάεις, ἄγει τ ἀρετὰν οὐκ αἴσχιον φυᾶς (I. 7.22) ἑάν τ' ἔφανεν φυάν (sc. Ἡρακλέης) Πα. 2. 12. πρὸς εὐάνθεμον δ' ὅτε φυὰν λάχναι νιν μέλαν γένειον ἔρεφον (i. e. physical maturity) (O. 1.67)
II body, frame ἐμβάλλων τ' ἐριπλεύρῳ φυᾷ κέντρον αἰανὲς (of oxen) (P. 4.235)
Greek Monolingual
ἡ, Α
βλ. φυή.
Russian (Dvoretsky)
φυά: (ᾱ) ἡ дор. = φυή.
