δίστομος
διὸ δὴ πᾶς ἀνὴρ σπουδαῖος τῶν ὄντων σπουδαίων πέρι πολλοῦ δεῖ μὴ γράψας ποτὲ ἐν ἀνθρώποις εἰς φθόνον καὶ ἀπορίαν καταβαλεῖ → And this is the reason why every serious man in dealing with really serious subjects carefully avoids writing, lest thereby he may possibly cast them as a prey to the envy and stupidity of the public | Therefore every man of worth, when dealing with matters of worth, will be far from exposing them to ill feeling and misunderstanding among men by committing them to writing
English (LSJ)
ον, (στόμα)
A double-mouthed, with two entrances, πέτρα S.Ph.16; δ. ὁδοί double-branching roads, Id.OC 900; so of rivers with two mouths, Plb.34.10.5; with two harbours, Hsch. II of a weapon, two-edged, ξίφος E.Hel.983; πελέκεως γένυς Id.Fr.530.5.
German (Pape)
[Seite 643] doppelmündig; πέτρα, mit zwei Ausgängen, Soph. Phil. 16; ὁδοί O. R. 904, Doppelwege, die in einen zusammenlaufen; von Flüssen, Pol. 34, 10, 5; διῶρυξ Strab. XVII p. 809. Auch = zweischneidig, ξίφος, φάσγανον, Eur. Hel. 989 Or. 1303; μάχαιρα, N. T.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
propr. à deux bouches, càd :
1 à deux embouchures, à deux ouvertures;
2 à deux tranchants.
Étymologie: δίς, στόμα.
Spanish (DGE)
-ον
I 1de boca doble ref. cuevas, caminos, etc. con una doble entrada o salida πέτρα S.Ph.16, δίστομοι ὁδοί caminos que concurren de una bifurcación, S.OC 900, de un lugar Φλιά δ. PIFAO 2.31.8 (II d.C.) en BL 8.152, de Epidauro, Hsch.
•de ríos con doble desembocadura Plb.34.10.5, Str.3.1.9, 4.3.3, Arr.An.5.4.1, Nonn.D.26.225, διῶρυξ Str.17.1.35, πηγή Nonn.D.3.165
•subst. τὸ δ. doble boca, doble desembocadura n. de un dispositivo que daba salida a sendos canales de irrigación, en el n. pr. Πτολεμαὶς ἡ ἐπὶ τοῦ Διστόμου Ptolemaide sobre la doble boca otro n. de Πτολεμαὶς Ὅρμου en el Fayum PMich.Zen.48.3 (III a.C.)
•de dos bocas de una serpiente con dos cabezas ἀμφίσβαινα Nonn.D.5.146.
2 de armas de doble filo ξίφος E.Hel.983, 1044, cf. Procop.Arc.7.15, φάσγανα E.Or.1303, πελέκεως ... γένυς E.Fr.530.5, cf. Hld.3.1.3, μάχαιρα LXX Pr.5.4, Ep.Hebr.4.12, Clem.Al.Paed.3.11.68, ῥομφαία LXX Ps.149.6, Apoc.1.16, 2.12, ἀξίναι Sch.Er.Il.23.851.
3 fig. dudoso, ambiguo χάρις Gr.Naz.M.37.775A.
II subst. ἡ δ. hacha de doble filo δίστομον ἀντιβίην Κορυβαντίδα τινάσσων Nonn.D.30.141.
English (Strong)
from δίς and στόμα; double-edged: with two edges, two-edged.
English (Thayer)
δίστομον (δίς and στόμα), having a double mouth, as a river, Polybius 34,10, 5; (ὁδοί i. e. branching, Sophocles O. C. 900). As στόμα is used of the edge of a sword and of other weapons, so δίστομος has the meaning two-edged: used of a sword in ξίφος, Euripides, Hel. 983.
Greek Monolingual
-η, ο (AM δίστομος, -ον)
(για μαχαίρια και άλλα αιχμηρά όργανα) αυτός που έχει δύο κόψεις, δίκοπος
αρχ.
(για σπήλαια, ποταμούς κ.λπ.) εκείνος που έχει δύο στόμια
νεοελλ.
1. το αρσ. ως ουσ. ο δίστομος
σύνθετο ρόδινο ασκίδιο που ζει προσκολλημένο σε πέτρες, φύκια και υδρόζωα
2. το ουδ. ως ουσ. το δίστομο
παρασιτικό σκουλήκι της οικογένειας τών διστομιδών.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δι- + -στομος < στόμα.
Greek Monotonic
δίστομος: -ον (στόμα),·
I. αυτός που έχει δύο στόματα, αυτός που έχει δύο εισόδους, σε Σοφ.· δίστομοι ὁδοί, δρόμοι που χωρίζονται στα δύο, που διακλαδίζονται, στον ίδ.
II. λέγεται για όπλο, δίκοπος, αυτός που έχει δύο αιχμές, δίστομος, σε Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
δίστομος:
1) имеющий два отверстия или входа (πέτρα Soph.);
2) имеющий, два устья (sc. ποταμός Polyb.);
3) раздваивающийся: ἔνθα δίστομοι συμβάλλουσιν ὁδοί Soph. где сходятся две дороги;
4) обоюдоострый (φάσγανον Eur.).
Middle Liddell
δί-στομος, ον adj στόμα
I. double-mouthed, with two entrances, Soph.; δίστομοι ὁδοί branching roads, Soph.
II. of a weapon, two-edged, Eur.
