τρυγώ
οὐκ ἐπιλογιζόμενος ὅτι ἅμα μὲν ὀδύρῃ τὴν ἀναισθησίαν, ἅμα δὲ ἀλγεῖς ἐπὶ σήψεσι καὶ στερήσει τῶν ἡδέων, ὥσπερ εἰς ἕτερον ζῆν ἀποθανούμενος, ἀλλ᾿ οὐκ εἰς παντελῆ μεταβαλῶν ἀναισθησίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῇ πρὸ τῆς γενέσεως → you do not consider that you are at one and the same time lamenting your want of sensation, and pained at the idea of your rotting away, and of being deprived of what is pleasant, as if you are to die and live in another state, and not to pass into insensibility complete, and the same as that before you were born
Greek Monolingual
(I)
-άω, ΝΑ
βλ. τρυγώ.
(II)
-έω, Α
1. (κατά τον Ησύχ.) ξηραίνω
2. μτγν. τ. του τρυγῶ (Ι).
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. τρυγώ].
(III)
-όω, Α
τρυγώ.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. του ρ. τρυγῶ (Ι), κατά τα συνηρημένα σε -ῶ /-όω].
τρυγῶ, -άω, ΝΜΑ
1. συγκομίζω ώριμους καρπούς και ιδίως σταφύλια
2. μτφ. αποσπώ χρήματα από κάποιον εκμεταλλευόμενος την αγάπη που μού δείχνει, απομυζώ, βυζαίνω (α. «κάνει πως τον αγαπάει και τον τρυγάει» β. «καὶ νῦν τρυγῶσι αὐτόν», Λουκιαν.)
νεοελλ.
1. (κατ' επέκτ.) συλλέγω το μέλι από τις κυψέλες
2. μτφ. απολαμβάνω ερωτικές χαρές («να τρυγήσω τα φιλιά της»)
αρχ.
παροιμ. «ἐρήμους τρυγᾱν»
(ενν. ἀμπέλους) (συλλέγω σταφύλια από αφύλακτο αμπέλι) λέγεται για εκείνους που επιδεικνύουν τόλμη εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτε το επίφοβο, για τους ψευτοπαληκαράδες.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. λ., η οποία πιθανότατα συνδέεται με τον τ. τρύξ (βλ. λ. τρύγα). Το ρ. τρυγῶ χρησιμοποιείται τόσο με τη γενική σημ. «συλλέγω καρπούς» όσο και με την ειδικότερη «μαζεύω σταφύλια», ενώ ορισμένοι τ. της οικογένειας εμφανίζουν σημασίες σχετικές με την έννοια της ξηρότητας (πρβλ. ὀτρύγη, χόρτος, καλάμη, τρύγω «ξηραίνομαι», τρυγῶ (ΙΙ) «ξηραίνω», τρυγαβόλιον «αποθήκη στην οποία φυλάσσονται οι ξηροί καρποί»].
