contamino

Latin > English

contamino contaminare, contaminavi, contaminatus V TRANS :: corrupt, defile (w/filth/intercourse), stain, befoul spoil; ruin, dishonor
contamino contamino contaminare, contaminavi, contaminatus V TRANS :: debase w/mixture of inferior material; contaminate, infect; pollute (morally)

Latin > English (Lewis & Short)

con-tāmĭno: āvi, ātum, 1, v. a. from stem tag, tango.
I Orig., to bring into contact, touch.
   A In gen. (very rare): manus quibus contaminatur, Tert. Apol. 17; cf.: contaminare, contingere, Gloss. ap. Mai, Auct. Class. VI. p. 518 a.—
   B To bring into union, to mingle, blend together, unite. So twice in Ter. of the blending of parts of different comedies into one whole: multas Graecas fabulas, Ter. Heaut. prol. 17; id. And. prol. 16; cf. upon this Grauert, Analekten. p. 116 sq.—
II To deteriorate by mingling, corrupt, contaminate, defile, stain, pollute (something by something; very freq., esp. in the trop. signif., and in Cic.; not in Quint.).
   A Lit.: deam Syriam urinā, Suet. Ner. 56: lacus (connected with spurcare aquas), Dig. 47, 11, 1: spiritum, Cic. Pis. 9, 20.—Of unnatural vice: ingenuos, Petr. 108, 3.—
   B Trop.: gaudium aegritudine aliquā, to mar, efface, Ter. Eun. 3, 5, 4: se humanis vitiis (joined with se inquinare domesticis vitiis atque flagitiis), Cic. Tusc. 1, 30, 72: sanguinem suum lege (Canuleia), Liv. 4, 1, 2: gentes, i. e. by adoption into a plebeian family, Cic. Dom. 13, 35: ordines neglegentiā, Suet. Vesp. 9: veritatem aliquo mendacio, Cic. Sull. 16, 45: mentem omni scelere, Liv. 40, 13, 4; cf.: aliquem scelere, Tac. A. 1, 35; and: se sanguine, Cic. Cat. 1, 12, 29: sese maleficio, id. Rosc. Am. 40, 116: se ipsos ac domos suas nefanda praeda, Liv. 29, 18, 8 al.—In part. perf.: contaminati facinore, Caes. B. G. 7, 43; so, tot parricidiis, Cic. Phil. 12, 7, 15: multis flagitiis, id. Clu. 35, 97: omnibus probris, Suet. Aug. 65; id. Vit. 4: judicia vitio paucorum (joined with corrupta), Cic. Div. in Caecil. 21, 70: verbum assiduo usu, Gell. 2, 6, 25.—Hence, contāmĭnā-tus, a, um, P. a., stained with guilt, polluted, contaminated, impure, vile, defiled: se ut consceleratos contaminatosque ab ludis abactos esse, Liv. 2, 37, 9; cf.: pars civitatis, velut contaminata, id. 4, 4, 6: superstitio, Cic. Clu. 68, 194 al.—So several times of incontinence, * Hor. C. 1, 37, 9: flos aetatis, Suet. Caes. 49: paene omnibus membris, id. Ner. 29.—Sup.: homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Dom. 9, 23.—Subst.
   1    contāmĭnāti, ōrum, m., abandoned youths, Tac. A. 15, 37.—
   2    contāmĭ-nāta, ōrum, n., adulterated things: ut anteponantur ... integra contaminatis, Cic. Top. 18, 69.—Comp. and adv. not in use.

Latin > French (Gaffiot 2016)

contāmĭnō,¹¹ āvī, ātum, āre, tr.,
1 mélanger, mêler : fabulas Ter. Andr. 16, fondre ensemble plusieurs comédies
2 souiller par contact : Don. Andr. 16 ; Liv. 1, 48, 7 ; 45, 5, 4 ; Suet. Nero 56 || [fig.] corrompre, souiller : contaminare se vitiis Cic. Tusc. 1, 72, se souiller de vices, cf. Cic. Cat. 1, 29 ; veritatem mendacio Cic. Sulla 45, altérer la vérité par un mensonge ; v. contaminatus.

Latin > German (Georges)

con-tāmino, āvī, ātum, āre (con u. *tagmino zu tango), in Berührung bringen, berühren, I) im allg.: manus, quibus contaminatur, Tert. apol. 17. Vgl. Gloss. IV, 42, 12 ›contaminare, contingere‹. – II) insbes.: A) mit Fremdartigem in Berührung bringen, m. Acc. = verderben, verhunzen, m. Ang. wodurch? durch Abl., ne hoc gaudium contaminet vita aegritudine aliquā, Ter. eun. 552. – fabulas, verächtl. vom Verarbeiten u. Verschmelzen zweier griechischer Originale in ein lateinisches Stück, Ter. Andr. prol. 16 u. heaut. prol. 17. – u. gentes, durch Übertritt in den Plebejerstand (von einem Patrizier, der von einem Plebejer an Kindes Statt angenommen wird), Cic. de domo 35. – B) mit Unreinem in Berührung bringen u. so beflecken, besudeln, entweihen, entehren, a) physisch, c. deam Syriam urinā, Suet.: fistulas, lacus, ICt. – bes. unkeusch betasten, durch unnatürliche Lüste beflecken, schänden, ingenuos, Petr. 108, 3. – gew. Partiz. Perf. contāminātus mit Superl. = durch Unkeuschheit, durch unnatürliche Lüste befleckt, lustbefleckt, α) v. Pers.: c. grex turpium morbo virorum (= spadones), Hor.: homo contaminatissimus, Cic. – Plur. subst., contāminātī, ōrum, m., lustbefleckte Knaben, Buhlknaben (= exoleti), Tac. ann. 15, 37. – β) von Lebl.: collegae tui c. spiritus (Atem), Cic.: c. flos aetatis, Suet.: c. membra, Suet. – b) moralisch, personam culpā, Cornif. rhet.: veritatem aliquo mendacio, Cic.: se sanguine alcis, Cic.: se scelere, sese maleficio, Cic.: se humanis vitiis (mit den gewöhnlichen Lastern der Menschen), Cic.: se ipsos ac domos suas nefandā praedā, Liv. – im Passiv, quā lege sanguinem suum contaminari, Liv.: selten ohne Abl., ne qua religio deûm impune contaminaretur, Suet. – c) geistig, cuius significationis multo assiduoque usu totum id verbum ita contaminatum est, ut etc., hat einen so schmutzigen Sinn bekommen, Gell. 2, 6, 25. – Partiz. Perf. contāminātus m. Superl., befleckt, entweiht, entehrt (Ggstz. integer), gew. mit Ang. wodurch? durch Abl., α) v. Pers.: facinore, Caes.: tot parricidiis, Cic.: homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. de domo 23. – absol. = schuldbefleckt, unrein, se ut consceleratos contaminatosque ab ludis... abactos esse, Liv. – β) v. der Gesinnung usw., contaminata omni scelere mens, Liv. – absol., c. superstitio (Ggstz. pietas et religio), Cic. – γ) v. Vornahmen, Zuständen, iudicia corrupta et contaminata paucorum vitio ac turpitudine, Cic.: vita contaminatissima (höchst schuldbeflecktes) et consceleratissima, Augustin. de civ. dei 1, 9. – Neutr. Plur. subst., ut anteponantur integra contaminatis, Cic. top. 69.

Latin > Chinese

contamino, as, are. :: 贓汚。染。— veritatem mendacio 眞內藏假。— se vitiis 染惡風俗。