pagus
Latin > English
pagus pagi N M :: country district/community, canton
Latin > English (Lewis & Short)
pāgus: i (old
I gen. PAGEIEI, which prob. is an error for PAGEI, Inscr. Orell. 3793), m. root pak-, pag-, to make fast or firm, whence pango, pax, pagina; Gr. πήγνυμι, πάγος, etc.; prop., a place with fixed boundaries; hence, a district, canton, province (opp. to the city), the country (cf. vicus): paganalia (feriae sunt eorum) qui sunt aliquoius pagi, Varr. L. L. 6, § 24; cf. id. ib. § 26 Müll.: Lemonia tribus a pago Lemonio appellata est, Paul. ex Fest. p. 15: pagos et compita circum, Verg. G. 2, 382: omissis pagis vicisque, Tac. A. 1, 56: MAGISTER PAGI, a country magistrate, Inscr. Orell. 3793 sq.: si me toto laudet vicinia pago, Juv. 14, 154.—Of the districts, cantons, of the Gauls and Germans: in Galliā ... in omnibus pagis partibusque, Caes. B. G. 6, 11; 1, 12; 4, 1; 22; 6, 23; 7, 64; Tac. G. 39: cum Alamannorum pagos aliquos esse reputaret hostiles, Amm. 18, 2, 1.—
II Transf.
A The country people: festus in pratis vacat otioso Cum bove pagus, Hor. C. 3, 18, 11: pagus agat festum, Ov. F. 1, 669.—
B Novem Pagi, a city in Belgic Gaul, now Dieuze, Amm. 16, 2, 9 (al. Decem Pagi).
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) pāgus,¹¹ ī, m. (pango),
1 bourg, village : Cic. Fin. 2, 12 ; Virg. G. 2, 383 ; Tac. Ann. 1, 56
2 canton, district [en Gaule et Germanie] : Cæs. G. 1, 12, 4 ; 6, 11 ; 7, 64.
Latin > German (Georges)
pāgus, ī, m. (pango), der Landgemeindeverband einer ganzen Bauernschaft, der Dorffrieden, I) im engeren Sinne, das Dorf, a) der Ort: magister pagi, Dorfvorstand, Schultheiß, Gromat. vet.: pagi foraque et conciliabula, Dörfer, Marktflecken und Kreisorte, Liv.: pagus proximus, Apul.: rugosus frigore pagus, ein rauhes Gebirgsdorf, Hor.: praemia ingeniis pagos et compita circum Thesidae posuere, Verg. – b) die Dorfgemeinde, pagus agat festum, Ov.: festus in pratis vacat otioso cum bove pagus, Hor. – II) im weiteren Sinne, der Bezirk, Gau, Kanton (sowohl der Ort als die Bewohner), collegia omnia, pagi, vicinitates, Q. Cic. de pet. cons. 30: pagus (= δημος) Atticae regionis, Hyg. fab. 79. – bes. der Germanen u. Gallier, Tigurinus, Caes.: omnis civitas Helvetia in quattuor pagos divisa est, Caes.: iura per pagos vicosque reddere, Tac.: improviso unum pagum adoriri, Caes.: pagos centum Sueborum ad ripas Rheni consedisse, Caes.: centum pagi iis habitantur, Tac. – / Archaist. Genet. pagei, Corp. inscr. Lat. 1, 571 u. 573. – Abl. Plur. pageis, ibid. 1, 804.