ἄναγνος
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ον,
A unclean, unholy, defiled, A.Ag.220, Ch.994, S.OT823; ἄ. καὶ μιαρός Antipho 2.1.10; ἀ. ἁγνεία Ph.1.156. Adv. -νως Id.1.2, Poll. 1.32.
German (Pape)
[Seite 184] unrein, unkeusch, schuldbefleckt, Tragg., z. B. Aesch. Ag. 220; Eur. Hipp. 1448; auch Antiph. II, α, 10.
Greek (Liddell-Scott)
ἄναγνος: -ον, ἀκάθαρτος, μιαρός, μεμολυσμένος, μυσαρός, αἰσχρός, Αἰσχύλ. Ἀγ. 220. Χο. 986, Σοφ., κτλ.· ἄν. καὶ μιαρὸς Ἀντιφῶν 116. 11. Ἐπίρρ. -νως Πολυδ. Α. 32, Χρησμ. Σιβυλλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
impur, criminel.
Étymologie: ἀν-, ἀγνός.
Spanish (DGE)
-ον
1 impuro, manchado por el crimen ἔργα A.Ch.986, τροπαία A.A.220, χείρ E.Hipp.1448, cf. S.OT 823, Antipho 2.1.10
•impuro, inmundo ἄνθρωποι I.Ap.1.306, βίος Orac.Sib.3.496, συμπλοκαί 1Ep.Clem.30.1, ἁγνεία Ph.1.156.
2 adv. -ως impuramente καταψεῦσαι Ph.1.2, cf. Poll.1.32.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἄναγνος, -ον) ἁγνός
ο μη αγνός, ακάθαρτος, μιαρός, αισχρός.
Greek Monotonic
ἄναγνος: -ον, ακάθαρτος, ανίερος, μολυσμένος, ανόσιος, σε Αισχύλ. κ.λπ.
