πολεμίζω

English (LSJ)

Il.1.168,al.; Ep. inf.

   A πολεμιζέμεναι 9.337:—also πτολεμίζω (metri gr.), 8.428, al.: fut. πολεμίζω or πτολεμίζω, 24.667, 2.328:—poet. form of πολεμέω, wage war, fight, τινι with one, Il.9.337, al.; π. Διὸς ἄντα, Ἀχιλῆος ἐναντίβιον, 8.428, 20.85; μετ' Ἀχαιοῖσιν jointly with . ., 9.352; ἄπρηκτον πόλεμον π. 2.121; τόζῳ π. Pi.O.9.32 (nisi leg. πελεμ-) ; τῇ γλώττῃ Ar.Nu.419:—Med., Pi.N.8.29 (nisi leg. πελεμ-).    II trans., war or fight with, ῥηΐτεροι πολεμίζειν Il.18.258:—Pass., Opp.C.3.209.

German (Pape)

[Seite 653] ep. auch πτολεμίζω, fut. πολεμίσω, dor. u. ep. πολεμίξω, poet. = πολεμέω, Krieg führen, kämpfen, fechten; εἵνεκα Ἑλένης Τρωσὶν πολεμίζω, gegen die Troer, Il. 19, 325, u. öfter; πόλεμον, 2, 121; auch ἄντα τινός u. ἐναντίβιόν τινος, 8, 428. 20, 85. 21, 477; aber μετά τινι ist = mit Einem verbündet, unter, 9, 352; τόξῳ πολεμίζων, Pind. Ol. 9, 34; I. 1, 50 u. einzeln bei folgdn Dichtern. – Selten trans., bekriegen, ῥηΐτεροι πολεμίζειν, Il. 18, 258; u. pass., παιδὶ λυγρῷ πολεμιζομένῳ μήτηρ ἐπαμύνει, Opp. Cyn. 3, 209.

Greek (Liddell-Scott)

πολεμίζω: συχν. παρ’ Ὁμ., Ἐπικ. πτολεμίζω (χάριν τοῦ μέτρου) Ἰλ. Β. 328, Θ. 428, κτλ.· μέλλ. -ίξω Ἰλ. Κ. 451, Ω. 667· ― ποιητ. τύπος τοῦ πολεμέω, κάμνω πόλεμον, πολεμῶ, μάχομαι, τινὶ πρός τινα, Ὅμ. (μάλιστα ἐν τῇ Ἰλ.)· π. ἄντα τινός, ἐναντίβιόν τινος Ἰλ. Θ. 428, Υ. 85· μετά τινι, ἀπὸ κοινοῦ μετά τινος, ὡς σύμμαχος, Θ. 352· ἄπρηκτον πόλεμον π. Β. 121· τόξῳ πολ. Πινδ. Ο. 9. 49· τῇ γλώττῃ Ἀριστοφ. Νεφ. 419· ― ὡσαύτως ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, Πινδ. Ν. 8. 50. ΙΙ. ὡς παθ., πολεμοῦμαι, ῥηίτεροι πολεμίζειν, ἀντὶ τοῦ πολεμίζεσθαι, μᾶλλον εὐκαταγώνιστοι, Ἰλ. Π. 258. ― Παθ., Ὀππ. Κυν. 3. 209.

French (Bailly abrégé)

f. épq. πολεμίξω;
1 intr. faire la guerre, guerroyer;
2 tr. attaquer par une guerre, acc..
Étymologie: πόλεμος.

English (Autenrieth)

fut. -ίξομεν: fight, war; πόλεμον, Il. 2.121; ‘to fight with,’ Il. 18.258.

English (Slater)

πολεμίζω
   1 battle ἀργυρέῳ τόζῳ πολεμίζων Φοῖβος (πελεμίζων coni. Thiersch) (O. 9.32) ὃς δ' ἀμφ ἀέθλοις ἢ πολεμίζων ἄρηται κῦδος ἁβρόν (I. 1.50)

Greek Monolingual

ΜΑ, επικ. τ. πτολεμίζω, Α πόλεμος
πολεμώ εναντίον κάποιου, καταπολεμώ κάποιον
αρχ.
διεξάγω πόλεμο, μάχομαι.

Greek Monotonic

πολεμίζω: Επικ. πτολεμίζω, μέλ. -ίξω, ποιητ. τύπος του πολεμέω·
I. διεξάγω πόλεμο, κάνω πόλεμο, μάχομαι, τινί με κάποιον, σε Όμηρ.· πολεμίζω ἄντα τινός, ἐναντίβιόν τινος, σε Ομήρ. Ιλ.· επίσης σε Μέσ., Πίνδ.
II. μάχομαι με, απόλ. ῥηΐτεροι πολεμίζειν, σε Ομήρ. Ιλ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πολεμίζω en πτολεμίζω [πόλεμος] πτολεμίζω metri causa, poët. voor πολεμέω; ep. inf. praes. πολεμιζέμεναι, ep. imperf. πολέμιζον en πτολέμιζον; fut. πολεμίξω en πτολεμίξω, oorlog voeren (met), strijden (tegen), met dat.:; πολεμιζέμεναι Τρώεσσιν tegen de Trojanen vechten Il. 9.337; met dat. instr. (geen vaste aanvulling); τῇ γλώττῃ πολεμίζων vechtend met zijn grote mond Aristoph. Nub. 419; met acc. v. h. inw. obj..; ἄπρηκτον πόλεμον πολεμίζειν een zinloze oorlog voeren Il. 2.121; overdr..; πρὸς Ἀριστομάχην... ὑμῶν οὐδεὶς οὐδ ’ ἐγχειρεῖ πολεμίζειν met Aristomache doet niemand van jullie ook maar een poging het gevecht aan te gaan Aristoph. Th. 807; afh. v. adj.. ῥηίτεροι πολεμίζειν ἦσαν Ἀχαιοί de Grieken waren gemakkelijker te bevechten Il. 18.258.

Russian (Dvoretsky)

πολεμίζω: эп. тж. πτολεμίζω (эп. fut. πολεμίξω, эп. inf. πολεμιζέμεναι)
1) вести войну, воевать: π. τινί, ἄντα и ἐναντίβιόν τινος Hom. воевать против кого-л.; π. μετά τινι Hom. воевать в союзе с кем-л.; ἄπρηκτον πόλεμον π. Hom. вести бесполезную войну; τῇ γλώττῃ π. Arph. воевать языком, т. е. спорить, полемизировать;
2) идти войной: ῥηΐτεροι π. ἦσαν Ἀχαιοί Hom. тогда легче было сражаться с ахейцами.