παιδευτής
Ὡς ἡδὺ κάλλος, ὅταν ἔχῃ νοῦν σώφρονα → Quam dulce facies pulchra cum ingenio probo → Wie froh macht Schönheit, wenn sie klugen Sinn besitzt
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A teacher, instructor, Pl.R.493c, al., IG22.1011.35. 2 minister of education, Pl.Lg.811d, al. II corrector, chastiser, Ep.Hebr.12.9.
German (Pape)
[Seite 440] ὁ, der Erzieher, Lehrer; Plat. Legg. VIII, 835 a; καὶ τροφεύς, Polit. 308 e; Sp., wie Plut. Lycurg. 12.
Greek (Liddell-Scott)
παιδευτής: -οῦ, ὁ, διδάσκαλος, Πλάτ. Πολ. 493C, κ. ἀλλ. ΙΙ. ὁ τιμωρῶν τινα, Ἐπιστ. πρ. Ἑβρ. ιβ΄, 9.
English (Strong)
from παιδεύω; a trainer, i.e. teacher or (by implication) discipliner: which corrected, instructor.
English (Thayer)
παιδευτου, ὁ (παιδεύω);
1. an instructor, preceptor, teacher: Plato, legg. 7, p. 811d., etc.; Plutarch, Lycurgus,
c. 12, etc.; (Diogenes Laërtius 7,7).
2. a chastiser: Hosea 5:2; Psalt. Sal. 8,35).
Greek Monolingual
το θηλ. παιδεύτρια (ΑΜ παιδευτής Μ θηλ. παιδεύτρια) παιδεύω
1. δάσκαλος, παιδαγωγός («ἐγκρατείας παιδευτήν», Μηναί)
2. αυτός που τιμωρεί κάποιον («τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν πατέρας εἴχομεν παιδευτὰς καὶ ἐνετρεπόμεθα», ΚΔ)
νεοελλ.
αυτός που βασανίζει κάποιον.
Greek Monotonic
παιδευτής: -οῦ, ὁ (παιδεύω)·
I. δάσκαλος, εκπαιδευτής, παιδαγωγός, σε Πλάτ.
II. διορθωτής, τιμωρός, σε Καινή Διαθήκη
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παιδευτής -οῦ, ὁ [παιδεύω] opvoeder, leraar.
Russian (Dvoretsky)
παιδευτής: οῦ ὁ
1) воспитатель, наставник, учитель Plat., NT, Plut.;
2) каратель NT.
Middle Liddell
παιδευτής, οῦ, ὁ, παιδεύω
I. a teacher, instructor, preceptor, Plat.
II. a corrector, chastiser, NTest.
