γαστρίμαργος
ὦ θάνατε παιάν, μή μ᾽ ἀτιμάσῃς μολεῖν· μόνος γὰρ εἶ σὺ τῶν ἀνηκέστων κακῶν ἰατρός, ἄλγος δ᾽ οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. → O death, the healer, reject me not, but come! For thou alone art the mediciner of ills incurable, and no pain layeth hold on the dead.
English (LSJ)
ον, gluttonous (cf. λαίμαργος), Pi.O. 1.52, Arist.EN1118b19, Xanth.12, Cerc.16.2, Nic.Dam.p.22 D., etc.: Sup. γαστριμαργότατα, θηρία Ph.2.22.
German (Pape)
[Seite 476] mit gierigem Magen, gefräßig, ὁ, der Schlemmer, Pind. Ol. 1, 52 Arist. Eth. 3, 11; Sp.
Greek (Liddell-Scott)
γαστρίμαργος: [ῐ], -ον, ἀδηφάγος (πρβλ. λαίμαργος), Πίνδ. Ο. 1. 82, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 11, 3· -μαργέω Φίλων 2. 22, Ἐκκλ.· -μαργικός, ή, όν, Ἐπιφάν.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ, ἡ)
glouton, goulu.
Étymologie: γαστήρ, μάργος.
English (Slater)
γαστρῐμαργος
1 gluttonous ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν εἰπεῖν pr. (O. 1.52)
Spanish (DGE)
-ον
• Prosodia: [-ῐ-]
de pers. y anim. de vientre desaforado, que se excede en la comida de pers. o dioses caníbales ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν' εἰπεῖν no puedo llamar caníbal a ninguno de los dioses por Deméter que comió sin saberlo el hombro de Pélope, Pi.O.1.52, de Cambles, rey de Lidia, que se comió a su esposa, Xanth.18, Nic.Dam.22
•gener. voraz, glotón, dado a la gula Heracles, Ar.Fr.11, γαστρίμαργοι, ὡς παρὰ τὸ δέον πληροῦνται αὐτήν Arist.EN 1118b19, de Homero, Plb.12.24.2, cf. 12.8.4, Cerc.16.2, Ath.104c, Plot.3.4.2, LXX 4Ma.2.7, Clem.Al.Paed.2.1.3, Hsch., condenado por el cristianismo οὐχ ὁ πόρνος ἀκάθαρτος μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁ γ. Chrys.M.63.214, cf. M.55.148, 57.88, Thdt.H.Rel.5.3, τῶν γαστριμάργων, ὧν θεὸς ἡ κοιλία Amph.Seleuc.115
•de anim. voraz Arist.PA 675b28, Gal.3.328, Plu.2.494d, del pulpo, Plu.2.965e, τῶν θηρίων τὰ γαστριμαργότατα Ph.2.22, ὁ γ. κόραξ el cuervo voraz, e.e. la glotonería Gr.Nyss.M.46.421B
•raro de abstr. τὰ πάθη τὰ γαστρίμαργα las pasiones de la gula Isid.Pel.Ep.M.78.305B.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM γαστρίμαργος, -ον)
λαίμαργος, αυτός που τρώει πολύ και δεν χορταίνει.
[ΕΤΥΜΟΛ. < γαστήρ (-στρός) + -μαργος < μάργος «άπληστος, αδηφάγος»].
Greek Monotonic
γαστρίμαργος: [ῐ], -ον, αδηφάγος, αχόρταγος (πρβλ. λαίμαργος), σε Πίνδ.
Russian (Dvoretsky)
γαστρίμαργος: прожорливый, склонный к обжорству Pind., Arst., Plut.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
γαστρίμαργος -ον γαστήρ, μάργος gulzig, vraatzuchtig.
Middle Liddell
[cf. λαίμαργος
gluttonous Pind.
Translations
Albanian: hamës; Arabic: نَهِم, شَرِه; Armenian: որկրամոլ; Bulgarian: ненаситен, чревоугоднически; Catalan: golós; Chinese Cantonese: 為食, 为食; Mandarin: 貪嘴, 贪嘴, 暴食的, 饞, 馋; Czech: nenasytný; Dutch: vraatzuchtig; Estonian: ablas, ahne; Finnish: ahnas; French: glouton, gourmand, goulu; Friulian: golôs; Galician: comellón, lambón, lambaz, galdrumeiro; German: gefräßig, unersättlich; Greek: λαίμαργος; Ancient Greek: γαστρίμαργος, λαίμαργος, λίχνος, ἀδηφάγος; Japanese: 飽くなき; Kabuverdianu: laskadu, guloze, gulós; Latin: edax, gulosus, lurcinabundus; Maori: pukukai, homanga, honekai, pūkino; Portuguese: guloso; Romanian: mâncăcios; Russian: прожорливый, ненасытный; Scottish Gaelic: craosach, gionach; Spanish: glotón, goloso; Turkish: obur