ἄναγνος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ον, unclean, unholy, defiled, A.Ag.220, Ch.994, S.OT823; ἄναγνος καὶ μιαρός Antipho 2.1.10; ἀ. ἁγνεία Ph.1.156. Adv. ἀνάγνως Id.1.2, Poll. 1.32.
Spanish (DGE)
-ον
1 impuro, manchado por el crimen ἔργα A.Ch.986, τροπαία A.A.220, χείρ E.Hipp.1448, cf. S.OT 823, Antipho 2.1.10
•impuro, inmundo ἄνθρωποι I.Ap.1.306, βίος Orac.Sib.3.496, συμπλοκαί 1Ep.Clem.30.1, ἁγνεία Ph.1.156.
2 adv. ἀνάγνως = impuramente καταψεῦσαι Ph.1.2, cf. Poll.1.32.
German (Pape)
[Seite 184] unrein, unkeusch, schuldbefleckt, Tragg., z. B. Aesch. Ag. 220; Eur. Hipp. 1448; auch Antiph. II, α, 10.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
impur, criminel.
Étymologie: ἀν-, ἁγνός.
Russian (Dvoretsky)
ἄναγνος: запятнанный преступлением, оскверненный, нечистый Trag.
Greek (Liddell-Scott)
ἄναγνος: -ον, ἀκάθαρτος, μιαρός, μεμολυσμένος, μυσαρός, αἰσχρός, Αἰσχύλ. Ἀγ. 220. Χο. 986, Σοφ., κτλ.· ἄν. καὶ μιαρὸς Ἀντιφῶν 116. 11. Ἐπίρρ. -νως Πολυδ. Α. 32, Χρησμ. Σιβυλλ.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἄναγνος, -ον) ἁγνός
ο μη αγνός, ακάθαρτος, μιαρός, αισχρός.
Greek Monotonic
ἄναγνος: -ον, ακάθαρτος, ανίερος, μολυσμένος, ανόσιος, σε Αισχύλ. κ.λπ.
Middle Liddell
impure, unclean, unholy, defiled, Aesch., etc.
