μετοικέω
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
English (LSJ)
Locr. μεταϝοικέω IG9 (1).333.6:—
A change one's abode, remove to a place, c. acc. loci, E.Hipp. 837 (lyr.): c. dat. loci, settle in, Pi.P.9.83.
II abs., to be a settler, reside in a foreign city, IG l.c., etc.; τοὺς μετοικοῦντας ξένους E.Supp. 892; opp. πολιτεύεσθαι, Lys.12.20; μ. γῆς A.Supp.609; μ. ἐν τῇ πόλει Lys.5.2; ἐν Μιλήτῳ ἔτη πέντε SIG633.60 (Milet., ii B.C.); ταύτῃ Ar.Av.1319 (lyr.); Ἀθήνῃσι D.49.26; παρ' ἑτέροις Isoc.Ep.8.4.
German (Pape)
[Seite 161] umwohnen, d. i. von einem Orte wegnach einem andern hinziehen, Καδμείων μετοικήσαις ἀγυιαῖς, Pind. P. 9, 86, d. i. nach Theben übergesiedelt, hingelangt; – dah. als Schutzgenosse an einem Orte wohnen, ἡμᾶς μετοικεῖν τῆσδε γῆς, Aesch. Suppl. 604; τοὺς μετοικοῦντας ξένους, Eur. Suppl. 892; ἐν τῇ πόλει, Lys. 5, 2. 22, 5. 81, 9 u. öfter; ἐν τῇ χώρᾳ, Plat. Menex. 237 b, vgl. Legg. VIII, 848 a; Ἀθήνῃσι, Dem. 49, 26.
French (Bailly abrégé)
μετοικῶ :
ao. μετῴκησα;
1 émigrer, changer de résidence, avec le gén. du lieu;
2 participer comme habitant à la jouissance de, gén..
Étymologie: μέτοικος.
Russian (Dvoretsky)
μετοικέω:
1 переселяться (Καδμείων ἀγυιαῖς Pind.; τὸ κατὰ γᾶς κνέφας Eur.);
2 находить убежище (οἱ μετοικοῦντες ξένοι Eur.);
3 жить на положении чужеземца (μέτοικος), быть метэком (ἐν τῇ χώρᾳ Plat.; Ἀθήνῃσι Dem.; ἐν τῇ πόλει Lys.).
Greek (Liddell-Scott)
μετοικέω: μέλλ. -ήσω, μεταβάλλω, ἀλλάσσω κατοικίαν, μεταβαίνω εἰς ἄλλο μέρος, μετ’ αἰτ. τόπου, Εὐρ. Ἱππ. 837· -μετὰ δοτ. τόπου, ἔρχομαι καὶ κατοικῶ εἴς τι μέρος, Πινδ. Π. 9. 147. ΙΙ. ἀπολ., εἶμαι μέτοικος, διαμένω ἐν ξένῃ πόλει, τοὺς μετοικοῦντας ξένους Εὐρ. Ἱκέτ. 892· ἀντίθετ. τῷ πολιτεύεσθαι, Λυσ. 122. 7· οὕτω, μετοικεῖν τῆσδε γῆς, μετοίκους εἶναι, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 609· μ. ἐν τῇ πόλει Λυσ. 102. 41, κτλ.· ταύτῃ Ἀριστοφ. Ὄρν. 1319· Ἀθήνησι Δημ. 1191, ἐν τέλ.· παρ’ ἑτέροις Ἰσοκρ. 425Β.
English (Slater)
μετοικέω migrate σάματι, πατροπάτωρ ἔνθα οἱ Σπαρτῶν ξένος κεῖτο, λευκίπποισι Καδμείων μετοικήσαις ἀγυιαῖς (P. 9.83)
Greek Monotonic
μετοικέω: μέλ. -ήσω,
I. αλλάζω κατοικία, μετακινούμαι σε άλλον τόπο, με αιτ. του τόπου, σε Ευρ.· με δοτ. του τόπου, εγκαθίσταμαι, σε Πίνδ.
II. αμτβ., είμαι μέτοικος ή κάτοικος, κατοικώ σε ξένη πόλη, σε Ευρ., Αριστοφ. κ.λπ.
Middle Liddell
fut. ήσω
I. to change one's abode, remove to a place, c. acc. loci, Eur.:—c. dat. loci, to settle in, Pind.
II. absol. to be a μέτοικος or settler, reside in a foreign city, Eur., Ar., etc.
