possessio

Latin > English

possessio possessionis N F :: possession, property

Latin > English (Lewis & Short)

possessĭo: ōnis, f. possido.
I A taking possession of, seizing, occupying, taking (= κτῆσις), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to send to take possession, Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—
II Transf.
   A In abstr., a possessing, holding, possession, occupation: possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager, Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to come into possession, id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem dare, Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum dare alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: tenere, Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to take possession, Sen. Ira, 1, 7, 2: si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit, if at first fire possessed the world, Just. 2, 1, 15.—
   B In concr., a thing possessed, a possession, property, esp. an estate: possessiones appellantur agri late patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut quisque occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, quod ei generi possessionum minime noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—
III Trop., possession: prudentiae doctrinaeque possessio, Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

possessĭō,⁸ ōnis, f.,
1 (possideo), fait d’être en possession, possession, jouissance, propriété : certa possessione deturbatus Cic. Fam. 12, 25, 2, chassé d’une possession certaine ; rei possessionem dare Cic. Fam. 7, 21 ; Cæs. G. 1, 44, donner, remettre la possession d’une chose ; esse in possessione Cic. Cæc. 19, posséder || au pl., propriétés, domaines, possessions, biens, fortune : Cic. Part. 51 ; Cæs. G. 1, 11, 5 ; Sall. C. 35, 3
2 (possido) prise de possession, occupation : Cic. Amer. 24 ; Liv. 33, 41, 3 ; Tac. Ann. 2, 5 ; in possessionem mittere Cic. Quinct. 83, envoyer en possession (= pour la prise de possession).

Latin > German (Georges)

(1) possessio¹, ōnis, f. (possideo), I) der Besitz, a) eig.: poss. fundi, Cic.: hereditatum possessiones, Cic.: esse in possessione bonorum, Cic.: in possessionem venire od. proficisci, Cic.: possessionem hereditatis alci dare, eripere, Cic.: tradere alci liberam possessionem Galliae, Caes.: possessionem Siciliae tenere, S. in Besitz haben, Nep.: navali proelio possessionem maris adimere (alci), Liv.: Maroneae affectare possessionem, Liv.: deicere alqm de possessione fundi, Cic., de possessione imperii, Liv.: deturbare alqm de possessione, Cic., de certa re et possessione, Cic.: alqm movere, demovere de possessione, Cic.: Macedoniae possessione pelli, Liv.: earum (civitatium) hereditariā ac iustā possessione excedere, Liv.: retinere possessionem arcis, Liv.: si ignis (Genit. subi.) prima possessio rerum fuit, wenn das F. zuerst die Welt im Besitz hatte, Iustin. – b) bildl.: prudentiae doctrinaeque, Cic.: laudis, Planc. in Cic. ep. – II) meton., die Besitzung, das Besitztum, Eigentum, bes. das Grundstück, aestimationes possessionum, Cic.: paternae atque avitae possessiones, Cic.: possessio aliena, Liv., possessiones alienae, Cic.: possessiones urbanae, Nep.; possessiones habere, Cic.: maiores possessiones habere, Cic.: habere in Italia pretiosas possessiones, Nep.: trans Rhodanum vicos possessionesque habere, Caes.: militibus in contione agros ex suis possessionibus polliceri, Caes.: detrahere de possessione (an dem B. verringern), acquirere ad fidem, Cic.: irruere in alienas possessiones, Cic.: exturbare homines ex possessionibus, Cic.: quaedam ex iis Philippum usurpandae alienae possessionis causā (um den Besitz eines anderen an sich zu bringen) tenuisse, Liv.
(2) possessio², ōnis, f. (possido), die Besitznahme, Besitzergreifung, griech. κτησις, bonorum, Cic. Rosc. Am. 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, Leute zur Besitznahme abschicken, Cic. Quinct. 83: cuius (insulae) possessione revocatus, Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, Tac. ann. 2, 5.

Latin > Chinese

possessio, onis. f. (possideo.) :: 有。在手。田宅。田