Διόσκουροι
Ὑπὸ γὰρ λόγων ὁ νοῦς μετεωρίζεται ἐπαίρεταί τ' ἄνθρωπος → Borne up by words, the mind soars aloft, and we reach the heights (Aristophanes, Birds 1447f.)
English (LSJ)
Ionic and later for Διόσκοροι.
French (Bailly abrégé)
ion. et réc. c. Διόσκοροι.
Étymologie: Διός, κοῦρος.
English (Slater)
Διόσκουροι (?) v. Θησεύς test. fr. 258.
English (Strong)
from the alternate of Ζεύς and a form of the base of κοράσιον; sons of Jupiter, i.e. the twins Dioscuri: Castor and Pollux.
English (Thayer)
(Phrynichus prefers the form Διόσκοροι; in earlier Attic the dual τῷ Διοσκόρω was more usual, cf. Lob. ad Phryn., p. 235), Διοσκορων, οἱ (from Διός of Zeus, and κοῦρος; or κόρος, boy, as κόρη, girl), Dioscuri, the name given to Castor and (Polydeuces, the Roman)) Pollux, the twin sons of Zeus and Leda, tutelary deities of sailors: R. V. The Twin Brothers; cf. B. D. under the word Smith's Bible Dictionary, Castor and Pollux).
Frisk Etymological English
Grammatical information: pl.
Meaning: Sons of Zeus, name of the young gods Castor and Polydeukes (ion. hell.)
Other forms: Διοσκόρω du. (Att.; alco Διόσκοροι)
Derivatives: Διοσκο(ύ)ρειον, -ριον temple of the D. (Att. etc.), τὰ Διοσκο(ύ)ρ(ε)ια, -ήϊα (after βασιλήϊα etc.) feast of the D. (inscr.), Διοσκουριασταί nam of the worshippers (pap.; cf. Διονυσιασταί), Διοσκουριάς a town.
Origin: IE [Indo-European]/GR
Etymology: Univerbation of Διὸς κοῦροι (κόρω), cf. Schwyzer 427 and 445. S. s.v. Ζεύς and κόρος 2. Cf. also Τυνδαρίδαι. - On the Dioskouroi Nilsson Gr. Rel. 1, 406ff..
Frisk Etymology German
Διόσκουροι: {Dióskouroi}
Forms: Διοσκόρω du. (att.; auch Διόσκοροι)
Grammar: pl. (ion. hell.),
Meaning: die Zeussöhne, Ben. der Götterjünglinge Kastor und Polydeukes.
Derivative: Davon Διοσκο(ύ)ρειον, -ριον Dioskurentempel (att. usw.), τὰ Διοσκο(ύ)ρ(ε)ια, -ήϊα (nach βασιλήϊα usw.) Dioskurenfest (Inschr.), Διοσκουριασταί N. der Dioskurenverehrer (Pap.; vgl. zu Διονυσιασταί), Διοσκουριάς Stadtname.
Etymology: Univerbierung unter éinem Akzent von Διὸς κοῦροι (κόρω), vgl. Schwyzer 427 und 445. S. 2. κόρος. Vgl. auch zu Τυνδαρίδαι. — Über die Dioskuren ausführlich Nilsson Gr. Rel. 1, 406ff. m. Lit.
Page 1,397
Chinese
原文音譯：DiÒskouroi 笛哦士-枯睞
詞類次數：專有名詞（1）
原文字根：丟斯-少年人
字義溯源：丟斯之雙子；羅馬神話中的天神，是航海人員之神袛。由（Ζεύς）*=丟斯，希臘的主神）與（κοράσιον）=小女孩）組成；而 （κοράσιον）出自（κορέννυμι）Y*=少女）
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 丟斯雙子（1） 徒28:11
