σπουδαστικός
ὀψὲ θεῶν ἀλέουσι μύλοι, ἀλέουσι δὲ λεπτά → the millstones of the gods grind late, but they grind fine | the mills of God grind slowly, but they grind exceedingly small
English (LSJ)
σπουδαστική, σπουδαστικόν, zealous, earnest, opp. φιλοπαίσμων, Pl.R. 452e; σπουδαστικώτεροι Arist.Rh.1391a25. Adv. σπουδαστικῶς, ἔχειν Plu.2.613a.
German (Pape)
[Seite 925] eifrig, ernsthaft; Gegensatz φιλοπαίσμων, Plat. Rep. V, 452 e; σπουδαστικῶς ἔχειν, Plut. Symp. 1, 1, 1.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
grave, sérieux;
Cp. σπουδαστικώτερος.
Étymologie: σπουδάζω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σπουδαστικός -ή -όν [σπουδάζω] serieus, ernstig.
Russian (Dvoretsky)
σπουδαστικός: серьезный, основательный Plat., Arst.
Greek (Liddell-Scott)
σπουδαστικός: -ή, -όν, ζηλωτής, πρόθυμος, δραστήριος, ἀντίθετον τῷ φιλοπαίγμων, Πλάτ. Πολ. 452Ε· σπουδαστικώτεροι Ἀριστ. Ρητ. 2. 17, 3. - Ἐπίρρ., σπουδαστικῶς ἔχειν Πλούτ. 2. 613Α.
Greek Monolingual
-ή, -ό / σπουδαστικός, -ή, -όν, ΝΑ σπουδαστός
νεοελλ.
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στις σπουδές ή στους σπουδαστές
2. το ουδ. ως ουσ. «το σπουδαστικό»
(στο παρελθόν) ειδική υπηρεσία της ασφάλειας που είχε ως κύρια αποστολή της την παρακολούθηση τών σπουδαστών στα σχολεία και στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας
αρχ.
πρόθυμος, μεθοδικός.
επίρρ...
σπουδαστικῶς Α
με ζήλο, με προθυμία.
Greek Monotonic
σπουδαστικός: -ή, -όν, αυτός που επιδεικνύει ζήλο, πρόθυμος, σοβαρός, επιμελής, σε Πλάτ.
Middle Liddell
σπουδαστικός, ή, όν [from σπουδαστής
zealous, earnest, serious, Plat.
