ἐπίτεξ

English (LSJ)

εκος, ἡ, (τεκεῖν) at the birth, about to bring forth, γυνὴ ἐ. ἐοῦσα Hdt.1.111, cf. Hp.Mul.1.34, Luc.Merc.Cond.34; ὄϊς GDI4963 (Gortyn); ἐπίτεξ, οὺκ ἐπίτοκος Thom.Mag.p.124R.; cf. ἐπίτοκος.

German (Pape)

[Seite 991] εκος, der Geburt, der Niederkunft nahe, von Menschen, Her. 1, 111; Hippocr.; auch von Tieren, Pol. 5, 52 u. a. Sp. S. auch ἐπίτοκος.

French (Bailly abrégé)

seul. nom. et acc. ἐπίτεκα;
adj. f. ion.
près d'accoucher ou de mettre bas.
Étymologie: ἐπιτίκτω.

Russian (Dvoretsky)

ἐπίτεξ: εκος adj. f ἐπιτίκτω близкая к родам, ожидающая разрешения от бремени (γυνή Her.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίτεξ: εκος ἡ, (τεκεῖν) ἡ μέλλουσα νὰ γεννήσῃ, τὴν θυγατέρα ἐπίτεκα ἐοῦσαν Ἡρόδ. 1. 108· ἡ γυνή, ἐπίτεξ ἐοῦσα αὐτόθι 111, πρβλ. Ἱππ. 603. 4· ἐπὶ ζῴων, Λουκ. π. τ. ἐπὶ μισθ. Συνόντ. 34· ὄϊς ἐπίτεξ Ἐπιγρ. Κρήτ. Comp. 103· σῦν ἐπίτοκα (ἐξ ὀνομ. ἐπίτοξ) αὐτόθι 34· λέξις Ἰων., Hemst. Θωμ. Μ. σ. 357, πρβλ. ἐπίτοκος. ― Ἴδε Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Β, σ. 324.

Greek Monolingual

ἐπίτεξ, ἡ (Α)
επίτοκος, ετοιμόγεννη (α. «μετεπέμψατο ἐκ τῶν Περσέων τὴν θυγατέρα ἐπίτεκα ἐοῦσαν», Ηρόδ.
β. «ὡς ἐπίτεξ ἐστίν [ἡ κύων]», Λουκιαν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + τεξ (< τίκτω), τ. που απαντά μόνον εν συνθέσει (πρβλ. άτεξ, καλλίτεξ)].

Greek Monotonic

ἐπίτεξ: -εκος, ἡ (τίκτω), επίτοκος, αυτή που πρόκειται να γεννήσει, σε Ηρόδ., Λουκ.

Frisk Etymological English

-εκος
Grammatical information: f.
Meaning: close to coming down, to birth (Hp., Hdt., Gortyn);
Other forms: beside it the acc. ἐπίτοκ-α (Andania, Hdt. 1, 108 as v.l.).
Origin: IE [Indo-European] [1057] *tek- give birth
Etymology: From ἐπί (ἔπι) and a not attested 2. member, prob. a root noun *τέξ, either as hypostasis of ἐπὶ *τεκ-ί (dat.; Schwyzer 424) or with Sommer Nominalkomp. 111 and 115 as bahuvrihi of the type ἔνθεος: "with the coming down approaching". After it late ἀγχί-τεξ id. (Theognost.). - The ο-vowel in ἐπίτοκ-α is rather from the later ἐπί-τοκος than with Sommer l. c. old ablaut. Cf. also Strömberg Prefix Studies 86, Fraenkel Nom. ag. 2, 161, Forster Ἐπίχρυσος 49f. - Further s. τίκτω.

Middle Liddell

ἐπί-τεξ, εκος, ἡ, τίκτω
at the birth, about to bring forth, Hdt., Luc.

Frisk Etymology German

ἐπίτεξ: -εκος
{epíteks}
Forms: daneben der Akk. ἐπίτοκα (Andania, Hdt. 1, 108 als v.l.).
Grammar: f.
Meaning: der Niederkunft, der Geburt nahe (Hp., Hdt., Gortyn, Luk.);
Etymology: Aus ἐπί (ἔπι) und einem unbelegten Hinterglied, wahrscheinlich einem Wurzelnomen *τέξ, entstanden, u. zw. entweder als Hypostase von ἐπὶ *τεκί (Dat.; Schwyzer 424) oder vielleicht mit Sommer Nominalkomp. 111 und 115 als Bahuvrihi vom Typus ἔνθεος: "mit der Niederkunft bevorstehend". Danach das späte ἀγχίτεξ ib. (Theognost.). — Der ο-Vokal in ἐπίτοκα ist wohl eher von dem späteren ἐπίτοκος geholt als mit Sommer a. a. O. auf alten Ablaut zurückzuführen. Vgl. auch Strömberg Prefix Studies 86, Fraenkel Nom. ag. 2, 161, Forster Ἐπίχρυσος 49f. — Weiteres s. τίκτω.
Page 1,543-544